30.4.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΦΛΟΡΕΑΛ ΡΟΥΙΣ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο FLOREAL RUÍZ


TRÁS CARTÓN

Me citaste la otra noche,
ansioso por verte fui.
Te busqué, te esperé mucho;
lo cierto es que no te vi.
Entonces bien convencido
que verte ya no podría,
me dije: "Será otro día",
y me fui pensando en ti.

Yo me dije: "Es seguro
que algo grave le ha pasado
porque ella nunca ha faltado,
siempre bien supo cumplir".
¡Qué noche, cuánto sufrir!
Así llegó el nuevo día,
busqué verte y saber algo
pero no lo conseguí.

Al cabo de algunos días,
una carta recibí
en la que vos me decías,
en pocas líneas, así:
"Te ruego que me perdones.
Engañándote venía
con otro amor que tenía...
Para siempre a él me uní.

Tomé dos cartas de un naipe
después de haberlas marcado,
las mezclé bien con cuidado
para mi suerte jugar.
Pronto pude comprobar
que tu contra se había dado,
tras cartón habías quedado,
lo demás lo sabés ya".



Στίχοι: Santiago Adamini.
Μουσική: Anselmo Aieta.
Τάνγκο του 1929.

29.4.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΙΟ ΠΟΜΑΡ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο MARIO POMAR



DEL BARRIO DE LAS LATAS

Del barrio de las latas
se vino pa’ Corrientes
con un par de alpargatas
y pilchas indecentes.
La suerte tan mistonga
un tiempo lo trató,
hasta que al fin, un día,
Beltrán se acomodó.

Y hoy lo vemos por las calles
de Corrientes y Esmeralda,
estribando unas polainas
que dan mucho dique al pantalón.
No se acuerda que en Boedo
arreglaba cancha’e bochas,
ni de aquella vieja chocha,
por él, que mil veces lo ayudó.

Y allá, de tarde en tarde,
haciendo comentarios,
las viejas, con los chismes
revuelven todo el barrio.
Y dicen en voz baja,
al verlo un gran señor:
“¿Tal vez algún descuido
que el mozo aprovechó?”

Pero yo que sé la historia
de la vida del muchacho,
que del barrio de los tachos
llegó por su pinta hasta el salón,
aseguro que fue un lance
que quebró su mala racha,
una vieja muy ricacha
con quien el muchacho se casó.



Στίχοι: Emilio Fresedo.
Μουσική: Raúl De los Hoyos.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΠΙΝΟ ΜΑΟΥΡΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο PINO MAURO: 'A MEGLIO GUAPPARIA

26.4.13

ΠΑΙΖΕΙ Ο ΕΝΡΙΚΕ ΦΡΑΝΣΙΝΙ




ΠΑΙΖΕΙ Ο ENRIQUE FRANCINI: SENSIBLERO


25.4.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΒΕΡΤΟ ΦΛΟΡΙΟ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO FLORIO: DAME MI LIBERTAD

24.4.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΧΟΡΧΕ ΦΑΛΚΟΝ



ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο JORGE FALCÓN: VOLVIÓ UNA NOCHE

23.4.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΜΕΡΣΕΔΕΣ ΣΙΜΟΝΕ




ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η MERCEDES SIMONE: EL AGUACERO

19.4.13

ΠΑΙΖΕΙ Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΡΟΒΕΡΤΟ ΦΙΡΠΟ



ΠΑΙΖΕΙ Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ROBERTO FIRPO: PILCHA BRUJA

18.4.13

ΧΟΡΕΥΟΥΝ Η ΑΡΙΑΔΝΗ ΝΑΒΕΪΡΑ ΚΑΙ Ο ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΣΑΝΤΣΕΣ


ΧΟΡΕΥΟΥΝ Η ARIADNA NAVEIRA ΚΑΙ Ο FERNANDO SANCHEZ

1. Quema esas cartas - Nina Miranda
2. Tus Palabras y la noche - Alfredo de Angelis
3. El Pillete - Astor Piazzolla

14.4.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΡΟΖΑ ΜΠΑΛΙΣΤΡΕΡΙ




ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ROSA BALISTRERI
LA SICILIA HAVI UN PATRUNI

La Sicilia havi un patruni
un patruni sempri uguali
ca la teni misa ncruci
e cci canta u funerali.

La Sicilia havi un guvernu
un guvernu ’taliànu
cu la furca a lu capizzu
e la corda nna li manu.

La Sicilia havi una patria
chi la stringi nta li vrazza
ma nzammài dumanna pani
finci dallu e tannu ammazza.

La Sicilia è spupulata
un disertu ogni paisi
vecchi e cani nta li strati
picciriddi scàvusi misi.

Li picciotti sunnu fora
ca li vrazza l’hannu sani
ma lu patri ’taliànu
si vinniu p’un pezzu di pani.

La Sicilia è addummisciuta
dormi u sonnu di li morti
ed aspetta mentri dormi
chi canciassi la so’ sorti.

Ma la sorti nun è ostia
un è grazia di li santi
si conquista cu la forza
nta li chiazzi e si va avanti.

Povira terra mia
comu si po’ campa’.

13.4.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΛΒΕΡΤΟ ΚΑΣΤΙΓΙΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ALBERTO CASTILLO

MANOBLANCA

Dónde vas carrerito del este
castigando tu yunta de ruanos,
y mostrando en la chata celeste
las dos iniciales pintadas a mano.

Reluciendo la estrella de bronce
claveteada en la suela de cuero,
dónde vas carrerito del Once,
cruzando ligero las calles del Sur.

¡Porteñito!... ¡Manoblanca!...
Vamos ¡fuerza, que viene barranca!
¡Manoblanca!... ¡Porteñito!
¡Fuerza! ¡vamos, que falta un poquito!

¡Bueno! ¡bueno!... ¡Ya salimos!...
Ahora sigan parejo otra vez,
que esta noche me esperan sus ojos
en la Avenida Centenera y Tabaré.

Dónde vas carrerito porteño
con tu chata flamante y coqueta,
con los ojos cerrados de sueño
y un gajo de ruda detrás de la oreja.

El orgullo de ser bien querido
se adivina en tu estrella de bronce,
carrerito del barrio del Once
que vuelves trotando para el corralón.

¡Bueno! ¡bueno!... ¡Ya salimos!...
Ahora sigan parejo otra vez
mientras sueño en los ojos aquellos
de la Avenida Centenera y Tabaré.



Στίχοι: Homero Manzi.
Μουσική: Antonio De Bassi.
Τάνγκο του 1941.

30.3.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΡΜΑΝΔΟ ΓΕΡΡΙΚΟ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ARMANDO GUERRICO


TODO ES AMOR

¿Dónde está el por qué de mis ansias y mi fe?
¿Dónde la razón de mi intensa desazón?
Dónde, sino en tus sueños que me alientan tanto,
sino en tus labios que al brindar su encanto
me dan las fuerzas de luchar por ti.

¿Quién le dio a mi voz el acento de tu voz?
¿Quién llenó de luz largas horas de ansiedad?
Alguien que desde el cielo señaló el camino
para poder unir nuestros destinos
y así lograr nuestra felicidad.

Todo es amor,
la brisa y tú
jugando en el rumor,
y el ruiseñor
cantando en una flor
buscando amor, amor...

Todo es amor,
la rosa y yo
trepando en tu balcón,
después los dos
temblando de emoción
buscando amor, amor...



Στίχοι: Alejandro Romay.
Μουσική: Leo Lipesker.

29.3.13

ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΕΝΤΣΟ ΓΙΑΝΝΑΤΣΙ


Από σήμερα δεν θα είναι πια ανάμεσά μας ο Έντσο Γιαννάτσι. Στη μνήμη του αφιερώνουμε το παρακάτω βίντεο που έχουμε αναρτήσει στο γιουτιούμπ.



ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ENZO JANNACCI: HO VISTO UN RE

Και εδώ  μαζί με τον Ντάριο Φο, τον Τζόρτζιο Γκάμπερ, τον Αντριάνο Τσελεντάνο και τον Αντόνιο Αλμπανέζε.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΕΝΡΙΚΟ ΚΑΡΟΥΖΟ



ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ENRICO CARUSO


SANTA LUCIA

Sul mare luccica l’astro d’argento.
Placida è l’onda. Prospero è il vento.
Sul mare luccica, l’astro d’argento.
Placida è l’onda. Prospero è il vento.
Venite all’agile, barchetta mia,
Santa Lucia, Santa Lucia.
Venite all’agile, barchetta mia,
Santa Lucia, Santa Lucia.

Con questo zeffiro, così soave,
Oh, com’è bello star sulla nave!
Con questo zeffiro, così soave,
Oh, com’è bello star sulla nave!
Su passegieri! Venite via!
Santa Lucia! Santa Lucia!
Su passegieri! Venite via!
Santa Lucia! Santa Lucia!

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΡΧΕΝΤΙΝΟ ΛΕΔΕΣΜΑ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ARGENTINO LEDESMA


SILUETA PORTEÑA

Cuando tú pasas caminando por las tardes
repiqueteando yu taquito en la vereda
marcas compases de cadencias melodiosas
de una milonga juguetona y callejera.
Y en tus vaivenes pareciera la bailaras,
así te miren y te miren los que quieran
porque tú llevas en tu cuerpo la arrogancia
y el majestuoso ondular de las porteñas.

Tardecita criolla, de limpido cielo
bordado de nubes, llevas en tu pelo.
Vinchita argentina que es todo tu orgullo.
Y cuanto sol tienen esos ojos tuyos.

Y los piropos que te dicen los muchachos
como florcitas que a tu paso te ofrecieran
Que las recoges y que enriedas en tu pelo
junto a la vincha con que adornas tu cabeza.
Dice tu cuerpo, tu arrogancia y tu cadencia
y tus taquitos provocando en la vereda:
"Soy el espíritu criollo hecho silueta"
y te coronan la más guapa y más porteña.

27.3.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΟΤΕΛΛΟ ΠΡΟΦΑΤΣΙΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ 

OTELLO PROFAZIO: AMICI AMICI CHE A PALERMU JTI

25.3.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΟΥΡΕΛΙΟ ΦΙΕΡΡΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

AURELIO FIERO

TAMMURRIATA NERA

Io nun capisco, ê vvote, che succede...
e chello ca se vede,
nun se crede! nun se crede!
E' nato nu criaturo niro, niro...
e 'a mamma 'o chiamma Giro,
sissignore, 'o chiamma Giro...

Séh! gira e vota, séh...
Séh! vota e gira, séh...
Ca tu 'o chiamme Ciccio o 'Ntuono,
ca tu 'o chiamme Peppe o Giro,
chillo, o fatto, è niro, niro,
niro, niro comm'a che!...

'O contano 'e ccummare chist'affare:
"Sti fatte nun só' rare,
se ne contano a migliara!
A 'e vvote basta sulo na guardata,
e 'a femmena è restata,
sott''a botta, 'mpressiunata..."
Séh! na guardata, séh...
Séh! na 'mpressione, séh...
Va' truvanno mo chi è stato
ch'ha cugliuto buono 'o tiro:
chillo, 'o fatto, è niro, niro,
niro, niro comm'a che!...

Ha ditto 'o parulano: "Embè parlammo,
pecché, si raggiunammo,
chistu fatto nce 'o spiegammo!
Addó' pastíne 'o ggrano, 'o ggrano cresce...
riesce o nun riesce,
sempe è grano chello ch'esce!"
Mé', dillo a mamma, mé'...
Mé', dillo pure a me...
Ca tu 'o chiamme Ciccio o 'Ntuono,
ca tu 'o chiamme Peppe o Giro,
chillo...'o ninno, è niro, niro,
niro, niro comm'a che!...



Στίχοι: Edoardo Nicolardi.
Μουσική: E.A.Mario.

24.3.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΠΕΔΡΟ ΛΟΣΑΝΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο PEDRO LOZANO


MELODÍA DE ARRABAL

Barrio plateado por la luna
rumores de milonga
es toda tu fortuna;
hay un fuelle que rezonga
en la cortada mistonga.
Mientras que una pebeta,
linda como una flor,
espera, coqueta,
bajo la luz de un farol.

Barrio, barrio...
que tenés el alma inquieta
de un gorrión sentimental.
Penas, ruegos...
es todo el barrio malevo
melodía de arrabal
Viejo... Barrio...
Perdoná si al evocarte
se me planta un lagrimón
que al rodar en tu empedrado
es un beso prolongao
que te da mi corazón.

Cuna de tauras y cantores,
de broncas y entreveros,
de todos mis amores;
en tus muros con mi acero
yo grabé nombres que quiero:
Rosa, la “Milonguita”,
Era rubia Margot...
En la primera cita
la paica Rita
me dio su amor.

Barrio, barrio...
que tenés el alma inquieta
de un gorrión sentimental.
Penas, ruegos...
es todo el barrio malevo
melodía de arrabal
Viejo... Barrio...
Perdoná si al evocarte
se me planta un lagrimón
que al rodar en tu empedrado
es un beso prolongao
que te da mi corazón.



Στίχοι: Alfredo Le Pera / Mario Battistella.
Μουσική: Carlos Gardel.
Τάνγκο του 1932.

23.3.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Ο ΡΟΒΕΡΤΟ ΜΑΪΔΑ





ΤΡΑΓΟΥΔΑ Ο ROBERTO MAIDA
ΧΟΡΕΥΟΥΝ Ο SEBASTIAN ACHAVAL ΚΑΙ Η ROXANA SUAREZ


MILONGA BRAVA

Yo soy la milonga brava
Candombera y entradora.
Yo soy la milonga brava
Candombera y entradora.

Yo soy la expresión sonora
Que el progreso deshilacha,
Canción me hizo una muchacha
De boca fresca y golosa.

Y me bailó en la baldosa
Quebrada del conventillo,
Con el mozo del altillo
A quien le dio el corazón.



Στίχοι: Celedonio Esteban Flores.
Μουσική: Antonio Cipolla.

9.3.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΕΝΑΤΟ ΚΑΡΟΖΟΝΕ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο RENATO CAROSONE 


GUAGLIONE

Staje sempe ccá, 'mpuntato ccá,
'mmiez'a 'sta via,
nun mange cchiù nun duorme cchiù
che pecundría!
Gué piccerí' che vène a dí
'sta gelusia?
Tu vuó' suffrí,
tu vuó' murí,
chi t''o ffá fá...

Curre 'mbraccio addu mammá,
nun fá 'o scemo piccerí'...
dille tutt''a veritá
ca mammá te pò capí...

E passe e spasse sott'a stu barcone,
ma tu si' guaglione...
Tu nun canusce 'e ffemmene,
si' ancora accussí giovane!
Tu si' guaglione!...
Che t'hê miso 'ncapa?
va' a ghiucá 'o pallone...
Che vònno dí sti llacreme?...
Vatté', nun mme fá ridere!

Curre 'mbraccio addu mammá,
nun fá 'o scemo piccerí'...
Dille tutta 'a veritá
ca mammá te pò capí...!

Nun 'e ppittá, nun 'allisciá
sti mustacciélle...
Nun cerca a te, nun só' pe' te
chill'uocchie belle...
Nun 'a penzá, va' a pazziá
cu 'e guagliunciélle...
Nun t'avvelí,
c'è tiempo oje ni',
pe' te 'nguajá!

Chi desidere 'e vasá,
scordatélla, piccerí',
ca si 'o ddiceno a papá,
chisá comme va a ferní...

E passe e spasse sott'a stu barcone,

Staje sempe ccá, 'mpuntato ccá,
'mmiez'a 'sta via...
Nun mange cchiù, nun duorme cchiù...
chi t''o ffá fá!...


Στίχοι: Nicola "Nisa" Salerno.
Μουσική:  Giuseppe Fanciulli.
Τραγούδι του 1956.

28.2.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΟΥΡΟΛΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ
 
ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO MUROLO: SARRÀ QUI SÀ


24.2.13

ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ




CHI SI FERMA È PERDUTO

URL: εδώ.

Chi si ferma è perduto è un film del 1960 di Sergio Corbucci, con Totò, Peppino De Filippo, Aroldo Tieri, Mario Castellani e Lia Zoppelli.

Στοιχεία για την ταινία: εδώ.



Ο ΤΖΑΚΟΜΟ ΡΟΝΤΙΝΕΛΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΤΟΤΟ




Ο GIACOMO RONDINELLA ΤΡΓΟΥΔΑΕΙ TOTÒ


'A LIVELLA

Ogn'anno, il due novembre, c'è l'usanza
per i defunti andare al Cimitero.
Ognuno ll'adda fà chesta crianza;
ognuno adda tené chistu penziero.

Ogn'anno, puntualmente, in questo giorno,
di questa triste e mesta ricorrenza,
anch'io ci vado, e con dei fiori adorno
il loculo marmoreo 'e zi' Vicenza.

St'anno m'é capitato 'navventura...
dopo di aver compiuto il triste omaggio
(Madonna!) si ce penzo, che paura!
ma po' facette un'anema e curaggio.

'O fatto è chisto, statemi a sentire:
s'avvicinava ll'ora d'à chiusura:
io, tomo tomo, stavo per uscire
buttando un occhio a qualche sepoltura.

"Qui dorme in pace il nobile marchese
signore di Rovigo e di Belluno
ardimentoso eroe di mille imprese
morto l'11 maggio del '31".

'O stemma cu 'a curona 'ncoppa a tutto...
...sotto 'na croce fatta 'e lampadine;
tre mazze 'e rose cu 'na lista 'e lutto:
cannele, cannelotte e sei lumine.

Proprio azzeccata 'a tomba 'e 'stu signore
nce stava 'n 'ata tomba piccerella,
abbandunata, senza manco un fiore;
pe' segno, sulamente 'na crucella.

E ncoppa 'a croce appena se liggeva:
"Esposito Gennaro - netturbino":
guardannola, che ppena me faceva
stu muorto senza manco nu lumino!

Questa è la vita! 'ncapo a me penzavo...
chi ha avuto tanto e chi nun ave niente!
Stu povero maronna s'aspettava
ca pur all'atu munno era pezzente?

Mentre fantasticavo 'stu penziero,
s'era ggià fatta quase mezanotte,
e i 'rimanette 'nchiuso priggiuniero,
muorto 'e paura... nnanze 'e cannelotte.

Tutto a 'nu tratto, che veco 'a luntano?
Ddoje ombre avvicenarse 'a parte mia...
Penzaje: stu fatto a me mme pare strano...
Stongo scetato... dormo, o è fantasia?

Ate che fantasia; era 'o Marchese:
c'o' tubbo, 'a caramella e c'o' pastrano;
chill'ato apriesso a isso un brutto arnese;
tutto fetente e cu 'na scopa mmano.

E chillo certamente è don Gennaro...
'omuorto puveriello...'o scupatore.
'Int 'a stu fatto i' nun ce veco chiaro:
so' muorte e se ritirano a chest'ora?

Putevano sta' 'a me quase 'nu palmo,
quanno 'o Marchese se fermaje 'e botto,
s'avota e tomo tomo... calmo calmo,
dicette a don Gennaro: "Giovanotto!

Da Voi vorrei saper, vile carogna,
con quale ardire e come avete osato
di farvi seppellir, per mia vergogna,
accanto a me che sono blasonato!

La casta è casta e va, sì, rispettata,
ma Voi perdeste il senso e la misura;
la Vostra salma andava, sì, inumata;
ma seppellita nella spazzatura!

Ancora oltre sopportar non posso
la Vostra vicinanza puzzolente,
fa d'uopo, quindi, che cerchiate un fosso
tra i vostri pari, tra la vostra gente".

"Signor Marchese, nun è colpa mia,
i'nun v'avesse fatto chistu tuorto;
mia moglie è stata a ffa' sta fesseria,
i' che putevo fa' si ero muorto?

Si fosse vivo ve farrei cuntento,
pigliasse 'a casciulella cu 'e qquatt'osse
e proprio mo, obbj'... 'nd'a stu mumento
mme ne trasesse dinto a n'ata fossa".

"E cosa aspetti, oh turpe malcreato,
che l'ira mia raggiunga l'eccedenza?
Se io non fossi stato un titolato
avrei già dato piglio alla violenza!"

"Famme vedé... piglia 'sta violenza...
'A verità, Marché, mme so' scucciato
'e te senti; e si perdo 'a pacienza,
mme scordo ca so' muorto e so mazzate!...

Ma chi te cride d'essere... nu ddio?
Ccà dinto, 'o vvuo capi, ca simmo eguale?...
...Muorto si' tu e muorto so' pur'io;
ognuno comme a 'na'ato è tale e qquale".

"Lurido porco!... Come ti permetti
paragonarti a me ch'ebbi natali
illustri, nobilissimi e perfetti,
da fare invidia a Principi Reali?".

"Tu qua' Natale... Pasca e Ppifania!!!
T''o vvuo' mettere 'ncapo... 'int'a cervella
che staje malato ancora È fantasia?...
'A morte 'o ssaje ched''e?... è una livella.

'Nu rre, 'nu maggistrato, 'nu grand'ommo,
trasenno stu canciello ha fatt'o punto
c'ha perzo tutto, 'a vita e pure 'o nomme:
tu nu t'hè fatto ancora chistu cunto?

Perciò,  stamme a ssenti... nun fa' 'o restivo,
suppuorteme vicino - che te 'mporta?
Sti ppagliacciate 'e ffanno sulo 'e vive:
nuje simmo serie... appartenimmo â morte!". 

23.2.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΧΟΡΧΕ ΣΟΒΡΑΛ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Ο JORGE SOBRAL


SUR

San Juan y Boedo antiguo y todo el cielo,
Pompeya y, más alla, la inundación,
tu melena de novia en el recuerdo,
y tu nombre flotando en el adios...
La esquina del herrero barro y pampa,
tu casa, tu vereda y el zanjon
y un perfume de yuyos y de alfalfa
que me llena de nuevo el corazón.

Sur... paredón y después...
Sur... una luz de almacen...
Ya nunca me veras como me vieras,
recostado en la vidriera
y esperandote,
ya nunca alumbrare con las estrellas
nuestra marcha sin querellas
por las noches de Pompeya.
Las calles y las lunas suburbanas
y mi amor en tu ventana
todo ha muerto, ya lo se.

San Juan y Boedo antiguo, cielo perdido,
Pompeya y, al llegar al terraplen,
tus veinte años temblando de cariño
bajo el beso que entonces te robe.
Nostalgia de las cosas que han pasado,
arena que la vida se llevo,
pesadumbre del barrio que ha cambiado
y amargura del sueño que murio.

Sur... paredón y después...
Sur... una luz de almacen..



Μουσική: Aníbal Troilo.
Στίχοι: Homero Manzi.

21.2.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΟΡΑΣΙΟ ΜΟΛΙΝΑ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο HORACIO MOLINA 



MALENA

Malena canta el tango como ninguna
y cada verso pone su corazón.
A yuyo de suburbio su voz perfuma.
Malena tiene pena de bandoneón.
Tal vez allá, en la infancia, su voz de alondra
tomó ese tono oscuro de callejón;
o acaso aquel romance que sólo nombra
cuando se pone triste con el alcohol...
Malena canta el tango con voz de sombra;
Malena tiene pena de bandoneón.

Tu canción
tiene frío del último encuentro.
Tu canción
se hace amarga en la sal del recuerdo
Yo no sé
si tu voz es la flor de una pena,
solo sé
que al rumor de tus tangos, Malena,
te siento más buena,
más buena que yo.

Tus ojos son oscuros como el olvido;
tus labios, apretados como el rencor;
tus manos, dos palomas que tienen frío;
tus venas tienen sangre de bandoneón...
Tus tangos son criaturas abandonadas
que cruzan sobre el barro del callejón
cuando todas las puertas están cerradas
y ladran los fantasmas de la canción.
Malena canta el tango con voz quebrada;
Malena tiene pena de bandoneón.


Στίχοι: Homero Manzi.
Μουσική: Lucio Demare.
Τραγούδι του 1941.


***********


ΜΑΛΕΝΑ

Λέει η Μαλένα τα ταγκό της όπως καμιά άλλη
Και σε κάθε στίχο βάζει την καρδιά της
Στην άχρωμη συνοικία η φωνή της τέλεια.
Η Μαλένα έχει πόνο από μπαντονεόν.
Ίσως εκεί, παιδί όταν ήταν, η φωνή της του κορυδαλλού
πήρε αυτό το σκοτεινό τόνο του σοκακιού,
ή ίσως απ’ το ρομάντζο που γι αυτό μιλάει
όταν θλιμμένη γίνεται από το αλκοόλ…
Η Μαλένα λέει το ταγκό με φωνή από σκοτάδι.
Η Μαλένα έχει πόνο από μπαντονεόν.

Το τραγούδι σου
έχει κρύο τελευταίας συνάντησης.
Το τραγούδι σου
πικρό γίνεται στο αλάτι της θύμησης.
Εγώ δεν ξέρω
αν η φωνή σου άνθος είναι ενός πόνου
μόνο ξέρω
πως στον ήχο των ταγκό σου, Μαλένα,
σε νιώθω πιο καλή,
πιο καλή απ’ ότι εγώ.

Tα μάτια σου είναι σκοτεινά σαν λησμονιά.
Τα χείλη σφιγμένα σαν κάτι εχθρικό
Τα χέρια σου, δυο περιστέρια που κρυώνουν
Οι φλέβες σου έχουν αίμα από μπαντονεόν…
Είν’ τα ταγκό σου πλάσματα εγκαταλειμμένα
που διασταυρώνονται στου σοκακιού τη λάσπη
όταν κλειστές είναι όλες οι πόρτες
και αλυχτούν φαντάσματα των τραγουδιών.
Η Μαλένα λέει το ταγκό με φωνή σπασμένη
Η Μαλένα έχει πόνο από μπαντονεόν.


Μετάφραση: Γιώργος Μίχος.

20.2.13

ΠΑΙΖΕΙ Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΟΣΒΑΛΔΟ ΦΡΕΣΕΔΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΠΑΙΖΕΙ Η ORQUESTA OSVALDO FRESEDO : LA QUEMA

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΛΒΕΡΤΟ ΚΑΣΤΙΓΙΟ




ALBERTO CASTILLO: QUE NADIE SEPA MI SUFRIR

19.2.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΙΤΟ ΣΚΙΠΑ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο TITO SCHIPA 


LA CUMPARSITA


La cumparsa
de miserias sin fin desfila
en torno de aquel ser enfermo
que pronto ha de morir de pena,
por eso es que en su lecho
solloza acongojado
recordando el pasado
que lo hace padecer.

Abandonó a su viejita
que quedó desamparada
y loco de pasión, ciego de amor
corrió tras de su amada
que era linda, era hechicera
de lujuria era una flor
que burló su querer
hasta que se cansó
y por otro lo dejó.

Largo tiempo
después cayó al hogar materno
para poder curar su enfermo
y herido corazón y supo
que su viejita santa
la que él había dejado,
el invierno pasado
de frío se murió.

Hoy ya solo abandonado
a lo triste de su suerte
ansioso espera la muerte
que bien pronto ha de llegar.
Y entre la triste frialdad
que lenta invade el corazón
sintió la cruda sensación
de su maldad.

Entre sombras
se le oye respirar sufriente
al que antes de morir sonríe
porque una dulce paz le llega
sintió que desde el cielo
la madrecita buena
mitigando sus penas
sus culpas perdonó.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΑΡΛΟ ΦΑΓΙΕΛΛΟ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CARLO FAIELLO: STELLA DIANA

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΦΡΕΝΤ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΟΝΕ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο FRED BUSCAGLIONE


SUPERMOLLEGGIATA

Oh supermolleggiata fuoriserie
preziosa foderata in raso blu
se ti rivedo il cuore mi va in ferie
mi garbi ad ogni incontro sempre più

Tu passi silenziosa per la via
la più guardata sei della città
esclaman tutti “CHE CARROZZERIA”
non paga tasse il bollo non ce l′ha!

No non hai problemi di parcheggio
ti puoi fermare dove lo vuoi tu
se almen ti concedessero a noleggio
prenoterei per non lasciarti più

Oh supermolleggiata fuoriserie
bellissima con quel nasino in su
ti vedo e tu mi copri di miserie
e intanto m′innamoro sempre più

Oh supermolleggiata fuoriserie in raso blu
(finale) ...oh supermolleggiata
bellezza da sfilata, chi mai t'avrà baciata non può scordarlo più
oh supermolleggiata fuoriserie in raso blu




Στίχοι: Leo Chiosso.
Μουσική: Fred Buscaglione.