ΜΝΗΜΗ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ - ΕΝΑ ΝΑΠΟΛΙΤΑΝΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Αστραπιαία μοτοσικλέτα. Πέρασε. Ο έρωτας ήταν.
Ανέμισμα μαλλιών. Φέγγος της θάλασσας. Στην αγορά
πλήθος φραγκόσυκα σε καλαμένια κοφίνια
λιάζονται με ιταμότητα – αρχέγονοι όρχεις,
το φως σπιθίζει στο ξανθό τρίχωμά τους.

Τα κορίτσια γελάνε
μπροστά στις πόρτες. Με μικρούς σουγιάδες σκίζουν
την παχιά φλούδα των φραγκόσυκων. Το γέλιο τους
αποσκεπάζει ένα κρυφό ερωτικό φονικό. Κι ίσως γι’ αυτό
στο βάθος του ορίζονται ένα ελάχιστο πάλλευκο σύννεφο σκιάζει
μια σπιθαμή στο απέναντι γαλάζιο βουνό.

Τι όμορφη μέρα,
όμορφη, πιο όμορφη, προστατεύοντας πάλι,
με καθυστέρηση, κάποιο δικό μας δικαίωμα στο θαυμασμό,
κάποιο δικό μας δικαίωμα στην αιώνια νεότητα του κόσμου.


Κοστιέρα Αμαλφιτάνα, 17.ΙΧ.78


Το ποίημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ιταλικό Τρίπτυχο», Κέδρος, Αθήνα 1982, σελ. 66.