ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CARLOS GARDEL, ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ Ο MARIO TRUCCO
LANGOSTA
Una noche muy cruda de invierno
a Langosta lo vieron pasar
con un traje marrón entallado
y una saga tristeza al mirar.
Con el pucho apagado en la boca
recostóse el malevo a pensar
en quién sabe qué cosas tan locas
que a veces los chicos lo vieron llorar.
Las viejas decían: "Son cosas de amor
que tarde o temprano se habrán de saber".
Y cuentan que un día lo vieron volver
diciendo, borracho, con hondo rencor:
"Tal vez algún día terminen de hablar
que para ese ejemplo me tengo yo fe...
Yo tengo el remedio que no ha de fallar..."
Dio un beso al cuchillo y cantando se fue.
"Que soy malo murmura la gente,
que a llamarme Langosta llegó;
que jamás me encontraron sonriente
y que miro con rabia y rencor...
¡Yo no puedo mirar de otro modo
ni es posible esconder lo que soy!...
Desgraciarme no quiero del todo...
Por eso me callo, suspiro y me voy..."
Una noche después de algún tiempo
a Langosta lo vieron venir
con un brillo fugaz en los ojos
y una mueca feroz al reír...
Al llegar a la esquina en que siempre
recostóse el malevo a pensar,
arrojando a la calle el cuchillo,
besando un retrato se puso a llorar...
Μουσική: Juan de Dios Filiberto.
Στίχοι: Juan Andrés Bruno.
Τάνγκο του 1925.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα TRUCCO(MARIO). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα TRUCCO(MARIO). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
1.7.10
ΛΑΝΓΚΟΣΤΑ
Αναρτήθηκε από
Γιωργος Κεντρωτης
στις
3:06 μ.μ.
0
σχόλια
Ετικέτες ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΤΑΝΓΚΟ, GARDEL (CARLOS), LANGOSTA, TRUCCO(MARIO)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)