27.11.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΕΛΣΑ ΡΙΒΑΣ



Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ELSA RIVAS


BESOS BRUJOS


¡Déjame, no quiero que me beses!
Por tu culpa estoy sufriendo
la tortura de mis penas...
¡Déjame, no quiero que me toques!
Me lastiman esas manos,
me lastiman y me queman
No prolongues más mi desventura,
si eres hombre bueno así lo harás.
Deja que prosiga mi camino,
te lo pido a tu conciencia,
no te puedo amar.

Besos brujos, besos brujos
que son una cadena
de desdicha y de dolor.
Besos brujos...
yo no quiero que mi boca maldecida
traiga más desesperanzas
en mi alma... en mi vida...
Besos brujos...
¡Ah, si pudiera arrancarme
de los labios esta maldición!

¡Déjame, no quiero que me beses!
Yo no quiero que me toques,
lo que quiero es libertarme...
Nuevas esperanzas en tu vida
te traerán el dulce olvido,
pues tienes que olvidarme.
Deja que prosiga mi camino,
que es la salvación para los dos...
¿Que ha de ser tu vida al lado mío?
¡El infierno y el vacío!
Tu amor sin mi amor.



Στίχοι και μουσική: Alfredo Malerba / Rodolfo Sciammarella.
Τάνγκο του 1937.


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΖΑΚΟΜΟ ΡΟΝΤΙΝΕΛΛΑ



ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο GIACOMO RONDINELLA: MANDULINATA A NAPULE

22.11.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΦΡΑΝΚΟ ΜΠΟΝΙΖΟΛΛΙ




O FRANCO BONISOLLI ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ RUGGIERO LEONCAVALLO


MATTINATA

L'aurora di bianco vestita
Già l'uscio dischiude al gran sol;
Di già con le rosee sue dita
Carezza de' fiori lo stuol!
Commosso da un fremito arcano
Intorno il creato già par;
E tu non ti desti, ed invano
Mi sto qui dolente a cantar.

Metti anche tu la veste bianca
E schiudi l'uscio al tuo cantor!
Ove non sei la luce manca;
Ove tu sei nasce l'amor.

Ove non sei la luce manca;
Ove tu sei nasce l'amor.

21.11.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΛΟΥΤΣΙΑΝΟ ΒΙΡΤΖΙΛΙ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο LUCIANO VIRGILI


NON TI SCORDAR DI ME

Partirono le rondini dal mio paese
freddo e senza sole,
cercando primavere di viole,
nidi d'amore e di felicita.
La mia piccola rondine parti
senza lasciarmi un bacio,
senza un addio parti.

Non ti scordar di me:
la vita mia legata e a te.
Io t'amo sempre piu,
nel sogno mio rimani tu.
Non ti scordar di me:
la vita mia legata e a te.
C'e sempre un nido
nel mio cor per te.
Non ti scordar di me!

20.11.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΒΕΡΤΟ ΓΟΓΕΝΕΤΣΕ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO GOYENECHE
BARRIO POBRE

En este barrio que es reliquia del pasado,
por esta calle, tan humilde tuve ayer,
detrás de aquella ventanita que han cerrado,
la clavelina perfumada de un querer...
Aquellas fiestas que en tus patios celebraban
algún suceso venturoso del lugar,
con mi guitarra entre la rueda me contaban
y en versos tiernos entonaba mi cantar...

Barrio... de mis sueños más ardientes,
pobre...cual las ropas de tus gentes.
Para mí guardabas toda la riqueza
y lloviznaba la tristeza
cuando te di mi último adiós...
¡Barrio... barrio pobre, estoy contigo!...
¡Vuelvo a cantarte, viejo amigo!
Perdoná los desencantos de mi canto,
pues desde entonces, lloré tanto,
que se ha quebrado ya mi voz...

Por esta calle iba en pálidas auroras
con paso firme a la jornada de labor;
cordial y simple era la ronda de mis horas;
amor de madre, amor de novia...¡siempre amor!
Por esta calle en una noche huraña y fría
salí del mundo bueno y puro del ayer,
doblé la esquina sin pensar lo que perdía,
me fui sin rumbo, para nunca más volver...



Στίχοι: Francisco García Jiménez.
Μουσική: Vicente Belvedere.
Τάνγκο του 1926.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΧΟΥΛΙΟ ΣΟΣΑ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο JULIO SOSA
 
ARACA PARIS

Pianté de Puente Alsina para Montmartre,
que todos me batían, pa m'engrupir:
"Tenés la pinta criolla p'acomodarte
con la franchuta vieja que va al dancing...
¿Qué hacés en Buenos Aires? ¡No seas otario!
Amurá esas milongas del Tabarís...
Con tres cortes de tango sos millonario...
¡Morocho y argentino! ¡Rey de París!"

¡Araca París!
¡Salute París!
Rajá de Montmartre,
piantate, infeliz.
Si vas a París
no vas a morfar:
no hay minas otarias
y hay que laburar.
Volvete p'al barrio
y tendrás milongas;
milongas diqueras
que saben amar.
¡Araca París!
¡Salute París!
Rajá de Montmartre;
piantate, infeliz.

Agarré tren de lujo, loco'e contento:
—bon soir, petite je t'aime, tu es mon cocó—
con una gorda tuerta con mucho vento
que no me dio ni medio y me amuró...
Tiré la bronca y, guapo, por darme corte,
un tortazo en la ñata se le incrustó:
comisaría, jueces y un pasaporte ...
y terminó mi historia de gigoló.



Letra: Carlos Lenzi.
Música: Ramón Collazo.
Τάνγκο του 1930.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΖΟΥΖΕΠΠΕ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο GIUSEPPE DI STEFANO

CANZONA APPASSIUNATA

N'albero piccerillo aggiu piantato,
criscènnolo cu pena e cu sudore...
Na ventecata giá mme ll'ha spezzato
e tutt''e ffronne cágnano culore...
Cadute só' giá 'e frutte: e tuttuquante,
erano doce, e se só' fatte amare...
Ma 'o core dice: "Oje giuvinotto amante,
'e ccose amare, tiénele cchiù care..."
E amara comme si', te voglio bene!
Te voglio bene e tu mme faje murí...

Era comm''o canario 'nnammurato,
stu core che cantaje matina e sera...
"Scétate!" - io dico - e nun vò' stá scetato...
e mo, nun canta manco a primmavera!...
Chi voglio bene nun mme fa felice:
forse sta 'ncielo destinato e scritto.
Ma i' penzo ca nu ditto antico dice:
"Nun se cummanna a 'o core". E i' mme stó' zitto!...
E mme stó' zitto, sí...te voglio bene...
Te voglio bene e tu mme faje murí..

Chiagno p'ammore, e cade 'o chianto mio
dint'a 'sta testa: 'o chianto 'a sta arracquanno...
Schiòppa na bella rosa e i', pe' gulio,
a chi mm'ha fatto chiagnere nce 'a manno.
Lle dico: "Rosa mia tu mme perduone
si te scarpesarrá senza cuscienza..."
Ce sta nu ditto ca mme dá ragione:
"Fa' bene e scorda e si faje male penza..."
Pènzace buono sí...te voglio bene...
Te voglio bene e tu mme faje murí...



Στίχοι και μουσική: E.A. Mario.



19.11.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΙΟ ΜΑΛΙΟΝΕ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο MARIO MAGLIONE
REGINELLA

Te si' fatta na vesta scullata,
nu cappiello cu 'e nastre e cu 'e rrose...
stive 'mmiez'a tre o quatto sciantose
e parlave francese...è accussí?

Fuje ll'autriere ca t'aggio 'ncuntrata
fuje ll'autriere a Tuleto, 'gnorsí...

T'aggio vuluto bene a te!
Tu mm'hê vuluto bene a me!
Mo nun ce amammo cchiù,
ma ê vvote tu,
distrattamente,
pienze a me!...

Reginè', quanno stive cu mico,
nun magnave ca pane e cerase...
Nuje campávamo 'e vase, e che vase!
Tu cantave e chiagnive pe' me!

E 'o cardillo cantava cu tico:
"Reginella 'o vò' bene a stu rre!"

T'aggio vuluto bene a te!
Tu mm'hê vuluto bene a me!
Mo nun ce amammo cchiù,
ma ê vvote tu,
distrattamente,
pienze a me!...

Oje cardillo, a chi aspiette stasera?
nun 'o vvide? aggio aperta 'a cajóla!
Reginella è vulata? e tu vola!
vola e canta...nun chiagnere ccá:

T'hê 'a truvá na padrona sincera
ch'è cchiù degna 'e sentirte 'e cantá...

T'aggio vuluto bene a te!
Tu mm'hê vuluto bene a me!
Mo nun ce amammo cchiù,
ma ê vvote tu,
distrattamente,
pienze a me!...



Στίχοι: Libero Bovio.
Μουσική: Gaetano Lama.

18.11.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΤΖΙΛΙΟΛΑ ΤΣΙΝΚΟΥΕΤΤΙ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η GIGLIOLA CINQUETTI


ALLE PORTE DEL SOLE

Un'anima avevo
così candida e pura
che forse per paura con te
l'amore non ho fatto mai.
Cercavo le strade
più strane del mondo
invece da te si arrivava
per chiari sentieri
e adesso che sento
il tuo corpo vicino
io nel buio ti chiedo
di portarmi con te.

Alle porte del sole
ai confini del mare
quante volte col pensiero
ti ho portato insieme a me
e nel buio sognavo
la tua mano leggera.
Ogni porta che si apriva
mi sembrava primavera.
Alle porte del sole
ai confini del mare
quante volte col pensiero
ti ho portato insieme a me
ti ho portato insieme a me
ti ho portato insieme a me.

Che cosa mi dici?
Che cosa succede?
Mi dici di cercare una casa
per vivere insieme:
un grande giardino
sospeso nel cielo
e mille bambini con gli occhi
dipinti d'amore.
Allora i pensieri
non sono illusioni,
allora è proprio vero che io
sto volando con te.

Alle porte del sole
ai confini del mare
quante volte col pensiero
ti ho portato insieme a me
e nel buio sognavo
la tua mano leggera.
Ogni porta che si apriva
mi sembrava primavera.
Alle porte del sole
ai confini del mare
quante volte col pensiero
ti ho portato insieme a me
e nel buio sognavo
la tua mano leggera.
Ogni porta che si apriva
mi sembrava primavera.
Alle porte del sole
ai confini del mare
quante volte col pensiero
ti ho portato insieme a me
ti ho portato insieme a me
ti ho portato insieme a me
insieme a me

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CARLOS GARDEL


DESDÉN

El día que comparezca
ante el tribunal de Dios,
a dar cuenta de mi vida,
que me complicaste vos;
el día que francamente
a su ley, de mala fe,
al hacer de vos un culto,
¡al amarte más que a él!
¡que robé por tu cariño!
¡que maté ciego de amor!
Puede ser que el Dios piadoso
la verdad clara y culpable
que a Dios no puede escapar
y le diga que he faltado
yo tenga que declarar,
quiera darme su perdón.

Desdeñé mi vida entera
en la hoguera de tu amor,
esperando lo que fuera...
sin decirte ni siquiera
que es mi pena y mi dolor.
Sin embargo, ante el Eterno,
será el mismo mi desdén...
En mi amor profundo y tierno
por seguirte hasta el infierno
¡yo desprecié el Edén!

Pero el día de tu "juicio"
yo no sé que le dirás,
cuando sepas que has pecado
por capricho y vanidad;
cuando sientas la mirada
penetrante del Señor
¡que te llegará hasta el alma
como un rayo escrutador!
Y te acuse tu conciencia
al mostrarte aquel puñal
que vos misma, tan cobarde,
le entregaste a mi rival;
que no contenta con eso,
¡me mandaste a la prisión!
por más que vos te arrepientas,
¡no podrás tener perdón!



Στίχοι: Mario Battistella.
Μουσική: Carlos Gardel.
Τάνγκο του 1933.

17.11.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΝΕΣΤΟΡ ΦΑΒΙΑΝ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο NÉSTOR FABIÁN


FUIMOS

Fui como una lluvia de cenizas y fatigas
en las horas resignadas de tu vida...
Gota de vinagre derramada,
fatalmente derramada, sobre todas tus heridas.
Fuiste por mi culpa golondrina entre la nieve
rosa marchitada por la nube que no llueve.
Fuimos la esperanza que no llega, que no alcanza
que no puede vislumbrar su tarde mansa.
Fuimos el viajero que no implora, que no reza,
que no llora, que se echó a morir.

¡Vete...!
¿No comprendes que te estás matando?
¿No comprendes que te estoy llamando?
¡Vete...!
No me beses que te estoy llorando
¡Y quisiera no llorarte más!
¿No ves?,
es mejor que mi dolor
quede tirado con tu amor
librado de mi amor final
¡Vete!,
¿No comprendes que te estoy salvando?
¿No comprendes que te estoy amando?
¡No me sigas, ni me llames, ni me beses
ni me llores, ni me quieras más!

Fuimos abrazados a la angustia de un presagio
por la noche de un camino sin salidas,
pálidos despojos de un naufragio
sacudidos por las olas del amor y de la vida.
Fuimos empujados en un viento desolado...
sombras de una sombra que tornaba del pasado.
Fuimos la esperanza que no llega, que no alcanza,
que no puede vislumbrar su tarde mansa.
Fuimos el viajero que no implora, que no reza,
que no llora, que se echó a morir.



Στίχοι: Homero Manzi.
Μουσική: José Dames.
Τραγούδι του 1945.

16.11.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΣΑΛΒΑΤΟΡΕ ΓΚΑΜΠΑΡΝΤΕΛΛΑ



ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο SALVATORE GAMBARDELLA: SERENATA A SURRIENTO


6.11.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΡΟΣΑΝΝΑ ΦΑΛΑΣΚΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ROSANNA FALASCA


SUR


San Juan y Boedo antigua, y todo el cielo,
Pompeya y más allá la inundación.
Tu melena de novia en el recuerdo
y tu nombre florando en el adiós.
La esquina del herrero, barro y pampa,
tu casa, tu vereda y el zanjón,
y un perfume de yuyos y de alfalfa
que me llena de nuevo el corazón.

Sur,
paredón y después...
Sur,
una luz de almacén...
Ya nunca me verás como me vieras,
recostado en la vidriera
y esperándote.
Ya nunca alumbraré con las estrellas
nuestra marcha sin querellas
por las noches de Pompeya...
Las calles y las lunas suburbanas,
y mi amor y tu ventana
todo ha muerto, ya lo sé...

San Juan y Boedo antiguo, cielo perdido,
Pompeya y al llegar al terraplén,
tus veinte años temblando de cariño
bajo el beso que entonces te robé.
Nostalgias de las cosas que han pasado,
arena que la vida se llevó
pesadumbre de barrios que han cambiado
y amargura del sueño que murió.



Στίχοι: Homero Manzi.
Μουσική: Aníbal Troilo.
Τάνγκο του 1948.

31.10.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΧΟΡΧΕ ΒΑΛΔΕΣ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο JORGE VALDEZ


MILONGA SENTIMENTAL

Milonga pa' recordarte.
Milonga sentimental.
Otros se quejan llorando
yo canto pa' no llorar.
Tu amor se seco de golpe
nunca dijiste por que.
Yo me consuelo pensando
que fue traición de mujer.

Varon, pa' quererte mucho,
varon, pa' desearte el bien,
varon, pa' olvidar agravios
porque ya te perdone.
Tal vez no lo sepas nunca,
tal vez no lo puedas creer,
tal vez te provoque risa
!verme tirao a tus pies!

Es facil pegar un tajo
pa' cobrar una traición
o jugar en una daga
la suerte de una pasión.
Pero no es facil cortarse
los tientos de un metejon
cuando estan bien amarrados
al palo del corazón.

Varon, pa' quererte mucho, etc.
Milonga que hizo tu ausencia.
Milonga de evocación.
Milonga para que nunca
la canten en tu balcon.
Pa' que vuelvas con la noche
y te vayas con el sol.
Pa' decirte que si, a veces,
o pa' gritarte que no.



Μουσική: Sebastian Piana.
Στίχοι: Homero Manzi.
Τραγούδι του 1932.


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΖΟΥΖΕΠΠΕ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο GIUSEPPE DI STEFANO


NAPOLI CA SE NE VA

E só' sbarcate 'nterra Marechiaro
tre cumitive 'e vascio â Sanitá:
Só' doje coppie 'e 'nnammurate,
doje maeste 'ngannaccate
cu 'e marite e nu cumpare
viecchio "capo 'e suggitá"

E che tavula speciale:
'nterra 'o cato cu 'a frutta e 'o vino,
nu mellone dint''a cantina,
'o cumpare dint''a cucina
ca "discute" cu 'a "principale".

E 'a luna guarda e dice:
"Si fosse ancora overo!
Chisto è 'o popolo 'e na vota:
gente semplice e felice...
chist'è Napule sincero
ca pur'isso se ne va..."

Divotamente mo se fanno 'a croce,
comm'è ll'usanza, primma 'e accumminciá...
'O cumpare ch'è 'struito,
fa nu brínnese "in pulito"...
Lle risponne, a una voce,
tutt''a tavula: "Addó' va!"

'A sié Rosa ca se cunzòla
pe' sti "suone" ca só' venute...
pe' 'sta voce ch'è "fina e bella",
p''a canzone ch'è "Palummella"...
...Palummella ca zómpa e vola...

E 'a luna guarda e dice:
"Si fosse ancora overo!
Chisto è 'o popolo 'e na vota:
gente semplice e felice...
chist'è Napule sincero
ca pur'isso se ne va..."

'E ttre famiglie tornano vucanno,
nu poco fatte a vino tutt'e tre...
'A varchetta 'e ccunnuléa,
na maesta scapuzzéa...
'O cumpare parla 'e quanno...
quanno 'o guappo era nu rre...

'E ffigliole, pe' sottaviento,
mo se fanno na zuppetella
cu 'e taralle 'int'a ll'acqua 'e mare...
Ll'acqua smòppeta, fragne e pare
ca 'e mmanelle só' tutte 'argiento...

E 'a luna guarda e dice:
"Si fosse ancora overo!
Chisto è 'o popolo 'e na vota:
gente semplice e felice...
chist'è Napule sincero
ca pur'isso se ne va..."



Στίχοι: Ernesto Murolo.
Μουσική: Ernesto Tagliaferri.

29.10.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΒΕΡΤΟ ΜΕΔΙΝΑ




ΠΑΙΖΕΙ Η ORQUESTA JULIO DE CARO
ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO MEDINA


ESTA NOCHE DE LUNA

Acercate a mi
y oirás mi corazón
contento latir
como un brujo reloj.
La noche es azul,
convida a soñar,
ya el cielo ha encendido
su faro mejor.
Si un beso te doy,
pecado no ha de ser;
culpable es la noche
que incita a querer.
Me tienta el amor,
acércate ya,
que el credo de un sueño
nos revivirá.

Corre, corre barcarola,
por mi río de ilusión.
Que en el canto de las olas
surgirá mi confesión.

Soy una estrella en el mar
que hoy detiene su andar
para hundirse en tus ojos.
Y en el embrujo
de tus labios muy rojos,
por llegar a tu alma
mi destino daré.
Soy una estrella en el mar
que hoy se pierde al azar
sin amor ni fortuna.
Y en los abismos
de esta noche de luna,
sólo quiero vivir,
de rodilla a tus pies,
para amarte y morir.

Acércate a mi
y oirás mi corazón
contento latir
como un brujo reloj.
Mi voz te dirá
Palabras de miel
que harán de tu pecho
fuego encender.
El canto del mar
repite en su rumor
qué noche de luna,
qué noche de amor.
Dichoso de aquel
que pueda decir,
yo tengo un cariño
qué dulce es vivir.

Corre, corre barcarola,
que la luna se escondió.



Letra: Héctor Marcó.
Música: José García / Graciano Gómez.
Τάνγκο του 1943.

DALE BOCA!



DALE BOCA! DALE BOCA! DALE BOCA! DALE BOCA!

28.10.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο  CARLOS GARDEL

ADIÓS MUCHACHOS

Adiós, muchachos, compañeros de mi vida,
barra querida de aquellos tiempos.
Me toca a mí hoy emprender la retirada,
debo alejarme de mi buena muchachada.
Adiós, muchachos. Ya me voy y me resigno...
Contra el destino nadie la talla...
Se terminaron para mí todas las farras,
mi cuerpo enfermo no resiste más...

Acuden a mi mente
recuerdos de otros tiempos,
de los bellos momentos
que antaño disfruté
cerquita de mi madre,
santa viejita,
y de mi noviecita
que tanto idolatré...
¿Se acuerdan que era hermosa,
más bella que una diosa
y que ebrio yo de amor,
le di mi corazón,
mas el Señor, celoso
de sus encantos,
hundiéndome en el llanto
me la llevó?

Es Dios el juez supremo.
No hay quien se le resista.
Ya estoy acostumbrado
su ley a respetar,
pues mi vida deshizo
con sus mandatos
al robarme a mi madre
y a mi novia también.
Dos lágrimas sinceras
derramo en mi partida
por la barra querida
que nunca me olvidó
y al darles, mis amigos,
mi adiós postrero,
les doy con toda mi alma
mi bendición...



Στίχοι: César Vedani.
Μουσική: Julio César Sanders.

Τάνγκο 1927.


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΤΣΕΛΛΟ ΚΟΛΑΣΟΥΡΝΤΟ



 Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο MARCELLO COLASURDO: RITARANTELLA

Η ΤΕΜΠΑΛΝΤΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΒΕΡΝΤΙ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η RENATA TEBALDI

RITORNA VINCITOR

Ritorna vincitor!
E dal mio labbro uscì l'empia parola!
Vincitor del padre mio, di lui
Che impugna l'armi per me
Per ridonarmi una patria,
Una reggia e il nome illustre
Che qui celar m'è forza!

Vincitor de'miei fratelli ond'io lo vegga,
Tinto del sangue amato,
Trionfar nel plauso dell'Egizie coorti!
E dietro il carro,
Un Re, mio padre di catene avvinto!

L'insana parola o Numi sperdete!
Al seno d'un padre la figlia rendete,
Struggete le squadre dei nostri oppressor!

Ah! sventurata! Che dissi?
E l'amor mio?
Dunque scordar poss'io / questo fervido amore
Che, oppressa e schiava,
Come raggio di sol qui mi beava?
Imprecherò la morte a Radamès
a lui ch'amo pur tanto!
Ah! non fu interra mai da più crudeli
Angoscie un core affranto!

I sacri nomi di padre d'amante,
Nè profferir poss'io nè ricordar
Per l'un per l'altro confusa tremante
Io piangere vorrei pregar.
Ma la mia prece in bestemmia si muta
Delitto è il pianto a me colpa il sospir
In notte cupa la mente è perduta
E nell'ansia crudel vorrei morir.

Numi, pietà del mio soffrir!
Speme non v'ha pel mio dolor
Amor fatal tremendo amore
Spezzami il cor, fammi morir!



Στίχοι: Antonio Ghislanzoni.
Μουσική: Giuseppe Verdi.

Από την όπερα Aida (1871).


27.10.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΤΣΕΛΛΟ ΚΟΛΑΣΟΥΡΝΤΟ



Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο MARCELLO COLASURDO: CATARINA

16.10.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΜΕΡΣΕΔΕΣ ΣΙΜΟΝΕ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η MERCEDES SIMONE

MILONGA TRISTE

Llegabas por el sendero,
delantal y trenzas sueltas,
brillaban tus ojos negros,
claridad de luna llena
Mis labios te hicieron daño
al besar tu boca fresca.
Castigo me dió tu mano,
pero más golpeó tu ausencia 
Aaaaaaaah…

Volví por caminos blancos,
volví sin poder llegar.
Triste con mi grito largo,
canté sin saber cantar.
Cerraste los ojos negros,
se volvió tu cara blanca
y llevamos tu silencio
al sonar de las campanas.
La luna cayó en el agua,
el dolor golpeó mi pecho.
Con cuerdas de cien guitarras
me trencé remordimiento.
Aaaaaaaah…

Volví por caminos viejos,
volví sin poder llegar.
Grité con tu nombre muerto
recé sin saber rezar.
Tristeza de haber querido
tu rubor en un sendero.
Tristeza de los caminos
que después ya no te vieron.
Silencio en el camposanto,
soledad de las estrellas,
recuerdos que duelen tanto,
delantal y trenzas negras.



Στίχοι: Homero Manzi.
Μουσική: Sebastian Piana.

Μιλόνγκα του 1936.


15.10.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΓΟΥΣΤΙΝ ΙΡΟΥΣΤΑ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο AGUSTÍN IRUSTA

UNA CANCIÓN

La copa del alcohol hasta el final
y en el final tu niebla, bodegon...
Monotono y fatal
me envuelve el acordeon
con un vapor de tango que hace mal...
A ver, mujer! Repite tu canción
con esa voz gangosa de metal
que tiene olor a ron
tu bata de percal
y tiene gusto a miel tu corazón...

Una canción
que me mate la tristeza;
que me duerma, que me aturda
y en el frio de esta mesa
vos y yo, los dos en curda...
Los dos en curda
y en la pena sensiblera
que me da la borrachera
yo te pido, cariñito,
que me cantes como antes,
despacito, despacito,
tu canción una vez mas...

La dura desventura de los dos
nos lleva al mismo rumbo, siempre igual,
y es loco vendaval
el viento de tu voz
que silba la tortura del final...
A ver, mujer! Un poco más de ron
y cierrate la bata de percal
que vi tu corazón
desnudo en el cristal,
temblando al escuchar
esta canción...



Στίχοι: Cátulo Castillo
Μουσική: Aníbal Carmelo Troilo
Τάνγκο του 1953.

ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΠΟΛΚΕΣ: ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΑΡΑΓΟ ΡΟΣ




ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο TARRAGÓ ROS

BARRILITO DE CERVEZA
EL CALAVERA
LA PAISANA
ESTE ES MI MENSAJE

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΒΑΛΕΡΙΑ ΜΟΥΝΑΡΡΙΣ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η VALERIA MUNARRIZ


EL TITERE

A un compadrito le canto
Que era el patrón y el ornato
De las casas menos santas
Del barrio de Triunvirato.

Atildado en el vestir
Medio mandón en el trato;
Negro el chambergo y la ropa,
Negro el charol del zapato.

Como luz para el manejo
Le firmaba un garabato
En la cara al más garifo,
de un solo brinco, a lo gato.

Bailarín y jugador,
No se si chino o mulato,
Lo mimaba el conventillo,
Que hoy se llama inquilinato.

A las pardas zaguaneras
No les resultaba ingrato
El amor de ese valiente,
Que les dio tan buenos ratos.

El hombre según se sabe,
Tiene firmado un contrato
Con la muerte. En cada esquina
Lo anda acechando el mal rato.

Ni la cuerpeada ni el grito
lo salvan al candidato
la muerte sabe señores
llegar con sumo recato.*

Un balazo lo tumbó
En Thames y Triunvirato;
Se mudó a un barrio vecino,
El de la Quinta del Ñato.



Στίχοι: Jorge Luis Borges.
Μουσική: Astor Piazzolla.

14.10.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΖΟΥΖΕΠΠΕ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο GIUSEPPE DI STEFANO


CORE ’NGRATO

Catarí', Catarí'...
pecché mm''e ddice sti pparole amare?!
Pecché mme parle e 'o core mme turmiente Catarí'?!
Nun te scurdá ca t'aggio dato 'o core, Catarí'...
Nun te scurdá...
Catarí'...
Catarí', che vène a dicere
stu pparlá ca mme dá spáseme?
Tu nun ce pienze a stu dulore mio?!
Tu nun ce pienze, tu nun te ne cure...

Core, core 'ngrato...
T'hê pigliato 'a vita mia!
Tutto è passato...
e nun ce pienze cchiù.

Catarí', Catarí'...
tu nun 'o ssaje ca fino e 'int'a na chiesa
io só' trasuto e aggiu pregato a Dio, Catarí'...
E ll'aggio ditto pure a 'o cunfessore: "Io stó' a murí
pe' chella llá...
Stó' a suffrí,
stó' a suffrí nun se pò credere...
stó' a suffrí tutte li strazie..."
E 'o cunfessore, ch'è perzona santa,
mm'ha ditto: "Figliu mio lássala stá, lássala stá!..."

Core, core 'ngrato...
T'hê pigliato 'a vita mia!
Tutto è passato...
e nun ce pienze cchiù.



Στίχοι: Riccardo Cordiferro.
Μουσική: Salvatore Cardillo.
Τραγούδι του 1911.

13.10.12

ΟΡΑΣΙΟ ΣΑΛΓΑΝ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ
 
HORACIO SALGÁN Y SU ORQUESTA TÍPICA: A FUEGO LENTO

12.10.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CARLOS GARDEL

 
MELODÍA DE ARRABAL

Barrio plateado por la luna
rumores de milonga
es toda tu fortuna;
hay un fuelle que rezonga
en la cortada mistonga.
Mientras que una pebeta,
linda como una flor,
espera, coqueta,
bajo la luz de un farol.

Barrio, barrio...
que tenés el alma inquieta
de un gorrión sentimental.
Penas, ruegos...
es todo el barrio malevo
melodía de arrabal
Viejo... Barrio...
Perdoná si al evocarte
se me planta un lagrimón
que al rodar en tu empedrado
es un beso prolongao
que te da mi corazón.

Cuna de tauras y cantores,
de broncas y entreveros,
de todos mis amores;
en tus muros con mi acero
yo grabé nombres que quiero:
Rosa, la “Milonguita”,
Era rubia Margot...
En la primera cita
la paica Rita
me dio su amor.

Barrio, barrio...
que tenés el alma inquieta
de un gorrión sentimental.
Penas, ruegos...
es todo el barrio malevo
melodía de arrabal
Viejo... Barrio...
Perdoná si al evocarte
se me planta un lagrimón
que al rodar en tu empedrado
es un beso prolongao
que te da mi corazón.



Στίχοι: Alfredo Le Pera / Mario Battistella.
Μουσική: Carlos Gardel.
Τάνγκο του 1932.

25.9.12

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΦΡΕΝΤ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΟΝΕ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο FRED BUSCAGLIONE


LE BAMBOLE D’ITALIA

M'hanno incastrato, ridimensionato,
addomesticato, quasi rimbambito,
ma le bambole d'Italia
io le porto sempre quì.

Chiudete gli occhi e vi dico come son.
Hanno del buono, ma molto buono,
con quello stile da supermolleggiate,
con un sorriso vi fanno impazzir.

Mi spiace tanto
ma qui, per villeggiare,
voi mi capite,
non posso più restar.

Perché le bambole d'Italia,
sapete com'é,
ce l'hanno scritto sulla maglia
che aspettano me.

Ragazzi, quindi me la batto,
quì in conserva non ci stò.
O per mezzo dei legali,
o firmando tre cambiali, in Italia tornerò.

Ormai le bambole d'Italia
son pazze perchè
ho il bacio stanco alla vaniglia
che sa di frappè.

Organizzate in sindacato,
faran saltar pure la NATO
se in Italia
di filato non andrò.

E se le bambole d'Italia
son fatte così,
domani all'alba, con la sveglia,
io scappo di quì.

Vivendo sogni troppo audaci,
sono in ritardo con i baci,
non ci resisto, fumo tutto, sapete com'é,
perché le bambole d'Italia aspettano me.

Perchè le bambole d'Italia aspettano me!



Στίχοι: Leo Chiosso.
Μουσική: Fred Buscaglione.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΜΕΛΑΝΗ



ORQUESTA TÍPICA OSVALDO FRESEDO: TINTA VERDE