31.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΦΑΜΠΡΙΤΣΙΟ ΝΤΕ ΑΝΤΡΕ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο FABRIZIO DE ANDRÈ


MARCIA NUZIALE


Matrimoni per amore, matrimoni per forza
ne ho visti di ogni tipo, di gente d'ogni sorta
di poveri straccioni e di grandi signori
di pretesi notai di falsi professori
ma pure se vivrò fino alla fine del tempo
io sempre serberò il ricordo contento
delle povere nozze di mio padre e mia madre
decisi a regolare il loro amore sull'altare.

Fu su un carro da buoi se si vuole essere franchi
tirato dagli amici e spinto dai parenti
che andarono a sposarsi dopo un fidanzamento
durato tanti anni da chiamarsi ormai d'argento.

Cerimonia originale, strano tipo di festa,
la folla ci guardava gli occhi fuori dalla testa

eravamo osservati dalla gente civile
che mai aveva visto matrimoni in quello stile.

Ed ecco soffia il vento e si porta lontano
il cappello che mio padre tormentava in una mano
ecco cade la pioggia da un cielo mal disposto
deciso ad impedire le nozze ad ogni costo.

Ed io non scorderò mai la sposa in pianto
cullava come un bimbo i suoi fiori di campo
ed io per consolarla, io con la gola tesa
suonavo la mia armonica come un organo da chiesa.

Mostrando i pugni nudi gli amici tutti quanti
gridarono "per Giove, le nozze vanno avanti"
per la gente bagnata, per gli dei dispettosi
le nozze vanno avanti, viva viva gli sposi.

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ΜΑΝΑΛ


ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ MANAL: AVELLANEDA BLUES

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΛΑ ΦΕΡΡΙ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η GABRIELLA FERRI


SEMO IN CENTOVENTITRE


Bella ragazza che c'hai cento amanti
affaccete ' n tantino a la loggetta
se semo aridunati tutti quanti
pe' fattela senti' 'sta canzonetta

Paraponzipò paraponzipò
come canti be'
arifacce 'n po'

C'è Peppino, c'è Ninetto
c'è sta Pippo l'avvocato
c'è Giggetto, c'è er "Tarmato"
vie' a vede' che bisca c'è

Scenni giù bell'angioletto
te li conti co' la mano
e c'è puro er sagrestano
semo in centoventitre

Paraponzipò paraponzipò
come canti be'
arifacce 'n po'

De te sapemo tutti quarche cosa
che c'hai li nastri lilla a le mutanne
e le giarrettiere so' color de rosa
e ar busto porti 'n cappio accussi granne

Paraponzipò paraponzipò
come canti be'
arifacce 'n po'

C'è Donato e lo "Stallino"
c'è Pietruccio, c'è er "Pelato"
ce sta Fusto lo "sciancato"
stanno tutti a aspetta' te

Scenni giù bell'angioletto
mò nun passa più gnisuno
ce contenti a uno a uno
semo in centoventitre

Paraponzipò paraponzipò
come canti be'
arifacce 'n po'

Parlasse la stanzetta ma no 'n antra
che n' avrà vista quarcheduna grossa
la carta che era tutta quanta bianca
pe' la vergogna è diventata rossa

Paraponzipò paraponzipò
come canti be'
arifacce 'n po'

Vie' a senti' 'sto concertino
chi te sona l'organetto
Pippo er flauto e Ninetto
la chitara stà a sonà

Scenni giu sur portoncino
mò nun passa più gnisuno
ce contenti a uno a uno
semo in centoventitre

Come canti be'
arifacce 'n po'
paraponzipò paraponzipò

Come canti be'
arifacce 'n po'
paraponzipò paraponzipò

Come canti be'
arifacce 'n po'
paraponzipò paraponzipò

ΤΡΑΓΟΥΔΑΙ Ο ΑΛΒΕΡΤΟ ΒΙΛΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ALBERTO VILA: POR QUE

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΟΣΚΑΡ ΟΥΓΑΡΤΕ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο OSCAR UGARTE: LA BORDADORA

30.10.11

ΡΟΣΑΡΙΟ ΣΕΝΤΡΑΛ


ΠΑΙΖΕΙ Η ORQUESTA JOSE SALA
ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ALDO MAIDAL

DALE CENTRAL

Για την Rosario Central

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΓΟΥΣΤΑΒΟ ΓΙΤΣΟΝ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο GUSTAVO GUICHÓN


DONDE NO PASO LA CIENCIA


Se presentó Santa Rosa,
temporal de la leyenda,
y llevaba una semana
apaciguando una seca.

Se habían cortao los caminos,
aislando gente y hacienda;
la estancia se despertó
en un rumor de tragedia:

la mimosa del patrón
había amanecido enferma.
Era una rubia preciosa,
un ángel sobre la tierra;
y a juzgar por el estao
no alumbraba cosa buena.

El patrón por el teléfono,
le habló al doctor que saliera,
que él iba a salir también
para adelantar su enferma.

Pero al llegar al arroyo,
pa'cruzarlo...¿de'ande, yerba?
Si estaba fuera 'e los causes
más de dos cuadras y media.
Allí terminó el camino,
allí siguió la tristeza.

La madre abrazada a su hija
miraba el agua revuelta
y el doctor en la otra orilla
dando recetas por señas.

Iluminó la tormenta
y recortó en la llanura,
un relámpago de acero
a un gaucho de tez morena.

Que venía en un tordillo
galopeando a media rienda,
paró, sofrenó el caballo;
de un salto echó pie a tierra...
Su saludo fue diciendo
aquí estoy pa lo que quiera.

La madre le quiso hablar
pero la ahugó la tristeza,
y el padre tartamudeando
le decía a media lengua:
-"¿Sabe Señor, lo que pasa,?
¡que está muy grave mi nena!...

"¡Mire el doctor dónde está!,
pero hasta allá, ¿cómo llega?!"
Entonces dice el moreno:
"¡No está muerto quien pelea!".

Desensilló su caballo,
le sacó recao y rienda;
se acomodó el chiripá,
descalzó las nazarenas...

De un salto volvió a montar
y gritó con voz serena:
-"¡Lo único que le pido,
que me la den desenvuelta"...

"Ya ven que el diablo anda suelto,
pero que Dios me proteja!
¡Via llegar con mi caballo
donde no pasó la ciencia!".

Se volvió corriente arriba
pa después tirarse en ella,
él sabía que su tordillo
iba a cumplir su promesa.
Porque un sabino jamás,
desmereció la leyenda.

Cuando llegaron al medio,
remolinos de tragedia,
querían sacar del brazo
aquella flor de inocencia.

Que apretada sobre un hombro
y acostada en la derecha,
parecía un escapulario
sobre un albardón de tierra.

Cuando llegó en la otra orilla
y se afirmó en la ribera,
vió que la mano de Dios
le había encendido una estrella.

Allí se la dio al "dotor",
palmeó el pingo en la paleta,
y le dijo: "Bueno, hermano,
está al medio tu promesa".

"Ahora descanse un ratito,
le viá exigir otra fuerza",
a las dos horas y medias
estaba el negro de vuelta.

Con la chiquita en los brazos
y cumplida su promesa,
por lo que dice el papá
-"Se ha ganado esta carrera...
y usted, ¿cuánto va a cobrar?"
-"¿Yo?, ni las gracias siquiera,
Cuando hago de estas gauchadas
¡nunca fijo recompensa!"

"Pero sí viá reprocharle,
para aliviar mi conciencia,
de que hace unos cuántos años
dicen que por muy chambón,
Usted me echó de una yerra".

"Le via a hablar por mi caballo
él fue quien cruzó a su nena,
y aunque es un pobre animal
quiero que tuitos lo sepan".

"Que aquí naides es más que naides
frente a la naturaleza,
y a mí que por ser moreno
la sociedad me desprecia,
que por pobre y por humilde,
no pude ir a la escuela..."

"Y a usted, Señora, le pido,
cuando haga dormir su nena,
en esas noche de lluvia
en que el sueño matrerea,
le enriede un cuento como éste
que tiene olor a pobreza".

"De que éste moreno viejo,
que no conoce una letra,
que por pobre y por humilde,
no pudo ir a la escuela
cruzó, donde hace un momento,
no pudo cruzar la ciencia".

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΠΑΜΠΛΟ ΛΟΣΑΝΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο PABLO LOZANO: MUCHACHOS YO TENGO UN TANGO

29.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΟΛΓΑ ΓΚΙΓΙΟΤ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η OLGA GUILLOT: SIBONEY

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΒΕΡΤΟ ΡΟΥΦΙΝΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO RUFINO: NIDO GAUCHO

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΛΒΕΡΤΟ ΑΜΟΡ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ALBERTO AMOR: CUANDO LLORA LA MILONGA

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΟΡΛΑΝΔΟ ΒΕΡΑ ΚΡΟΥΣ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ORLANDO VERA CRUZ: EL RIO NO ES SOLO ESO

ΠΟΛΩΝΕΖΙΚΟ ΤΑΝΓΚΟ


ABE LYMANN: HAVANA (1924)

28.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΛΒΕΡΤΟ ΜΕΡΛΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ALBERETO MERLO: EL DORADILLO MENTAO

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΙΘΑΡΩΔΟΣ ΠΑΟΛΟ ΦΡΕΣΚΟΥΡΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο PAOLO FRESCURA: REGINELLA

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΖΟΥΖΕΠΠΕ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο GIUSEPPE DI STEFANO


'O PAESE D' 'O SOLE


Ogge sto tanto allero
Ca, quase quase, mme mettesse a chiagnere
Pe' 'sta felicità.
Ma è overo o nun è overo
Ca sò turnato a Napule?
Ma è overo ca stò ccà?
'O treno steva ancora 'int' 'a stazione
Quanno aggio 'ntiso 'e primme manduline.

Chist'è 'o paese d' 'o sole,
Chist'è 'o paese d' 'o mare,
Chist'è 'o paese addò tutt' 'e pparole,
Sò doce o sò amare,
Sò sempe parole d'ammore.

'Sta casa piccerella,
'Sta casarella mia 'ncoppo Pusilleco,
Luntano, chi t' 'a dà?
'Sta casa puverella,
Tutt'addurosa 'anepeta,
Se putarrìa pittà.
'A ccà nu ciardeniello sempe 'nfiore
E de rimpetto 'o mare, sulo 'o mare.

Chist'è 'o paese d' 'o sole,
Chist'è 'o paese d' 'o mare,
Chist'è 'o paese addò tutt' 'e pparole,
Sò doce o sò amare,
Sò sempe parole d'ammore.

Tutto, tutto è destino.
Comme putevo fà furtuna a ll'estero
S'io voglio campà ccà?
Mettite 'nfrisco 'o vino,
Tanto ne voglio vevere,
Ca mm'aggi' 'a 'mbriacà.
Dint'a sti qquatto mure io stò cuntento,
Mamma mme sta vicino e nenna canta.

Chist'è 'o paese d' 'o sole,
Chist'è 'o paese d' 'o mare,
Chist'è 'o paese addò tutt' 'e pparole,
Sò doce o sò amare,
Sò sempe parole d'ammore.



Μουσική: Vincenzo D'Annibale.
Στίχοι: Libero Bovio.

27.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΑΝΤΟΝΕΛΛΑ ΡΟΥΤΖΕΡΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ANTONELLA RUGGIERO: VALZER DELLA POVERA GENTE

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΤΖΙΝΕΒΡΑ ΝΤΙ ΜΑΡΚΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η GINEVRA DI MARCO: LA LEGGERA

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΑΔΡΙΑΝΑ ΒΑΡΕΛΑ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ADRIANA VARELA


GOLONDRINAS


Golondrinas de un solo verano
con ansias constantes de cielos lejanos.
Alma criolla, errante y viajera,
querer detenerla es una quimera...
Golondrinas con fiebre en las alas
peregrinas borrachas de emoción...
Siempre sueña con otros caminos
la brújula loca de tu corazón...

Criollita de mi pueblo,
pebeta de mi barrio,
la golondrina un día
su vuelo detendrá;
no habrá nube en sus ojos
de vagas lejanías
y en tus brazos amantes
su nido construirá.
Su anhelo de distancias
se aquietará en tu boca
con la dulce fragancia
de tu viejo querer...
Criollita de mi pueblo,
pebeta de mi barrio,
con las alas plegadas
también yo he de volver.

En tus rutas que cruzan los mares
florece una estela azul de cantares
y al conjuro de nuevos paisajes
suena intensamente tu claro cordaje.
Con tu dulce sembrar de armonías
Tierras lejanas te vieron pasar;
otras lunas siguieron tus huellas,
tu solo destino es siempre volar.



Μουσική: Carlos Gardel.
Στίχοι: Alfredo Le Pera.
Τάνγκο του 1934.

26.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΒΑΛΕΡΙΑ ΜΟΥΝΑΡΡΙΣ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η VALERIA MUNARRIZ


JACINTO CHICLANA


Me acuerdo, fue en Balvanera,
en una noche lejana,
que alguien dejó caer el nombre
de un tal Jacinto Chiclana.
Algo se dijo también
de una esquina y un cuchillo.
Los años no dejan ver
el entrevero y el brillo.

¡Quién sabe por qué razón
me anda buscando ese nombre!
Me gustaría saber
cómo habrá sido aquel hombre.
Alto lo veo y cabal,
con el alma comedida;
capaz de no alzar la voz
y de jugarse la vida.

(Recitado)
Nadie con paso más firme
habrá pisado la tierra.
Nadie habrá habido como él
en el amor y en la guerra.
Sobre la huerta y el patio
las torres de Balvanera
y aquella muerte casual
en una esquina cualquiera.

Sólo Dios puede saber
la laya fiel de aquel hombre.
Señores, yo estoy cantando
lo que se cifra en el nombre.
Siempre el coraje es mejor.
La esperanza nunca es vana.
Vaya, pues, esta milonga
para Jacinto Chiclana.



Στίχοι: Jorge Luís Borges.
Μουσική: Astor Piazzolla.

ΚΛΑΟΥΔΙΑ ΜΟΝΤΕΡΟ


CLAUDIA MONTERO: PLAZA FRANCIA

25.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΟΥΡΟΛΟ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO MUROLO


IO, ’NA CHITARRA E ’A LUNA


Vatténne core mio, vatténne sulo
p' 'e vvie sulagne.
Chisá, te cagne mo ca si' figliulo,
chisá, te cagne.

E, giá ca tu si' nato cantatore,
va' e canta si staje triste o 'e buonumore.

Canta pe' te.
Canta pe' te
e nun chiammá a nisciuna,
tu, na chitarra e 'a luna.

E nun te fá vení 'a malincunía
p' 'e vvie ca sanno
chi, pe' 'nganná, veneva 'ncumpagnia
cu'mmé cantanno.

E, si mme tremma, 'ncopp' 'e ccorde, 'a mano
siéguete a cammená. Va' cchiù luntano.

Canta pe' te.
Canta pe' te
senza penzá a nisciuna,
tu, na chitarra e 'a luna.

E si truove a quaccuno e dice: "E comme,
tu sulo? E chélla?"
E si te dice 'e chélla pure 'o nomme,
tu, scordatélla.

E si chistu quaccuno fosse 'Ammore
cágnate nomme e di': "State in errore.

Canto pe' me.
Canto pe' me,
nun voglio cchiù a nisciuna,
io, na chitarra e 'a luna".


Στίχοι & μουσική: E.A. Mario
1913.

24.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΑΝΧΕΛ ΒΙΓΙΟΛΔΟ



ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ÁNGEL VILLODLO: MATUFIAS (1903)

23.10.11

ΠΑΙΖΕΙ Ο ΧΟΥΛΙΟ ΔΕ ΚΑΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΟΥ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΠΑΙΖΕΙ Ο JULIO DE CARO Y SU SEXTETO TÍPICO: MALA JUNTA

22.10.11

ΠΑΙΖΕΙ Ο ΧΟΥΛΙΟ ΔΕ ΚΑΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΟΥ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΠΑΙΖΕΙ Ο JULIO DE CARO Y SU SEXTETO TÍPICO: EL MONITO

Ο ΠΙΑΣΣΟΛΛΑ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ ΠΙΑΣΣΟΛΛΑ


O ASTOR PIAZZOLLA ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ ASTOR PIAZZOLLA


RÉQUIEM PARA UN MALANDRA


En esa asfixia belica de nocheas despiernadas
en el gran partenon de tu garganta
donde un juglar de tedio se desangra
en gladiolos adulteros que escapan por tuneles,
azules taquicardias y un malandra en glaciares de metralla.

Malandra agujereado, por todo tu esternon
tantas banderas, por todo tu perrazo,
por todo plenilunio en pleno alcohol eternizado.
Epopeya de virgenes curtidas
y corales de orines constelados.

Por todo te despenias, potro tu.
Potro que se desnuda hasta el espanto.
Desnudo, nauseanauta que tiras a la ferias
ese gallo averiado de tu sexo
y caminas la niebla como un ciego,
el vientre vocinglero de su amante.

La noche ya te larga los suicidas
y sus dientes la flora del insomnio.
Tu desnudo, la noche contemplando,
las virgenes que cuelgan sus enaguas de cactus
y apagan en la lampara sus corpiños
que fueron azules de pirañas.

Barrenan por tu sangre tranvias y venados
y bodegas, tenores con diafragma de estaño.
Y desnudo caminas, y desnudo pareces
la epica siempre viva de los desesperados.

Asi, desnudo y recto, asi, con la aterida
garrapata del asco, con los mil labios
del desenterrado yo te escupo la muerte y ya no grites.
Quiero verte sangrar tu noche larga,
quiero verte sangrar para gritarte,
hoy un acorazado aun titila
entre tus ingles barbaras.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΜΕΡΣΕΔΕΣ ΣΙΜΟΝΕ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η MERCEDES SIMONE


DEL SUBURBIO


Veredas en sombras de noche sin luna,
silbido malevo, tajante y tristón;
acordeón a piano, canción de inmigrante,
que va a las estrellas como una oración.
Ladrido de perros perdido a lo lejos,
jardín y arboleda oliendo a cedrón,
pebetas de barrio con sueños de alondra,
pareja y romance en el viejo portón.

Suburbio,
cacho 'e vida acurrucada.
Suburbio,
grela y yugo en el taller.
Sos fueye
que recorre la barriada,
tango, musa, voz quebrada,
papirusas y mishé.
Suburbio,
clavel rojo de alborada
que se abre
al conjuro de un puñal.
Sos taura
sacudido por la mala,
pito y ronda de llamada
que estremece al arrabal.

Boliche y cortada escondida en sombras,
farol orillero, guitarra y canción,
zumbido del viento en los emparrados,
desatar de chatas en el corralón.
Pelota de trapo, potrero, purretes,
dribleando la vida tras una ilusión,
viejo organillero tirando la suerte
y un cantar de sapos allá en el zanjón.



Μουσική: Oscar Sabino.
Στίχοι: Víctor Lamanna.
Τάνγκο του 1952.

Ο ΕΚΤΩΡ ΜΑΟΥΡΕ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΙΑ ΚΑΝΤΣΟΝΕΤΤΑ!


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο HÉCTOR MAURÉ: SENZA MAMMA E SENZA AMORE

Ο ΑΛΒΕΡΤΟ ΚΑΣΤΙΓΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΙΑ ΝΑΠΟΛΙΤΑΝΙΚΗ ΚΑΝΤΣΟΝΕΤΤΑ!


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ALBERTO CASTILLO: SENZA MAMMA E SENZA AMORE

21.10.11

Ο ΤΙΤΟ ΣΚΙΠΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΤΗΝ ΚΟΥΜΠΑΡΣΙΤΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο TITO SCHIPA: LA CUMPARSITA

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΝΧΕΛ ΒΑΡΓΑΣ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ÁNGEL VARGAS


PENA DE AMOR


En mi lento divagar acrecienta mi dolor
la tristeza de estar solo...
Yo quisiera reaccionar y arrancarme este querer
que me mata poco a poco.
Pero ¿cómo he de olvidarla?
Me hacen falta sus caricias
y es un fuego su recuerdo
que consume hasta mi vida...
He tratado de calmar esta fiebre en otro amor
pero no, no puede ser.

Todo me habla de su olvido...
¡Si ella viera cómo estoy!
Desgarrado y abatido la reclama sin cesar
mi pobre corazón...
Agotado por la pena
que reflejo en el mirar
he perdido hasta la fuerza
para poderla llorar.

Yo no sé qué debo hacer ni qué rumbo tomaré
porque estoy desorientado.
¡Es tan triste verse así aplastao por la verdad
y ver todo abandonado!
Yo te quise tanto y tanto...
Vos hundiste mi existencia...
Y hoy tu risa despiadada
vive atada con mi pena...
Aturdido de pensar no me quiero convencer
de que no te veré más...



Música: Jorge Argentino Fernández.
Letra: José María Contursi.
Τάνγκο του 1936.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΑΔΑ ΦΑΛΚΟΝ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ADA FALCÓN: NADA MÁS

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΒΕΡΤΟ ΠΟΛΑΚΟ ΓΟΓΕΝΕΤΣΕ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO POLACO GOYENECHE


VUELVO AL SUR

Vuelvo al Sur,
como se vuelve siempre al amor,
vuelvo a vos,
con mi deseo, con mi temor.

Llevo el Sur,
como un destino del corazón,
soy del Sur,
como los aires del bandoneón.

Sueño el Sur,
inmensa luna, cielo al reves,
busco el Sur,
el tiempo abierto, y su después.

Quiero al Sur,
su buena gente, su dignidad,
siento el Sur,
como tu cuerpo en la intimidad.

Te quiero Sur,
Sur, te quiero.

Vuelvo al Sur,
como se vuelve siempre al amor,
vuelvo a vos,
con mi deseo, con mi temor.

Quiero al Sur,
su buena gente, su dignidad,
siento el Sur,
como tu cuerpo en la intimidad.

Vuelvo al Sur,
llevo el Sur,
te quiero Sur,
te quiero Sur...


Μουσική: Astor Piazzolla.
Στίχοι: Fernando "Pino" Solanas.



*****************************


ΓΥΡΝΩ ΣΤΟΝ ΝΟΤΟ


Γυρνώ στον Νότο,
κι είναι πάντα στην αγάπη ως να γυρνάω·
γυρνώ σε σένα
μ’ έναν πόθο και το φόβο που περνάω.

Κι έχω τον Νότο
πεπρωμένο στην καρδιά μου και μαράζι·
κι είμαι ο Νότος
που σαν νότες του μπαντονεόν μου μοιάζει.

Όνειρο ο Νότος:
μι’ αχανής σελήνη, κι ο ουρανός κομμάτια·
ψάχνω τον Νότο:
νά ’ν’ ο χρόνος μου πολύς, με φως στα μάτια.

Ποθώ τον Νότο,
τους ανθρώπους του με χέρια ορθάνοιχτα·
νιώθω τον Νότο
σαν το σώμα σου, όταν το κρατάω σφιχτά.

Σ’ αγαπάω, Νότε!
Νότε, σ’ αγαπώ!

Γυρνώ στον Νότο,
κι είναι πάντα στην αγάπη ως να γυρνάω·
γυρνώ σε σένα
μ’ έναν πόθο και το φόβο που περνάω.

Ποθώ τον Νότο,
τους ανθρώπους του με χέρια ορθάνοιχτα·
νιώθω τον Νότο
σαν το σώμα σου, όταν το κρατάω σφιχτά.

Γυρνώ στον Νότο·
έχω τον Νότο·
ποθώ τον Νότο·
αγαπάω τον Νότο...


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΙΜΠΕΡΙΟ ΑΡΧΕΝΤΙΝΑ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η IMPERIO ARGENTINA


¡ VIVA SEVILLA !


¡Viva Sevilla!
¡Viva Triana!

Que está loquito por mí,
me dice al oído
Virgencita del alma,
si sabrá el maldecío mentir;
que lo he creío.

Y es que me dejo llevar,
de dulces palabritas de amor
y luego que me dejan plantá,
me dicen con salero: - Perdón
que de lo dicho no hay na.

¡Viva Sevilla y Olé!
¡Viva Triana!

El que me habla de amor,
me vuelve mochales
Yo no tengo la culpa,
de que sean los hombres así;
tan especiales.

Y es que me dejo llevar,
de dulces palabritas de amor
y luego que me dejan plantá,
me dicen con salero: - Perdón
que de lo dicho no hay na.

Y es que me dejo llevar,
de dulces palabritas de amor
y luego que me dejan plantá,
me dicen con salero: - perdón
que de lo dicho no hay na.

20.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΟΤΕΛΛΟ ΠΡΟΦΑΤΣΙΟ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο OTELLO PROFAZIO


VITTI 'NA CROZZA


C'è nu giardinu ammezzu di lu mari
tuttu ntissutu di aranci e ciuri
tutti l'aceddi ci vannu a cantari
puru li sireni ci fannu all'amuri.

Vitti na crozza supra nu cannuni
fui curiusu e ci vossi spiari
idda m'arrispunnìu cu gran duluri
murivu senza toccu di campani.

Si nni jeru, si nni eru li mè anni
si nni jeru si nni jeru nun sacciu unni
ora ca sugnu vecchiu di uttant'anni
chiamu la morti e idda m'arrispunni.

Cunzàtimi cunzàtimi lu me lettu
ca di li vermi sugnu mangiatu tuttu
si nun lu scuntu cca lu me piccatu
lu scuntu a l'àutra vita a chiantu ruttu.

19.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΟΥΡΟΛΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO MUROLO: FUNTANA ALL'OMBRA

16.10.11

ΠΑΙΖΕΙ Ο ΧΑΒΙΕ ΚΑΣΑΓΙΑ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΠΑΙΖΕΙ Ο JAVIER CASALLA: A MEDIA NOCHE

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΜΑΡΙΑ ΤΕΡΕΣΑ ΒΕΡΑ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η MARIA TERESA VERA


VEINTE AÑOS


¿ Qué te importa que te ame,
si tú no me quieres ya ?
el amor que ya ha pasado
no se debe recordar
Fui la ilusión de tu vida
un día lejano ya,
hoy represento al pasado,
no me puedo conformar.

Si las cosas que uno quiere
se pudieran alcanzar,
tú me quisieras lo mismo
que veinte años atrás.
Con qué tristeza miramos
un amor que se nos va
es un pedazo del alma
que se arranca sin piedad.


*****************************


ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ


Τι σημαίνει αγάπη πια
τώρα που δε μ’ αγαπάς;
Ο έρωτάς μας πέρασε·
τον θυμάμαι – με πονά.
Είμουν ψέμα της ζωής σου
χρόνια τώρα, χρόνια πριν·
είμαι παρελθόν για σένα
και για εμέ μιά σκιά είσαι εσύ.

Αν οι πόθοι που ποθούμε
βγαίναν πάντα αληθινοί,
θα μ’ αγάπαγες σαν όπως
είκοσι χρονάκια πριν.
Πόση θλίψη αφήνουμε
στον έρωτα που σβήνει:
το κουρέλι της ψυχής μας
του χιονιά παιχνίδι εγίνη.


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ


ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΡΑΒΑ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ


Για σε τραγούδια ερωτικά
λέω τις νύχτες μυστικά
με μια χαβάγια
με μιαν αρμόνικα τρελή
μ' ένα τσιγγάνικο βιολί
σου κάνω μάγια

Αν μάθω πως άλλον αγαπάς
όσο μακριά μου κι αν θα πας,
θα σ' έχω άχτι
από μιά ψεύτρα σου ματιά
έπεσα μέσα στη φωτιά
κι έγινα στάχτη

Κάτι με τραβά κοντά σου
μα δεν ξέρω τι
λαχταρώ τον έρωτα σου
πες μου το γιατί

Όρκο παίρνω στ' όνομα σου,
πίνω και μεθώ
κάτι με τραβά κοντά σου
όπου κι αν βρεθώ

Σ’ αυτή τη σφαίρα που γυρνά
ο χρόνος πίκρες μας κερνά
αν θέλεις σκέψου
πάψε τα λόγια τα πολλά
άσε τα σκέρτσα τα τρελά
και συμμαζέψου

Προτού κι εγώ σε βαρεθώ
έλα με βήμα πιο γοργό
έλα κοντά μου
έλα στης νύχτας τη σιγή
να μου γιατρέψεις μια πληγή
απ’ την καρδιά μου



Στίχοι: Αιμίλιος Σαββίδης.
Μουσική: Μιχάλης Σουγιούλ.

10.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΛΑΟΥΝΤΙΟ ΒΙΛΛΑ

>
ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CLAUDIO VILLA


DICITENCELLO VUJE


Dicitencello a 'sta cumpagna vosta
ch'aggio perduto 'o suonno e 'a fantasia
ca 'a penzo sempre.
Che é tutta 'a vita
mia i' nce 'o vvulesse dicere,
ma nun nce 'o ssaccio di!

A' voglio bbene,
A' voglio bbene assaie,
Dicitencello, vuie ca nun m' 'a scordo maie!
E''na passiona...
cchiù forte 'e 'na catena,
ca me turmenta ll'anema
e nun me fa campá.

Dicitencello ch' è na rosa 'e maggio.
ch'è assaje cchiù bella 'e 'na jurnata 'e sole...
D''a vocca soia, cchiù fresca d''e vviole...
I' già vulesse sentere
ch' è nnammurata 'e me!

'Na lacrema lucente v' è caduta...
Diciteme 'nu poco a che penzate...
Cu' st'uocchie doce
vuie sola me guardate...
Levámmece 'sta maschera,
dicimmo 'a veritá.

Te voglio bbene, te voglio bbene assaie
si' ttu chesta catena
ca nun se spezza maie!
Suonno gentile, suspiro mio carnale
te cerco comm'all'aria
e nun me fa campá!


Στίχοι: Enzo Fusco.
Μουσική: Rodolfo Falvo.

8.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΜΑΡΙΕΛ ΚΟΡΔΟΒΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η MARIEL CÓRDOBA: LA MENTIRA

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΝΕΛΛΥ ΟΜΑΡ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η NELLY OMAR: CRUZ DE PALO

4.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΧΑΪΡΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο JAIRO


JORGE LUÍS BORGES


1964

I


Ya no es mágico el mundo. Te han dejado.
Ya no compartirás la clara luna
ni los lentos jardines. Ya no hay una
luna que no sea espejo del pasado,

cristal de soledad, sol de agonías.
Adiós las mutuas manos y las sienes
que acercaba el amor. Hoy sólo tienes
la fiel memoria y los desiertos días.

Nadie pierde (repites vanamente)
sino lo que no tiene y no ha tenido
nunca, pero no basta ser valiente

para aprender el arte del olvido.
Un símbolo, una rosa, te desgarra
y te puede matar una guitarra.


II

Ya no seré feliz. Tal vez no importa.
Hay tantas otras cosas en el mundo;
un instante cualquiera es más profundo
y diverso que el mar. La vida es corta

y aunque las horas son tan largas, una
oscura maravilla nos acecha,
la muerte, ese otro mar, esa otra flecha
que nos libra del sol y de la luna

y del amor. La dicha que me diste
y me quitaste debe ser borrada;
lo que era todo tiene que ser nada.

Sólo que me queda el goce de estar triste,
esa vana costumbre que me inclina
al Sur, a cierta puerta, a cierta esquina.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΜΑΛΕΝΑ ΜΟΥΓΙΑΛΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η MALENA MUYALA: PEDACITO DE CIELO

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΛΟΥΤΣΙΑΝΟ ΤΑΓΙΟΛΙ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο LUCIANO TAJOLI


VILLA TRISTE


C'era un giorno tanto sole
dietro i ferri del cancello.
Sulle rive del ruscello
Vi baciai senza parole.

Una stretta ci confuse
sopra il mare di lillà,
poi la porta si rinchiuse
sulla mia felicità.

Villa triste,
tra le mammole nascoste,
del color delle ametiste,
poche cose son rimaste.

Le domande, le risposte,
il colore della veste,
la canzone che cantaste,
le bugie che mi diceste.

Villa triste!

Sotto il cielo rappezzato,
tutto a grappoli d'argento,
c'è una luce di sgomento
nel giardino abbandonato.

Sulla siepe di mortella
singhiozzando il vento va.
È una lacrima ogni stella
che nessuno asciugherà.

Villa triste,
tra le mammole nascoste
del color delle ametiste
poche cose son rimaste.

Le domande, le risposte,
il colore della veste,
la canzone che cantaste,
le bugie che mi diceste.

Villa triste!

Dietro l'ombra delle imposte
quante cose son rimaste.

Villa triste!


Στίχοι: Alvaro Ferrante de Torres & Natale Alberto Simeoni.
Μουσική: Mario Ruccione.
Τραγούδι του 1941.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΙΟ ΜΕΡΟΛΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο MARIO MEROLA: CIENTO CATENE

3.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΠΕΠΠΙΝΟ ΜΠΡΙΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο PEPPINO BRIO


COMM'È BELLA 'A STAGIONE


Ah!
Comm'è bella 'a stagione...
senza lampe, senza tuone,
senza viento, a cammená...
Ma,
si fa caldo 'a matina,
faje nu bagno a Margellina,
te refrische llá pe' llá...

Na passíata a mare,
cu 'a varca, a Marechiare,
e na zetella bionda
a fianco a te!

Ah!
Dicimmo 'a veritá,
cient'anne ha da campá
chi dice ca ll'está
ce dá 'a felicitá...
Ah!
Comm'è bella 'a stagione!

Ah!
Comm'è bella 'a stagione...
quanno faje nu pranzo buono,
tu te siente cchiù 'e nu rre!
Che
puparuole 'mbuttite,
treglie e ciéfare arrustite,
siente 'o mare 'mmócc'a te...

Nu piérzeco zucuso,
na pera, na cerasa,
e doppo 'a limunata
te ll'hê 'a fá!

Ah!
Dicimmo 'a veritá,
cient'anne ha da campá
chi dice ca ll'está
ce dá 'a felicitá...

Ah!
Comm'è bella 'a stagione!

Ah!
Comm'è bella 'a stagione,
quanno vide a na pappona,
fresca fresca, a passiggiá!
Nèh!
Comm''a carta velina,
chella vesta, fina fina,
nun te fa cchiù raggiuná...

E po' t''a suonne 'a notte,
t'avuote dint''o lietto...
e, si nun si' 'nzurato,
t'hê 'a 'nzurá....


Ah!
Dicimmo 'a veritá,
cient'anne ha da campá
chi dice ca ll'está
ce dá 'a felicitá...
Ah!
Comm'è bella 'a stagione!

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΤΖΟΥΛΙΕΤΤΑ ΣΑΚΚΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η GIULIETTA SACCO: TARANTELLA SORRENTINA

1.10.11

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΖΟΥΖΕΠΠΕ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ


Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο GIUSEPPE DI STEFANO


VOCE 'E NOTTE


Si 'sta voce te scéta 'int''a nuttata,
mentre t'astrigne 'o sposo tujo vicino...
Statte scetata, si vuó' stá scetata,
ma fa' vedé ca duorme a suonno chino...

Nun ghí vicino ê llastre pe' fá 'a spia,
pecché nun puó sbagliá 'sta voce è 'a mia...
E' 'a stessa voce 'e quanno tutt'e duje,
scurnuse, nce parlávamo cu 'o "vvuje".

Si 'sta voce te canta dint''o core
chello ca nun te cerco e nun te dico;
tutt''o turmiento 'e nu luntano ammore,
tutto ll'ammore 'e nu turmiento antico...

Si te vène na smania 'e vulé bene,
na smania 'e vase córrere p''e vvéne,
nu fuoco che t'abbrucia comm'a che,
vásate a chillo...che te 'mporta 'e me?

Si 'sta voce, che chiagne 'int''a nuttata,
te sceta 'o sposo, nun avé paura...
Vide ch'è senza nomme 'a serenata,
dille ca dorme e che se rassicura...

Dille accussí: "Chi canta 'int'a 'sta via
o sarrá pazzo o more 'e gelusia!
Starrá chiagnenno quacche 'nfamitá...
Canta isso sulo...Ma che canta a fá?!..."



Στίχοι: Eduardo Nicolardi.
Μουσική: Ernesto de Curtis.
Τραγούδι του 1903.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΕΔΜΟΥΝΔΟ ΡΙΒΕΡΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο EDMUNDO RIVERO: FUGITIVA

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΖΟΥΖΕΠΠΕ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο GIUSEPPE DI STEFANO


'O PAESE D' 'O SOLE


Ogge sto tanto allero
Ca, quase quase, mme mettesse a chiagnere
Pe' 'sta felicità.
Ma è overo o nun è overo
Ca sò turnato a Napule?
Ma è overo ca stò ccà?
'O treno steva ancora 'int' 'a stazione
Quanno aggio 'ntiso 'e primme manduline.

Chist'è 'o paese d' 'o sole,
Chist'è 'o paese d' 'o mare,
Chist'è 'o paese addò tutt' 'e pparole,
Sò doce o sò amare,
Sò sempe parole d'ammore.

'Sta casa piccerella,
'Sta casarella mia 'ncoppo Pusilleco,
Luntano, chi t' 'a dà?
'Sta casa puverella,
Tutt'addurosa 'anepeta,
Se putarrìa pittà.
'A ccà nu ciardeniello sempe 'nfiore
E de rimpetto 'o mare, sulo 'o mare.

Chist'è 'o paese d' 'o sole,
Chist'è 'o paese d' 'o mare,
Chist'è 'o paese addò tutt' 'e pparole,
Sò doce o sò amare,
Sò sempe parole d'ammore.

Tutto, tutto è destino.
Comme putevo fà furtuna a ll'estero
S'io voglio campà ccà?
Mettite 'nfrisco 'o vino,
Tanto ne voglio vevere,
Ca mm'aggi' 'a 'mbriacà.
Dint'a sti qquatto mure io stò cuntento,
Mamma mme sta vicino e nenna canta.

Chist'è 'o paese d' 'o sole,
Chist'è 'o paese d' 'o mare,
Chist'è 'o paese addò tutt' 'e pparole,
Sò doce o sò amare,
Sò sempe parole d'ammore.



Μουσική: Vincenzo D'Annibale.
Στίχοι: Libero Bovio.