18.2.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΛΦΡΕΔΟ ΣΙΤΑΡΡΟΣΑ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ALFREDO ZITARROSA 


FAROLITO DE PAPEL

En tus grupos me ensarté
y en tu arrullo me dormí
y dormido me quedé
solo, pato... y hecho un gil.
Esta noche me encontré
la cartita del adiós
en la almohada donde ayer
me juraste eterno amor.
Farolito de papel,
que alumbraste mi bulín
con la luz amiga y fiel
de amoroso berretín.
Otro lado alumbrás hoy,
te apagaste para mí.
Y yo a oscuras aquí estoy,
solo, pato... y hecho un gil.

Solo quedé...
¡Yo no tenía más que a vos!...
Pato... porque
¡eras mi mundo de ilusión!
Vuelvo a prender
el triste pucho del ayer,
para aliviar
esta amargura brava
que hoy me das...

Vos sos linda, vos tenés
pinta fina... y engrupís.
Vos un mundo prometés
y sin dar te despedís.
Vos el traje te adornás
con mi otario corazón,
y los de otros, que al pasar
tu reflejo encandiló...
Pero, al fin, apenas sos
Farolito de Papel
y una noche en lo mejor
chamuscada has de caer.
Cargarás también tu cruz
cuando sepan que tenés
mucho humo y poca luz,
Farolito de Papel...

16.2.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΒΑΛΕΡΙΑ ΜΟΥΝΑΡΡΙΣ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η VALERIA MUNARRIZ


JORGE LUIS BORGES / ASTOR PIAZZOLLA


TANKAS

 
 1

Alto en la cumbre
todo el jard
νn es luna,
luna de oro.
Más precioso es el roce
de tu boca en la sombra.


 
2

La voz del ave
que la penumbra esconde
ha enmudecido.
Andas por tu jardín.
Algo, lo se, te falta.


 3

La ajena copa,
la espada que fue espada
en otra mano,
la luna de la calle,
¿ dime, acaso no bastan ?


 
4

Bajo la luna
el tigre de oro y sombra
mira sus garras.
No sabe que en el alba
han destrozado un hombre.


 5

Triste la lluvia
que sobre el mármol cae,
triste ser tierra.
Triste no ser los días
del hombre, el sue
ρo, el alba.


 6


No haber caído,
como otros de mi sangre,
en la batalla.
Ser en la vana noche
él que cuenta las sílabas.

10.2.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΟΥΡΟΛΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO MUROLO


'NU QUARTO 'E LUNA

Cielo, e che nuvole stasera
pare ca 'o munno se nne more
ma 'na speranza pe' stu core
nun po' muri'.
Nun ce vo' na luna chiena
pe' ssape' si me vuo' bene
m'è abbastato 'o ppoco 'e luna
pe' tte capi'.
Che m'ha saputo fa nu quarto 'e luna,
che m'ha saputo fa' chi voglio bene.
E me turmenta sempe nu pensiero,
nunn'è 'o vero ca pienze sulo a me.
Comme so' triste 'e note 'e sta canzone,
e comm'è amaro 'o bbene 'e chi vuo' bbene.
Nun me guarda', si chiagno nun guarda'.
Che m'ha saputo fa' 'nu quarto 'e luna!
Chiagno pecchè tu m'e 'ngannato,
e no pecchè t'aggio perduta,
chiagno ca tu m'e abbannunato
senza pecchè.
Quanta vote anima mia
faccio 'a strata ca tu faie
corro appriesso a 'na bucia
pe 'tte vede.
Che m'ha saputo fa nu quarto 'e luna,
che m'ha saputo fa' chi voglio bene.
E me turmenta sempe nu pensiero,
nunn'è 'o vero ca pienze sulo a me.
Comme so' triste 'e note 'e sta canzone,
e comm'è amaro 'o bbene 'e chi vuo' bbene.
Nun me guarda', si chiagno nun guarda'.
Che m'ha saputo fa' 'nu quarto 'e luna!

9.2.13

ΧΟΡΕΥΟΥΝ Ο ΡΟΒΕΡΤΟ ΕΡΡΕΡΑ ΚΑΙ Η ΣΙΛΒΑΝΑ ΚΑΠΡΑ



ΧΟΡΕΥΟΥΝ Ο ROBERTO HERRERA ΚΑΙ Η SILVANA CAPRA: LA CUMPARSITA

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΣΕΡΤΖΙΟ ΜΠΡΟΥΝΙ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο SERGIO BRUNI: SCRIVEME

7.2.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΦΛΟΡΕΑΛ ΡΟΥΙΣ





ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο FLOREAL RUIZ


YO TAMBIEN

Me estoy sintiendo viejo
detrás del alba se va la vida.
Hoy me miré al espejo
y siento mi alma que está vencida.
Cuando el amor me acariciaba
siempre era joven porque soñaba.
Hoy estoy solo y en mi ocaso
siento el fracaso de mi vivir.

Yo también tuve un querer que dibujó
en mi pena una esperanza.
Yo también viví mis sueños de amor,
una ilusión mansa.
Yo también tuve un amor y lo perdí
y sentí morir mi alma.
Ya no vale ni la pena vivir
si hay que penar así.

Y así viví, quién sabe,
si fue un recuerdo, si fue quimera.
Yo sólo sé en mi angustia
que rompo sueños y aguanto penas.
Será que al fin, frente al espejo,
plateando canas me siento viejo.
Y no es vivir, luchar vencido,
fríos de olvido que hacen morir



Στίχοι: Luis Rubistein.

Μουσική: Luis Visca.

Τανγκο του 1940.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΡΟΖΑ ΜΠΑΛΙΣΤΡΕΡΙ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ROSA BALISTRERI 



MORSI CU MORSI

Morsi cu morsi… cu m’mamava persi
Comu fineru li jochi e li spassi
Sta bedda libirtà comu la persi
L’hannu ‘mputiri li canazzi corsi
Chiancinu tutti, li liuna e l’ursi
Chianci me matri ca vivu mi persi
Cu dumanna di mia…comu nun ci fussi
Scrivi timi a lu libbru di li persi

************************

Chi è morto è morto, e chi mi amava ha perso
Come sono finiti i giochi e gli spassi
Questa bella libertà come l’ho persa
C’è l’hanno in mano i cani corsi
Piangono tutti, leoni ed orsi
Piange mia madre che da vivo mi ha perso
Chi chiede di me… e come se non esistessi
Scrivetemi nel libro dei disperse


***************************

Qui est mort est mort, et j'ai perdu qui m'aimait
Le temps des jeux et du bonheur est passé...

J'ai perdu ma belle liberté
Livrée aux chiens courants...

Vous pleurez tous, même les lions et les ours,
Comme pleure ma mère qui vivant me perdit...

À qui demande de mes nouvelles, dites que je n'existe plus,
Inscrivez mon nom dans le livre des disparus...

6.2.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CARLOS GARDEL


YIRA YIRA

Cuando la suerte qu' es grela,
fayando y fayando
te largue parao;
cuando estés bien en la vía,
sin rumbo, desesperao;
cuando no tengas ni fe,
ni yerba de ayer
secándose al sol;
cuando rajés los tamangos
buscando ese mango
que te haga morfar...
la indiferencia del mundo
-que es sordo y es mudo-
recién sentirás.

Verás que todo el mentira,
verás que nada es amor,
que al mundo nada le importa...
¡Yira!... ¡Yira!...
Aunque te quiebre la vida,
aunque te muerda un dolor,
no esperes nunca una ayuda,
ni una mano, ni un favor.

Cuando estén secas las pilas
de todos los timbres
que vos apretás,
buscando un pecho fraterno
para morir abrazao...
Cuando te dejen tirao
después de cinchar
lo mismo que a mí.
Cuando manyés que a tu lado
se prueban la ropa
que vas a dejar...
Te acordarás de este otario
que un día, cansado,
¡se puso a ladrar!



Στίχοι & μουσική: Enrique Santos Discepolo.
Τάνγκο του 1930.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΣΑΡΑ ΜΟΝΤΙΕΛ



SARA MONTIEL: LOS NARDOS

5.2.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΒΕΡΤΟ ΦΛΟΡΙΟ




Ο ROBERTO FLORIO ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ CARLOS DI SARLI 
BUENOS AIRES

Buenos Aires la Reina del Plata,
Buenos Aires mi tierra querida;
escuchá mi canción
que con ella va mi vida.

En mis horas de fiebre y orgía,
harto ya de placer y locura,
en ti pienso patria mía
para calmar mi amargura.

Noches porteñas, bajo tu manto
dichas y llanto muy juntos van.
Risas y besos, farra corrida,
todo se olvida con el champán.

Y a la salida de la milonga
se oye a una nena pidiendo pan,
por algo es que en el gotán
siempre solloza una pena.

Y al compás rezongón de los fuelles
un bacán a la mina la embrolla,
y el llorar del violín va
pintando el alma criolla.

Buenos Aires, cual a una querida
si estás lejos mejor hay que amarte,
y decir toda la vida
antes morir que olvidarte.



Μουσική: Manuel Jovés. 
Στίχοι: Manuel Romero. 
Τάνγκο του 1923.

ΜΠΟΡΧΕΣ: ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ




JORGE LUIS BORGES


BUENOS AIRES

Antes yo te buscaba en tus confines
que lindan con la tarde y la llanura
y en la verja que guarda una frescura
antigua de cedrones y jazmines.

En la memoria de Palermo estabas,
en su mitología de un pasado
de baraja y puñal y en el dorado
bronce de las inútiles aldabas,

con su mano y sortija. Te sentía
en los patios del Sur y en la creciente
sombra que desdibuja lentamente

su larga recta, al declinar el día.
Ahora estás en mí. Eres mi vaga
suerte, esas cosas que la muerte apaga.



BUENOS AIRES

Y la ciudad, ahora, es como un plano
de mis humillaciones y fracasos;
desde esa puerta he visto los ocasos
y ante ese mármol he aguardado en vano.

Aquí el incierto ayer y el hoy distinto
me han deparado los comunes casos
de toda suerte humana; aquí mis pasos
urden su incalculable laberinto.

Aquí la tarde cenicienta espera
el fruto que le debe la mañana;
aquí mi sombra en la no menos vana

sombra final se perderá, ligera.
No nos une el amor sino el espanto
será por eso que la quiero tanto.





BUENOS AIRES, 1899

El aljibe. En el fondo la tortuga.
Sobre el patio la vaga astronomía
del niño. La heredada platería
que se espeja en el ébano. La fuga

del tiempo, que al principio nunca pasa.
Un sable que ha servido en el desierto.
Un grave rostro militar y muerto.
El húmedo zaguán. La vieja casa.

En el patio que fue de los esclavos
la sombra de la parra se aboveda.
Silba un trasnochador por la vereda.

En la alcancía duermen los centavos.
Nada. Sólo esa pobre medianía
que buscan el olvido y la elegía.


3.2.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΜΙΝΑ



MINA: UN'ANNO D'AMORE

31.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΝΕΛΛΥ ΟΜΑΡ




ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η NELLY OMAR 


LA MALEVA

Maleva que has vuelto al nido
de tu garufa arrepentida,
ya no sos la mantenida
que deslumbraba en el Pigall;
ya no tenés más berretines
de lujo y milonga,
de vicio y placer.
Volvés a tu vida primera
y la milonguera
vuelve a ser mujer.

Tal vez algún día
oyendo un tango malevo
arderá en tu alma un deseo
que matará el corazón.
Vos, que siempre fuiste
la reina de los festines,
ya no querés copetines,
ni tangos ni bandoneón.

Y ahora de nuevo en tu barrio
y por todos respetada,
viendo tu vieja encantada
con tu regeneración,
dentro de tu corazón
has de pensar que el cariño
tendió su manto de armiño
para abrigarte mejor.



Letra: Mario Pardo.
Música: Antonio Buglione.
Τάνγκο του 1922.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΚΑΡΜΑΝ ΚΟΝΣΟΛΙ




ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η CARMEN CONSOLI: L’ULTIMO BACIO


30.1.13

ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΕΝΡΙΚΕ ΜΟΡΑ




ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ CUARTETO ENRIQUE MORA: PABELLÓN DE LAS ROSAS

29.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΣΟΥΣΑΝΑ ΡΙΝΑΛΔΙ





ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η SUSANA RINALDI: GARRAS

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Ο ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟ ΓΚΟΥΤΣΙΝΙ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο FRANCESCO GUCCINI

CIRANO

Venite pure avanti, voi con il naso corto, signori imbellettati,
io più non vi sopporto,
infilerò la penna ben dentro al vostro orgoglio perchè
con questa spada vi uccido quando voglio.

Venite pure avanti poeti sgangherati, inutili cantanti
di giorni sciagurati,
buffoni che campate di versi senza forza avrete soldi e gloria,
ma non avete scorza;
godetevi il successo, godete finchè dura,
che il pubblico è ammaestrato e non vi fa paura
e andate chissà dove per non pagar le tasse col ghigno
e l' ignoranza dei primi della classe.
Io sono solo un povero cadetto di Guascogna,
però non la sopporto la gente che non sogna.
Gli orpelli? L'arrivismo? All' amo non abbocco
e al fin della licenza io non perdono e tocco,
io non perdono, non perdono e tocco!

Facciamola finita, venite tutti avanti
nuovi protagonisti, politici rampanti,
venite portaborse, ruffiani e mezze calze,
feroci conduttori di trasmissioni false
che avete spesso fatto del qualunquismo un arte,
coraggio liberisti, buttate giù le carte
tanto ci sarà sempre chi pagherà le spese
in questo benedetto, assurdo bel paese.
Non me ne frega niente se anch' io sono sbagliato,
spiacere è il mio piacere, io amo essere odiato;
coi furbi e i prepotenti da sempre mi balocco
e al fin della licenza io non perdono e tocco,
io non perdono, non perdono e tocco!

Ma quando sono solo con questo naso al piede
che almeno di mezz' ora da sempre mi precede
si spegne la mia rabbia e ricordo con dolore
che a me è quasi proibito il sogno di un amore;
non so quante ne ho amate, non so quante ne ho avute,
per colpa o per destino le donne le ho perdute
e quando sento il peso d' essere sempre solo
mi chiudo in casa e scrivo e scrivendo mi consolo,
ma dentro di me sento che il grande amore esiste,
amo senza peccato, amo, ma sono triste
perchè Rossana è bella, siamo così diversi,
a parlarle non riesco: le parlerò coi versi, le parlerò coi versi...

Venite gente vuota, facciamola finita,
voi preti che vendete a tutti un' altra vita;
se c'è, come voi dite, un Dio nell' infinito,
guardatevi nel cuore, l' avete già tradito
e voi materialisti, col vostro chiodo fisso,
che Dio è morto e l' uomo è solo in questo abisso,
le verità cercate per terra, da maiali,
 tenetevi le ghiande, lasciatemi le ali;
tornate a casa nani, levatevi davanti,
per la mia rabbia enorme mi servono giganti.
Ai dogmi e ai pregiudizi da sempre non abbocco
e al fin della licenza io non perdono e tocco,
io non perdono, non perdono e tocco!

Io tocco i miei nemici col naso e con la spada,
ma in questa vita oggi non trovo più la strada.
Non voglio rassegnarmi ad essere cattivo,
tu sola puoi salvarmi, tu sola e te lo scrivo:
dev' esserci, lo sento, in terra o in cielo un posto
dove non soffriremo e tutto sarà giusto.
Non ridere, ti prego, di queste mie parole,
io sono solo un' ombra e tu, Rossana, il sole,
ma tu, lo so, non ridi, dolcissima signora
ed io non mi nascondo sotto la tua dimora
perchè oramai lo sento, non ho sofferto invano,
se mi ami come sono, per sempre tuo,

per sempre tuo, per sempre tuo... Cirano


26.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΡΜΑΝΔΟ ΓΕΡΡΙΚΟ ΚΑΙ Η ΟΛΓΑ ΔΕΛΓΡΟΣΣΙ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ARMANDO GUERRICO



ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η ΟΛΓΑ ΔΕΛΓΡΟΣΣΙ 


BOMBONCITO 

Llegaste a mí con tu risa cantarina, 
tu amor me hizo fuerte y me dio fe.
Todas las noches oscuras de mi vida
brillaron a la luz de tu querer.

Porque me atas en tu límpida mirada,
mis ansias de andar quedan en ti.
Porque endulzas con tus besos mi jornada,
mi bomboncito sólo te sé decir.

Déjame
que te diga despacito
bomboncito... bomboncito...
dueña de mi corazón.
Una vez más mi emoción
repetirá la canción
milagro de tu amor
y de mi amor.
Déjame
que te diga despacito,
bomboncito... bomboncito...
dueña de mi corazón.

Cómo decirte lo mucho que te quiero,
que vivo tan solo por tu amor...
Así da gusto sentirse prisionero,
si es cárcel tu abrazo arrobador.

Porque me atas en tu límpida mirada,
mis ansias de andar quedan en ti.
Porque endulzas con tus besos mi jornada,
mi bomboncito, sólo te sé decir.




Στίχοι: Luis Caruso.
Μουσική: Antonio Romano / Jorge Cerioti.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΝΑΝΤΙΑ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η NADIA: AMORE INEVITABILE

25.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΕΚΤΩΡ ΡΙΒΕΡΑ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο HECTOR RIVERA: ACCELERANDO

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΙΟ ΝΤΕΛ ΜΟΝΑΚΟ




Ο MARIO DEL MONACO  ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ GIACOMO PUCCINI: RECONDITA ARMONIA

24.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ 

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CARLOS GARDEL 


LA CANCIÓN DE BUENOS AIRES

Buenos Aires, cuando lejos me vi
sólo hallaba consuelo
en las notas de un tango dulzón
que lloraba el bandoneón.
Buenos Aires, suspirando por ti
bajo el sol de otro cielo,
cuando lloró mi corazón
escuchando tu nostálgica canción.

Canción maleva, canción de Buenos Aires,
hay algo en tus entrañas que vive y que perdura,
canción maleva, lamento de amargura,
sonrisa de esperanza, sollozo de pasión.
Este es el tango, canción de Buenos Aires,
nacido en el suburbio, que hoy reina en todo el mundo;
este es el tango que llevo muy profundo,
clavado en lo más hondo del criollo corazón.

Buenos Aires, donde el tango nació,
tierra mía querida,
yo quisiera poderte ofrendar
toda el alma en mi cantar.
Y le pido a mi destino el favor
de que al fin de mi vida
oiga el llorar del bandoneón,
entonando tu nostálgica canción.



Στίχοι: Manuel Romero. 
Μουσική: Orestes Cúfaro & Azucena Maizani.

23.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΕΝΡΙΚΟ ΚΑΡΟΥΖΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ENRICO CARUSO 


CORE ’NGRATO

Catarí', Catarí'...
pecché mm''e ddice sti pparole amare?!
Pecché mme parle e 'o core mme turmiente Catarí'?!
Nun te scurdá ca t'aggio dato 'o core, Catarí'...
Nun te scurdá...
Catarí'...
Catarí', che vène a dicere
stu pparlá ca mme dá spáseme?
Tu nun ce pienze a stu dulore mio?!
Tu nun ce pienze, tu nun te ne cure...

Core, core 'ngrato...
T'hê pigliato 'a vita mia!
Tutto è passato...
e nun ce pienze cchiù.

Catarí', Catarí'...
tu nun 'o ssaje ca fino e 'int'a na chiesa
io só' trasuto e aggiu pregato a Dio, Catarí'...
E ll'aggio ditto pure a 'o cunfessore: "Io stó' a murí
pe' chella llá...
Stó' a suffrí,
stó' a suffrí nun se pò credere...
stó' a suffrí tutte li strazie..."
E 'o cunfessore, ch'è perzona santa,
mm'ha ditto: "Figliu mio lássala stá, lássala stá!..."

Core, core 'ngrato...
T'hê pigliato 'a vita mia!
Tutto è passato...
e nun ce pienze cchiù.



Στίχοι: Riccardo Cordiferro.
Μουσική: Salvatore Cardillo.
Τραγούδι του 1911.

21.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΣΕΛΕΣΤΕ ΜΕΝΤΟΣΑ



ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η CELESTE MENDOZA: PARA QUE SUFRAS


5.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CARLOS GARDEL


LA CUMPARSITA

Si supieras
que aún dentro de mi alma
conservo aquel cariño que tuve para ti.
Quién sabe si supieras
que nunca te he olvidado
volviendo a tu pasado
te acordarás de mí.

Los amigos ya no vienen
ni siquiera a visitarme
nadie quiere consolarme
en mi aflicción.
Desde el día que te fuiste
siento angustias en mi pecho
decí percanta ¿qué has hecho
de mi pobre corazón?

Sin embargo
te llevo en el recuerdo
con el cariño santo
que tuve para amar.
Y sos en todas partes
pedazo de mi vida
una ilusión querida
que no podré olvidar.

Al cotorro abandonado
ya ni el sol de la mañana
asoma por la ventana
como cuando estabas vos.
Y aquel perrito compañero
que por tu ausencia no comía
al verme solo, el otro día, también me dejó



Στίχοι:  Pascual Contursi & Enrique P. Maroni.
Μουσική: Gerardo H. Matos Rodríguez.


*******************************

H ΚΟΥΜΠΑΡΣΙΤΑ
              
Την αγάπη που ’χα για τα σένα
πώς την κρατώ, καλή μου,
βαθιά μες στην καρδιά!
Αν ήξερες –ποιός ξέρει!-
ποτέ πως δεν ξεχνώ σε!
Μια σκέψη σου έλα δώσε
για να με θυμηθείς…

Φίλοι πια δεν έρχονται να
δουν το φίλο που ’ναι μόνος –
παρηγόρια θέλει ο πόνος
που με πονά…
Την ημέρα που ’φυγες,
φόβος στην καρδιά μου μπήκε
και ποτέ δεν ξαναβγήκε,
και με τρώει, με ροκανά…

Κι αν φοβάμαι, σε θυμάμαι πάντα·
και εικόνα σ’ έχω άγια εγώ·
σε προσκυνάω πιστά…
Παντού είσαι γύρω μου εσύ,
κομμάτι μιας θλιβής ζωής·
κι εκείνα τα ματάκια που χαρά
μού δίναν ψάχνω πάντα, αλλά
δεν είναι πουθενά…

Στη γωνιά παρατημένος,
στο δωμάτιο μόνος μένω,
νά ’μπει ήλιος καρτεράω, σαν να
είσουν πάλι εσύ ξανά.
Το σκυλάκι που ’χα πάντα δίπλα,
σαν έφυγες, πικράθηκε,
και σα μονάχο μ’ είδε
από ’δώ εχάθηκε…



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Από το βιβλίο: Γιώργος Κεντρωτής, «Με απ’ όλα μέσα», Τυπωθήτω, Αθήνα 2006, σελ. 74-75.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΣΕΛΙΝΑ ΓΚΟΝΖΑΛΕΣ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η CELINA GONZÁLEZ: GUAJIRA LINDA

4.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΧΟΥΛΙΟ ΣΟΣΑ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο JULIO SOSA


ROMÁNTICA

Romántica incurable, ¿te recuerdas?
esa noche en las luces de la fiesta,
nos juramos amor, mientras la orquesta
lloraba en las cadencias de aquel vals.
Romántica incurable, ¿te recuerdas
nuestra danza fue un sueño de locura
y tus ojos brillaron de ternura
entornados detrás del antifaz.

Serpentinas del vals
enredando mi ayer
hoy me han hecho soñar
en tu viejo querer.
Serpentinas del vals
que arrastrando tu amor
me han dejado el dolor
de saber que no estás.

Pasabas entre muchas mascaritas
arrastrando el rumor de tu alegría
y entre todas tu sola me atraías
envuelta en el carmín de tu disfraz.
Romántica incurable, ¿te recuerdas?
al volver del jardín, cabeza loca,
me dejaste la marca de tu boca
como un sello feliz del carnaval.



Στίχοι: Homero Manzi.
Μουσική: Félix Lipesker.
Βάλς του 1937.


3.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΙΟ ΜΑΛΙΟΝΕ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο MARIO MAGLIONE


VOCE 'E NOTTE

Si 'sta voce te scéta 'int''a nuttata,
mentre t'astrigne 'o sposo tujo vicino...
Statte scetata, si vuó' stá scetata,
ma fa' vedé ca duorme a suonno chino...

Nun ghí vicino ê llastre pe' fá 'a spia,
pecché nun puó sbagliá 'sta voce è 'a mia...
E' 'a stessa voce 'e quanno tutt'e duje,
scurnuse, nce parlávamo cu 'o "vvuje".

Si 'sta voce te canta dint''o core
chello ca nun te cerco e nun te dico;
tutt''o turmiento 'e nu luntano ammore,
tutto ll'ammore 'e nu turmiento antico...

Si te vène na smania 'e vulé bene,
na smania 'e vase córrere p''e vvéne,
nu fuoco che t'abbrucia comm'a che,
vásate a chillo...che te 'mporta 'e me?

Si 'sta voce, che chiagne 'int''a nuttata,
te sceta 'o sposo, nun avé paura...
Vide ch'è senza nomme 'a serenata,
dille ca dorme e che se rassicura...

Dille accussí: "Chi canta 'int'a 'sta via
o sarrá pazzo o more 'e gelusia!
Starrá chiagnenno quacche 'nfamitá...
Canta isso sulo...Ma che canta a fá?!..."



Στίχοι: Eduardo Nicolardi.
Μουσική: Ernesto De Curtis.
Τραγούδι του 1903.

2.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΟΥΡΟΛΟ




Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO MUROLO

TE SI SCURDATA 'E NAPULE

Na sera, oje bionda, te purtaje stu mare,
p' 'a primma vota, a Napule, d'està.
Stive cu mico a prora e ll'uocchie chiare,
p' 'o golfo se 'ncantavano
pe' ddó', allummata, accumpareva Napule
e quacche voce se senteva già.

E Ammore, Ammore.
Bionda, capiste, e te capette i' pure
quanno, cu 'e mmane 'mmano,
tu cu 'o Ffrancese e i' cu 'o Nnapulitano,
t'annammuraste 'e Napule,
t'annammuraste 'e me.

Rose d' 'o Munasterio 'e San Martino.
Loggia ca 'ncielo fravecata sta,
nuje ce affacciajemo mentre, a matutino,
'e cchiese già sunavano
e nuvole 'e calore se sperdevano,
e se scetava Napule d'està.

E Ammore, Ammore.
Tremmaje stu core tujo 'ncopp'a stu core.
E quanno, 'a ll'onne chiare,
vediste 'o sole ca spuntava a mare,
tu te vasaste Napule,
tu te vasaste a me.

E comme, comme, doppo tant'ammore
tu t'hê pututo 'e Napule scurdà?
Tu, si ê vvote parteva nu vapore,
te ne facive lacreme
'ncopp'a stu core e, quanno te screvevano,
te n'aggio visto lettere 'e straccià.

E Ammore, Ammore.
Na sera, 'e bello, i' te dicette: "E' overo
ca te ne vaje dimane?"
Tu mme 'nfunniste 'e lacreme sti mmane
e abbandunaste Napule,
abbandunaste a me.



Στίχοι: Ernesto Murolo.
Μουσική: Evemero Nardella.
Τραγούδι του 1912.

1.1.13

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΣΕΡΤΖΙΟ ΜΠΡΟΥΝΙ



ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο SERGIO BRUNI: BUON ANNO, BUONA FORTUNA