27.12.07

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΛΙΒΕΡΤΑΔ ΛΑΜΑΡΚ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η LIBERTAD LAMARQUE


MADRESELVA


Vieja pared
del arrabal,
tu sombra fue
mi compañera.
De mi niñez
sin esplendor
la amiga fue
tu madreselva.
Cuando temblando
mi amor primero
con esperanzas
besaba mi alma,
yo junto a vos,
pura y feliz,
cantaba así
mi primera confesión.

Madreselvas en flor
que me vieron nacer
y en la vieja pared
sorprendieron mi amor,
tu humilde caricia
es como el cariño
primero y querido
que siento por él.
Madreselvas en flor
que trepándose van
es tu abrazo tenaz
y dulzón como aquel,
si todos los años
tus flores renacen,
hacé que no muera
mi primer amor...
Pasaron los años
y mis desengaños
yo vengo a contarte,
mi vieja pared...

Así aprendí
que hay que fingir
para vivir
decentemente;
que amor y fe
mentiras son
y del dolor
se ríe la gente...
Hoy que la vida
me ha castigado
y me ha enseñado
su credo amargo,
vieja pared,
con emoción
me acerco a vos
y te digo como ayer.

Madreselvas en flor
que me vieron nacer
y en la vieja pared
sorprendieron mi amor,
tu humilde caricia
es como el cariño
primero y querido
que nunca olvidé.
Madreselvas en flor
que trepándose van,
es tu abrazo tenaz
y dulzón como aquel...
Si todos los años
tus flores renacen,
¿por qué ya no vuelve
mi primer amor?



Μουσική: Francisco Canaro.
Στίχοι: Luis César Amadori.
Τραγούδι του 1931.
Σκηνές από την ταινία «Madreselva» του Luis César Amadori.

26.12.07

Η ΝΑΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΣΣΔ: "TIRITOMBA"

Τραγουδούν η μετζοσοπράνο Ταμάρα Σινγιάφσκαγια και ο βαρύτονος Μουσλίμ Μαγκομάεφ.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΓΙΟΖΕΦ ΣΜΙΤ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο JOSEPH SCHMIDT

TIRITOMBA


Sera jette sera jette a la marina,
pe trovà na nnamorata,
janca e rossa, janca e rossa aggraziata,
fatta proprio pe scialà.
Tiritomba, tiritomba, tiritomba tiritomba
all'aria va,
tiritomba, tiritomba tiritomba all'aria va.

Spassianno spassianno pe llà ttuorno
sento fa no sordeglino;
mme ne accosto, mme ne accosto chiù bicino
pe poterla smiccà.
Tiritomba, tiritomba, tiritomba tiritomba
all'aria va,
tiritomba, tiritomba, tiritomba all'aria va.

Era bella, era bella chiù che bella,
parea stella de l'ammore;
era chiuovo, era chiuovo che le core
te sa dinto spertusà.
Tiritomba, tiritomba, tiritomba tiritomba
all'aria va,
tiritomba, tiritomba, tiritomba all'aria va.

Io la guardo, io la guardo ed essa ride;
io la parlo, essa risponne ...
E già steva e già steva miezo all'onne
de l'ammore p'affonnà.
Tiritomba, tiritomba, tiritomba tiritomba
all'aria va,
tiritomba, tiritomba tiritomba all'aria va.

Quanno veco, quanno veco 'nnitto nfatto
assommarme Tata 'nnante
co na mazza faudiante
mme voleva dissossà.
Tiritomba, tiritomba, tiritomba tiritomba
all'aria va,
tiritomba, tiritomba tiritomba all'aria va.

De carrera dè carrera scappo e sferro
accossì da chelle botte ...
Ma la bella ma la bella juorno e notte
sempe ncore me starrà.
Tiritomba, tiritomba, tiritomba tiritomba
all'aria va,
tiritomba, tiritomba tiritomba all'aria va.



Στίχοι – μουσική: Ανώνυμος του 19ου αιώνα.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΑΛΕΧΑΝΔΡΑ ΛΑΒΡΑΓΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ALEJANDRA LABRAGA


GARGANTA CON ARENA


Ya ves,
el día no amanece,
Polaco Goyeneche,
cantame un tango más.
Ya ves,
la noche se hace larga,
tu vida tiene un carma,
cantar, siempre cantar.

Tu voz,
que al tango lo emociona
diciendo el punto y coma
que nadie le cantó.
Tu voz,
de duendes y fantasmas,
respira con el asma
de un viejo bandoneón.

Canta
garganta con arena,
tu voz tiene la pena
que Malena no cantó.
Canta,
que Juárez te condena
al lastimar tu pena,
con su blanco bandoneón.

Canta,
la gente está aplaudiendo,
y aunque te estés muriendo
no conocen tu dolor.
Canta,
que Troilo desde el cielo,
debajo de tu almohada
un verso te dejó.

Cantor,
de un tango algo insolente,
hiciste que a la gente
le duela tu dolor.
Cantor,
de un tango equilibrista,
más que cantor artista,
con vicios de cantor.

Ya ves,
a mí y a Buenos Aires
nos falta siempre el aire
cuando no esta tu voz.
A vos,
que tanto me enseñaste,
el día que cantaste
conmigo una canción.


Στίχοι - μουσική: Cacho Castaña.

25.12.07

Η ΛΙΒΕΡΤΑΔ ΛΑΜΑΡΚ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΣΗΜΗ ΜΙΛΟΝΓΚΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η LIBERTAD LAMARQUE


EL FIRULETE


¿ Quién fue el raro bicho
que te ha dicho, che pebete
que pasó el tiempo del firulete ?
Por más que ronquen
los merengues y las congas
siempre fue tiempo para milonga.
Vos dejá nomás que algún chabón
chamuye al cuete
y sacudile tu firulete,
que desde el cerebro al alma
la milonga lo bordó.
Es el compás criollo y se acabó.

Pero escuchá, fijate bien,
prestale mucha atención
y ahora batí si hay algo igual
a este compás compadrón.
Batí, por Dios, si este compás
repicadito y dulzón
te burbujea en la piel
y te hace mas querendón.
Pero escuchá... fijate bien,
prestale mucha atención.
Y ahora batí si este compás
no es un clavel reventón;
es el clavel, es el balcón,
es el percal, el arrabal,
el callejón, y es el loco firulete
de algún viejo metejón.



Μουσική: Mariano Mores.
Στίχοι: Rodolfo Taboada.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΙΤΟ ΣΚΙΠΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο TITO SCHIPA


DÓNDE ESTÁS CORAZÓN ?


Yo la quería más que a mi vida,
más que a mi madre la amaba yo;
y su cariño era mi dicha,
mi único goce era su amor.
Una mañana de crudo invierno
entre mis brazos se me murió;
y desde entonces voy por el mundo
con el recuerdo de aquel amor.

Dónde estás corazón,
no oigo tu palpitar,
es tan grande el dolor
que no puedo llorar.
Yo quisiera llorar
y no tengo más llanto
la quería yo tanto
y se fue para no retornar.

Yo la quería con toda el alma
como se quiere sólo una vez,
pero el destino cruel y sangriento
quiso dejarme sin su querer.
Sólo la muerte arrancar podía
aquel idilio de tierno amor;
y una mañana de crudo invierno
entre mis brazos se me murió.



Μουσική: Luis Martínez Serrano & Augusto Berto.
Στίχοι: Luis Martínez Serrano.
Τραγούδι του 1930.


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΕΝΤΥ ΡΕΝΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο TEDDY RENO


CHELLA LLA'


St'ammore mme teneva 'ncatenato,
ma ho detto: "Basta!" e mme só' liberato...
Mme pare cchiù turchino 'o cielo,
mme pare cchiù lucente 'o mare...
e 'o core canta p''a felicitá!


Chella llá, chella llá...
mo va dicenno ca mme vò' lassá...
Se crede ca mme faccio 'o sango amaro,
se crede ca 'mpazzisco e po' mme sparo!
Chella llá, chella llá...
Nun sape che piacere ca mme fa...
Mme ne piglio n'ata cchiù bella
e zetèlla restarrá...
Chella llá, chella llá, chella llá!


Ajere, mm'ha mannato nu biglietto
p''a figlia d''o purtiere dirimpetto.
Mme scrive ca nun è felice
e ca vurría, cu me, fá pace...
ma io mme stó' gustanno 'a libbertá!


Chella llá, chella llá...
mo va dicenno ca mme vò' lassá...
Se crede ca mme faccio 'o sango amaro,
se crede ca 'mpazzisco e po' mme sparo!
Chella llá, chella llá...
Nun sape che piacere ca mme fa...
Mme ne piglio n'ata cchiù bella
e zetèlla restarrá...
Chella llá, chella llá, chella llá!


Στίχοι: Umberto Bertini.
Μουσική: Sandro Taccani.
Τραγούδι του 1950.

ΤΟ 'O SOLE MIO ΣΤΑ ΠΟΛΩΝΙΚΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η HANKA ORDONÓWNA

Τραγούδι του 1932. Η Hanka Ordonówna (1902-1950) υπήρξε το μεγάλο αστέρι του πολωνικού καμπαρέ.

ΚΑΡΛΟΣ ΜΠΙΑΝΤΣΙ: ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ!







CARLOS BIANCHI

Carlos Bianchi (*Buenos Aires, Argentina, 26 de abril de 1949), es un ex futbolista y actual entrenador argentino de origen italiano, apodado «Virrey». Es el futbolista argentino mas goleador en la historia de los torneos de Primera División de todos los tiempos, por los 385 goles anotados en los torneos de Argentina y Francia.
Como futbolista debutó en Club Atlético Vélez Sarsfield de Argentina el 23 de julio de 1967, contra Boca Juniors (1-1). Ganó una Liga (Nacional de 1968) y fue máximo goleador dos veces consecutivas (1970 y 1971).Es el maximo goleador de la historia de Velez Sarsfield.

En 1973 fichó por Stade de Reims, de la Ligue 1 francesa. Allí demostró su capacidad goleadora marcando más de 100 goles. Fue el máximo goleador del campeonato en 1974, 1976 y 1977 marcando 30, 34 y 28 goles, respectivamente.

En 1977 fichó por el Paris Saint-Germain, con el que volvió a ser el máximo goleador de la Liga en las dos temporadas que permaneció en el club: temporada 1977-78 (37 goles) y 1978-79 (27 goles).

En la temporada 1979-80 jugó por el Racing Club de Strasbourg, sin mayor éxito. Al finalizar la temporada, regresó a su país para jugar por Vélez, siendo máximo goleador de la Liga en 1981. En 1984 volvió al Stade de Reims, donde se retiró, y rápidamente asumió como entrenador por cuatro temporadas.

Posteriormente dirigió a OGC Nice y Paris FC.

En 1993 volvió a su país nuevamente pero esta vez, para dirigir a Vélez Sarsfield, donde ganó tres Ligas, una Copa Libertadores de América, una Copa Interamericana y una Copa Intercontinental.

En 1996 partió a la AS Roma de la Serie A italiana, donde fue destituido al no lograr una buena temporada.

Se desempeñó como comentarista deportivo en varios medios de comunicación hasta 1998, cuando asumió la dirección de Boca Juniors. Allí, logró varios torneos importantes: ganó tres Ligas, dos Copas Libertadores (tras 22 años sin ganarla por Boca) y una Copa Intercontinental.

Abandonó el club en 2001, pero volvió en la temporada 2003-04. En ese período ganó una Liga, una Copa Libertadores y una Copa Intercontinental.

Tras un retiro temporal, en 2005 partió a España para hacerse cargo de la Dirección Técnica del plantel de la primera división del Club Atlético de Madrid de la Liga española de fútbol y al no haber logrado los objetivos que se había propuesto y que la mencionada institución esperaba de él, se retiro, regresando a la Argentina. Su temperamento de hombre activo lo llevó a realizar esporádicas labores como periodista y comentarista de fútbol. Por otro lado pudo dedicarse a compartir más tiempo junto a su familia. En el corriente año 2007 y más precisamente en el mes de Diciembre, comienza a recibir ofertas para volver a la Dirección Técnica, labor que le ha deparado tantas satisfacciones.
Ha sido internacional con la Selección de fútbol de Argentina jugando 11 partidos y marcando siete goles.

HONOURS

Player


* Primera División Argentina 1968 (Vélez Sársfield)
* Primera División Argentina Top Scorer, Nacional 1970 and 1981, Metropolitano 1971 (Vélez Sársfield)

* French League Top Scorer in 1974, 1976 and 1977 (Stade de Reims)
* French League Top Scorer in 1978 and 1979 (Paris Sain-Germain)

Coach


* Clausura 1993, Apertura 1995 and Clausura 1996 (Vélez Sársfield)
* Copa Libertadores 1994 (Vélez Sársfield)
* Intercontinental Cup 1994 (Vélez Sársfield)
* Copa Interamericana 1996 (Vélez Sársfield)
* Apertura 1998, 2000, 2003; Clausura 1999 (Boca Juniors)
* Copa Libertadores 2000, 2001 and 2003 (Boca Juniors)
* Intercontinental Cup 2000 and 2003 (Boca Juniors)

24.12.07

"VOCE 'E NOTTE" ΤΖΑΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ!!!!!!!!!!

Το συγκρότημα Andrea Sartini Quartet παίζει τζαζίστικα το θρυλικό Voce 'e notte.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΣΑΛΒΟ ΙΤΣΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο SALVO IZZO


CHELLA LLA'


St'ammore mme teneva 'ncatenato,
ma ho detto: "Basta!" e mme só' liberato...
Mme pare cchiù turchino 'o cielo,
mme pare cchiù lucente 'o mare...
e 'o core canta p''a felicitá!


Chella llá, chella llá...
mo va dicenno ca mme vò' lassá...
Se crede ca mme faccio 'o sango amaro,
se crede ca 'mpazzisco e po' mme sparo!
Chella llá, chella llá...
Nun sape che piacere ca mme fa...
Mme ne piglio n'ata cchiù bella
e zetèlla restarrá...
Chella llá, chella llá, chella llá!


Ajere, mm'ha mannato nu biglietto
p''a figlia d''o purtiere dirimpetto.
Mme scrive ca nun è felice
e ca vurría, cu me, fá pace...
ma io mme stó' gustanno 'a libbertá!


Chella llá, chella llá...
mo va dicenno ca mme vò' lassá...
Se crede ca mme faccio 'o sango amaro,
se crede ca 'mpazzisco e po' mme sparo!
Chella llá, chella llá...
Nun sape che piacere ca mme fa...
Mme ne piglio n'ata cchiù bella
e zetèlla restarrá...
Chella llá, chella llá, chella llá!


Στίχοι: Umberto Bertini.
Μουσική: Sandro Taccani.
Τραγούδι του 1950.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΧΟΥΛΙΟ ΣΟΣΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο JULIO SOSA


CAMBALACHE


Que el mundo fue y será una porquería, ya lo sé,
en el quinientos seis y en el dos mil también;
que siempre ha habido chorros,
maquiávelos y estafáos,
contentos y amargaos, valores y dublé.
Pero que el siglo veinte es un despliegue
de maldá insolente ya no hay quien lo niegue,
vivimos revolcaos en un merengue
y en el mismo lodo todos manoseaos.

Hoy resulta que es lo mismo ser derecho que traidor,
ignorante, sabio, chorro, generoso, estafador.
¡Todo es igual, nada es mejor,
lo mismo un burro que un gran profesor!
No hay aplazaos ni escalafón,
los inmorales nos han igualao...
Si uno vive en la impostura
y otro roba en su ambición,
da lo mismo que sea cura,
colchonero, rey de bastos,
caradura o polizón.

¡Qué falta de respeto, qué atropello a la razón!
¡Cualquiera es un señor, cualquiera es un ladrón!
Mezclaos con Stavisky van don Bosco y la Mignon,
don Chicho y Napoleón, Carnera y San Martín.
Igual que en la vidriera irrespetuosa
de los cambalaches se ha mezclao la vida,
y herida por un sable sin remache
ves llorar la Biblia contra un bandoneon.

Siglo veinte, cambalache, problemático y febril,
el que no llora no mama y el que no roba es un gil.
¡Dale nomás, dale que va,
que allá en el horno te vamo a encontrar!
¡No pienses más, tirate a un lao,
que a nadie importa si naciste honrao!
Si es lo mismo el que labura
noche y día como un buey
que el que vive de las minas,
que el que mata o el que cura
o está fuera de la ley.


Στίχοι - Μουσική: Enrique Santos Discépolo.
Τραγούδι του 1935.

Se estrenó en el teatro Maipo interpretado por la actriz y cantante Sofía Bozán. La versión más difundida de Cambalache fue en la voz de Julio Sosa y es como se inmortaliza en el salón de los tangos más destacados y vigentes del siglo veinte.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΚΡΙΣΤΙΝΑ ΜΟΤΤΑ



ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η CRISTINA MOTTA


HISTORIA DE UN AMOR


Ya no estas mas a mi lado corazón
en el alma sólo tengo soledad
y si ya no puedo verte
por qué Dios me hizo quererte
para hacerme sufrir mas.

Siempre fuiste la razón de mi existir
adorarte para mi fue religión
en tus besos yo encontraba
el calor que me brindaba
el amor y la pasión.

Es la historia de un amor
como no hay otro igual
que me hizo comprender
todo el bien, todo el mal
que le dio luz a mi vida
apagándola después
hay que vida tan obscura
sin tu amor no viviré.

Siempre fuiste la razón de mi existir
adorarte para mi fue religión
en tus besos yo encontraba
el calor que me brindaba
el amor y la pasión.

Es la historia de un amor
como no hay otro igual
que me hizo comprender
todo el bien, todo el mal
que le dio luz a mi vida
apagándola después
hay que vida tan obscura
sin tu amor no viviré.

Siempre fuiste la razón de mi existir
adorarte para mi fue religión
en tus besos yo encontraba
el calor que me brindaba
el amor y la pasión.


Στίχοι και μουσική: Luis Miguel.

23.12.07

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΙΝΟ ΜΑΡΙΝΙ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο MARINO MARINI


CHELLA LLA'


St'ammore mme teneva 'ncatenato,
ma ho detto: "Basta!" e mme só' liberato...
Mme pare cchiù turchino 'o cielo,
mme pare cchiù lucente 'o mare...
e 'o core canta p''a felicitá!


Chella llá, chella llá...
mo va dicenno ca mme vò' lassá...
Se crede ca mme faccio 'o sango amaro,
se crede ca 'mpazzisco e po' mme sparo!
Chella llá, chella llá...
Nun sape che piacere ca mme fa...
Mme ne piglio n'ata cchiù bella
e zetèlla restarrá...
Chella llá, chella llá, chella llá!


Ajere, mm'ha mannato nu biglietto
p''a figlia d''o purtiere dirimpetto.
Mme scrive ca nun è felice
e ca vurría, cu me, fá pace...
ma io mme stó' gustanno 'a libbertá!


Chella llá, chella llá...
mo va dicenno ca mme vò' lassá...
Se crede ca mme faccio 'o sango amaro,
se crede ca 'mpazzisco e po' mme sparo!
Chella llá, chella llá...
Nun sape che piacere ca mme fa...
Mme ne piglio n'ata cchiù bella
e zetèlla restarrá...
Chella llá, chella llá, chella llá!


Στίχοι: Umberto Bertini.
Μουσική: Sandro Taccani.
Τραγούδι του 1950.

ΤΑΝΓΚΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: Η ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ "ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΠΟΥΛΙΑ"


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑ


LOS PÁJAROS PERDIDOS


Amo los pájaros perdidos
que vuelven desde el más alla,
a confundirse con un cielo
que nunca más podre recuperar.

Vuelven de nuevo los recuerdos,
las horas jóvenes que di
y desde el mar llega un fantasma
hecho de cosas que amé y perdí.

Todo fue un sueño, un sueño que perdimos,
como perdimos los pájaros y el mar,
un sueño breve y antiguo como el tiempo
que los espejos no pueden reflejar.
Después busqué perderte en tantas otras
y aquella otra y todas eras vos;
por fin logré reconocer cuando un adiós es un adiós,
la soledad me devoró y fuimos dos.

Vuelven los pájaros nocturnos
que vuelan ciegos sobre el mar,
la noche entera es un espejo
que me devuelve tu soledad.

Soy sólo un pájaro perdido
que vuelve desde el más allá
a confundirse con un cielo
que nunca más podré recuperar.



Μουσική: Astor Piazzolla.
Στίχοι: Mario Trejo.

Τραγούδι του 1973.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΠΙΕΤΡΑ ΜΟΝΤΕΚΟΡΒΙΝΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ PIETRA MONTECORVINO

GUAGLIONE


Staje sempe ccá, 'mpuntato ccá,
'mmiez'a 'sta via,
nun mange cchiù nun duorme cchiù
che pecundría!
Gué piccerí' che vène a dí
'sta gelusia?
Tu vuó' suffrí,
tu vuó' murí,
chi t''o ffá fá...

Curre 'mbraccio addu mammá,
nun fá 'o scemo piccerí'...
dille tutt''a veritá
ca mammá te pò capí...

E passe e spasse sott'a stu barcone,
ma tu si' guaglione...
Tu nun canusce 'e ffemmene,
si' ancora accussí giovane!
Tu si' guaglione!...
Che t'hê miso 'ncapa?
va' a ghiucá 'o pallone...
Che vònno dí sti llacreme?...
Vatté', nun mme fá ridere!

Curre 'mbraccio addu mammá,
nun fá 'o scemo piccerí'...
Dille tutta 'a veritá
ca mammá te pò capí...!

E passe e spasse sott'a stu barcone,
ma tu si' guaglione...
Tu nun canusce 'e ffemmene,
si' ancora accussí giovane!
Tu si' guaglione!...
Che t'hê miso 'ncapa?
va' a ghiucá 'o pallone...
Che vònno dí sti llacreme?...
Vatté', nun mme fá ridere!

Curre 'mbraccio addu mammá,
nun fá 'o scemo piccerí'...
Dille tutta 'a veritá
ca mammá te pò capí...!


Στίχοι Nisa (Nicola Salerno).
Μουσική: Giuseppe Fanciulli.

22.12.07

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΛΑΟΥΝΤΙΟ ΒΙΛΛΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CLAUDIO VILLA


TIMIDA SERENATA


Sette le stelle dell'Orsa Maggiore,
sette le note della mia chitarra,
sette le notti che il mandorlo in fiore
ascolta tra i fiori il canto del mio cuor.

Timida è la serenata,
timida come il mio cuor,
ti vorrebbe dir qualcosa,
ma non osa, non osa, non osa.

Timida è la bocca tua,
timida come un bel fior,
mi vorrebbe dir qualcosa,
ma non osa, non osa ancor.

Coraggio amore mio,
dischiudi il tuo balcone
che avrò coraggio anch'io
e ti dirò quel che sento per te.

Quel che sento per te, quel che sento.

Ma timida è la serenata,
timida come il mio cuor,
ti vorrebbe dir qualcosa,
ma non osa, non osa ancor.

Canta tra i rami un dolce usignolo,
segue le note della mia chitarra,
timidamente gorgheggia un assolo
cantando alla luna s'inebria come me.

Coraggio amore mio,
dischiudi il tuo balcone
che avrò coraggio anch'io
e ti dirò quel che sento per te.

Quel che sento per te, quel che sento.

Ma timida è la serenata,
timida come il mio cuor,
ti vorrebbe dir qualcosa,
ma non osa, non osa ancor.

Coraggio amore mio,
dischiudi il tuo balcone
che avrò coraggio anch'io
e ti parlerò d'amor.

D'amor...d'amor!


Μουσική: P.G. Redi.
Στίχοι: Nisa ( Nicola Salerno).
Τραγούδι του 1958.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΒΑΝΕΣΣΑ ΧΑΡΜΠΕΚ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η VANESSA HARBEK


MELODÍA DE ARRABAL


Barrio plateado por la luna,
rumores de milonga
es toda su fortuna.
Hay un fueye que rezonga
en la cortada mistonga,
mientras que una pebeta,
linda como una flor,
espera coqueta
bajo la quieta
luz de un farol.

Barrio... barrio..
que tenés el alma inquieta
de un gorrión sentimental.
Penas...ruego...
¡esto todo el barrio malevo
melodía de arrabal!
Barrio... barrio...
perdoná si al evocarte
se me pianta un lagrimón,
que al rodar en tu empedrao
es un beso prolongao
que te da mi corazón.

Cuna de tauras y cantores,
de broncas y entreveros,
de todos mis amores.
En tus muros con mi acero
yo grabé nombres que quiero.
Rosa, "la milonguita",
era rubia Margot,
en la primer cita,
la paica Rita
me dio su amor.



Μουσική: Carlos Gardel.
Στίχοι: Alfredo Le Pera / Mario Battistella.
Τραγούδι του 1932.

Τραγούδι: Vanesa Harbek.
Κιθάρα: Daniel Yaría.

21.12.07

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΣΕΡΧΙΟ ΜΠΙΓΙΑΡΟΕΛ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Ο SERGIO VILLAROEL


EL CHOCLO


Con este tango que es burlón y compadrito
se ató dos alas la ambición de mi suburbio;
con este tango nació el tango, y como un grito
salió del sórdido barrial buscando el cielo;
conjuro extraño de un amor hecho cadencia
que abrió caminos sin más ley que la esperanza,
mezcla de rabia, de dolor, de fe, de ausencia
llorando en la inocencia de un ritmo juguetón.

Por tu milagro de notas agoreras
nacieron, sin pensarlo, las paicas y las grelas,
luna de charcos, canyengue en las caderas
y un ansia fiera en la manera de querer...

Al evocarte, tango querido,
siento que tiemblan las baldosas de un bailongo
y oigo el rezongo de mi pasado...
Hoy, que no tengo más a mi madre,
siento que llega en punta 'e pie para besarme
cuando tu canto nace al son de un bandoneón.

Carancanfunfa se hizo al mar con tu bandera
y en un pernó mezcló a París con Puente Alsina.
Triste compadre del gavión y de la mina
y hasta comadre del bacán y la pebeta.
Por vos shusheta, cana, reo y mishiadura
se hicieron voces al nacer con tu destino...
¡Misa de faldas, querosén, tajo y cuchillo,
que ardió en los conventillos y ardió en mi corazón.


Στίχοι: Enrique Santos Discepolo.
Μουσική: Ángel Villoldo.
Τραγούδι του 1947.

ΑΡΓΕΝΤΙΝΙΚΟ ΤΑΝΓΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ


EL CHOCLO

Στίχοι: Enrique Santos Discepolo.
Μουσική: Ángel Villoldo.
Τραγούδι του 1947.

Παίζουν
Βιολί: Gulay Sarbay.
Βιολοντσέλλο: Emre Zeytinci.
Κιθάρα: Aydın Tonya.


Ο ΟΣΒΑΛΔΟ ΠΟΥΛΙΕΣΕ ΣΤΟ "ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΛΟΜΒΟΥ"

Ο OSVALDO PUGLIESE ερμηνεύει το τάνγκο "ARRABAL" στο TEATRO COLÓN (26 Δεκεμβρίου 1985).

ΤΑΝΓΚΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ - ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΖΟΖΕΦΙΝ ΜΠΕΪΚΕΡ



Η JOSÉPHINE BAKER τραγουδά το TANGO FRANÇAIS.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΙΤΟ ΣΚΙΠΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο TITO SCHIPA το CHI SE NNE SCORDA CCHIU

Μουσική: Richard Barthélémy.
Στίχοι: Silvio Marvasi.

20.12.07

ΤΟ "O SOLE MIO" ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο BRUNO STÉFANO


'O SOLE MIO


Che bella cosa na jurnata 'e sole,
n'aria serena doppo na tempesta!
Pe' ll'aria fresca pare gia' na festa
Che bella cosa na jurnata 'e sole.
Ma n'atu sole
cchiu' bello, oi ne'.
'O sole mio
sta 'nfronte a te!
'O sole, 'o sole mio
sta 'nfronte a te,
sta 'nfronte a te!
Lùcene 'e llastre d''a fenesta toia;
'na lavannara canta e se ne vanta
e pe' tramente torce, spanne e canta
lùcene 'e llastre d'a fenesta toia.

Ma n'atu sole
cchiu' bello, oi ne'.
'O sole mio
sta 'nfronte a te!
Quanno fa notte e 'o sole se ne scenne,
me vene quase 'na malincunia;
sotto 'a fenesta toia restarria
quanno fa notte e 'o sole se ne scenne.

Ma n'atu sole
cchiu' bello, oi ne'.
'O sole mio
sta 'nfronte a te!


Στίχοι: Giovanni Capurro.
Μουσική: Eduardo di Capua.
Τραγούδι του 1898.

Η συναυλία δόθηκε στο Centro Cultural Oboé, στη Fortaleza, το 2006.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΟΛΓΑ ΡΟΜΑΝ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η OLGA ROMÁN

AHORA YA VES...


He dejado de hablar con las paredes,
de repetir tu nombre
he dejado de perderme en los bares
de buscarte en la noche
de rendirme al amanecer
he dejado de pensar si algun dia
tal vez si tu quisieras, tal vez
volveriamos a ser lo que fuimos,
lo que un dia quisimos,
lo que nunca tuvimos

Y ahora ya ves,
ya se como seguir adelante
ya se como seguir aunque tu no estes,
no ha sido facil, pero ya se
Ahora ves
aunque cada mañana me cueste
aunque a veces me equivoque y te nombre
fue sin querer, aprendere

He dejado de burlarme del tiempo
de reirme del amor
he dejado a un lado mis hazañas
ahora cuido las palabras
lo que hago y lo siento
he dejado de esperar eternamente
tal vez lo ke ha pasado dera para mejor
he dejado de llorar por las esquinas
y ahora espero que la vida
me traiga otro tiempo de amor

Y ahora ya ves...


Στίχοι - Μουσική: Olga Román.

19.12.07

ΜΕΡΙΚΑ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΡΟΔΡΙΓΟ ΠΑΛΑΘΙΟΣ



Για τον φίλτατο Λάμπρο Τσουκνίδα.
Το ζουμί είναι μετά τα 2΄52΄΄!!!
Απόλαυσέ το(ν)!

Η ΡΕΝΑΤΑ ΤΕΜΠΑΛΝΤΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΤΖΟΥΖΕΠΠΕ ΒΕΡΝΤΙ ΣΤΗ ΝΑΠΟΛΗ


Η RENATA TEBALDI ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ GIUSEPPE VERDI

FORZA DEL DESTINO: "Pace, pace, mio Dio"

Teatro San Carlo di Napoli, 1958 (RAI 1958).

Σαν σήμερα, στις 19 Δεκεμβρίου 2004 έφυγε η θεϊκή Ρενάτα Τεμπάλντι.

H ΕΛΒΙΡΑ ΡΙΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΑΓΟΥΣΤΙΝ ΛΑΡΑ


Η ELVIRA RÍOS ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ AGUSTÍN LARA

NOCHE DE RONDA


Noche de ronda, que triste pasas
que triste cruzas por mi balcón.
Noche de ronda, como me hieres
como lastimas mi corazón.

Luna que se quiebra
sobre la tiniebla de mi soledad
¿ a donde vas ?
Dime si esta noche
tu te vas de ronda como ella se fue
¿ con quien está ?
Dile que la quiero
dile que me muero de tanto esperar
¡ que vuelva ya !

Que las rondas no son buenas
que hacen daño, que dan penas
que se acaba por llorar.


Στίχοι - Μουσική: Agustín Lara.

GUILLERMO BARROS SCHELOTTO - ΕΙΔΩΛΟ ΤΩΝ ΜΠΟΚΙΣΤΑΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ


Guillermo Barros Schelotto idolo por siempre




Guillermo Barros Schelotto


Guillermo comenzó desde muy pequeño en un club platense y saltó al fútbol grande en la cantera de Gimnasia y Esgrima La Plata. Sus primeras armas en el deporte las adquirió en los patios del colegio Sagrado Corazón de Jesús de La Plata, del cual también tiene procedencia su amigo y ex-compañero Martín Palermo.

Su debut en primera división fue el 6 de octubre de 1991 ingresando en el segundo tiempo, en la victoria de Gimnasia 3 a 2 sobre Independiente de Avellaneda. Fue titular por primera vez el 27 de octubre de ese mismo año, en la derrota de su equipo 0 – 2 contra San Lorenzo de Almagro. Su juego hábil y vertiginoso sumado a una más que aceptable cuota goleadora hicieron que prontamente se destacara en un equipo que comenzaba a pelear por cosas importantes. Con su hermano mellizo Gustavo compartía un carácter díscolo que los llevó a no pocos roces con rivales y árbitros. En seis temporadas con el equipo platense consiguió la Copa Centenario de 1993 y arañó el título en los Clausura de 1995 y 1996 consiguiendo sendos subcampeonatos.

En 1996 fue tentado junto a su hermano Gustavo a jugar para River Plate, pero la negativa de Enzo Francescoli, referente del equipo, les cerró las puertas. A mediados de 1997 Boca Juniors se interesó por su pase. Fue así que los hermanos Barros Schelotto llegaron al Club de la Ribera junto con un viejo rival: Martín Palermo. Todos ellos habían sido pedidos insistentemente por Diego Armando Maradona, que jugaba sus últimos partidos en el Club antes de retirarse en octubre de ese año.
Los primeros tiempos en Boca los vivió desde el banco de suplentes, postergado por Claudio Caniggia. Pero aún entrando en los segundos tiempos tuvo actuaciones destacadas, marcando incluso en su debut frente a Newell's Old Boys.

Con la llegada de Carlos Bianchi a la dirección técnica del Club, Guillermo se hizo dueño exclusivo de la camiseta 7 (que mantuvo hasta 2007) y formó una efectiva dupla con Martín Palermo que contribuyó a la obtención de la doble corona en la temporada 1998-99. Su participación en los logros internacionales de 2000 y 2001 fue algo menor debido a una serie de lesiones que le quitaron continuidad. En 2003 volvió a destacar en la Copa Libertadores, con una recordada actuación frente a Paysandú en Belém pero el segundo semestre volvió a sufrir problemas físicos, y solamente pudo completar 46 minutos en la victoria por penales frente al Milan por la Copa Intercontinental (fue reemplazado por Carlos Tévez).

Luego de la segunda ida de Bianchi, a mediados de 2004, la participación de Guillermo en el primer equipo fue disminuyendo gradualmente. Con la llegada de Alfio Basile se vio relegado al banco de suplentes. Llegó a quedarse fuera de la convocatoria en varios encuentros, incluyendo un Superclásico y hasta a jugar en Reserva para no perder ritmo de competencia. Pese a ello logró destacarse en algunos de sus esporádicos ingresos y mantuvo intacto el cariño de la gente. Hasta el momento en que pasó al Columbus Crew, marcó en el club de la Ribera 86 goles en 300 partidos.

Una de las bases de la idolatría que le dispensa el público Xeneize es su participación en los Superclásicos. Si bien en sus primeros años no marcó mucho frente a River Plate, ni tampoco pudo destacarse nunca jugando en el Monumental, sus picantes duelos con jugadores y cuerpo técnico rivales trascienden el campo de juego. El siguiente es el listado de sus actuaciones más destacadas:
Torneo Clausura 2000: Convierte su primer gol en un Superclasico, fue en La Bombonera y el partido salió 1 a 1.
Torneo Clausura 2001: Ingresa en los ultimos diez minutos, ya el partido estaba 2-0 a favor de Boca, le cometen un penal y convierte el 3-0.
Torneo Clausura 2003: Convierte dos goles en el segundo tiempo para un 0-2 en La Bombonera.
Copa Libertadores 2004 (vuelta de la ronda semifinal): provoca la expulsión de Rubens Sambueza para emparejar numéricamente el partido, además de la expulsión de parte del cuerpo tecnico de River. Boca vence en los penales.
Torneo Clausura 2005 : Convierte el 1-0 de la tarde en que Boca ganaría más tarde 2-1 con gol de Marcelo Delgado.
Torneo Clausura 2006: ingresa en los últimos quince minutos. Provoca la expulsión de Cristian Tula y un penal sancionado a Julio César Cáceres que Martín Palermo convierte para igualar el partido 1-1.

A octubre de 2007 ostenta las siguientes marcas:
Máximo anotador del Club en la Copa Libertadores de América
Segundo Máximo goleador Internacional del Club Boca Juniors, 25 tantos, detrás de Martín Palermo (30).
Máximo campeón Xeneize: 16 títulos.
Máximo campeón Argentino: 18 títulos, lo sigue Oscar Ruggeri. con 16.
Mejor jugador del mes de Julio/07 en la MLS.

Barros Schelotto ha sido internacional con la Selección Argentina Con la que obtuvo a los 21 años la medalla de oro en los Juegos Panamericanos de 1995 Sub 23 disputados en Mar del Plata (Argentina) bajo la conducción de Daniel Passarella. Su primer convocatoria a la selección mayor fue durante las Eliminatorias para el Mundial 1998. Disputó varios encuentros amistosos y la Copa América 1999 pero nunca logró continuidad en el equipo nacional. Actualmente es considerado el icono de Boca Juniors.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΝΤΑΝΙΛΟ ΑΜΕΡΙΟ : 'O PAESE D' 'O SOLE


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο DANILO AMERIO

'O PAESE D' 'O SOLE


Ogge stò tanto allero
ca, quase quase me mettesse a chiagnere pe' sta felicità.
Ma è vero o nun è vero ca so' turnato a Napule?
Ma è vero ca sto ccà?
'O treno stava ancora int' 'a stazione
quanno aggio 'ntiso 'e primme manduline.

Chisto è 'o paese d' 'o sole,
chisto è 'o paese d' 'o mare,
chisto è 'o paese addò tutt' 'e pparole,
sò doce o sò amare,
sò sempre parole d'ammore.

Tutto, tutto è destino
Comme, putevo fà furtuna all'estero s'io voglio campà ccà?
Mettite a frisco 'o vino, tanto ne voglio vevere
ca m'aggia 'nbriacà.
Dint' a sti quatte mura io sto cuntento.
Mamma me sta vicino, e nenna canta.

Chisto è 'o paese d' 'o sole,
chisto è 'o paese d' 'o mare,
chisto è 'o paese addò tutt' 'e pparole,
sò doce o sò amare,
sò sempre parole d'ammore.


Στίχοι: Libero Bovio.
Μουσική: Vincenzo D'Annibale.

18.12.07

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η ΦΡΑΝΣΙΣ ΑΝΤΡΕΟΥ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η FRANCIS ANDREU


ANCLAO EN PARÍS


Tirao por la vida de errante bohemio
estoy, Buenos Aires, anclao en París.
Cubierto de males, bandeado de apremio,
te evoco desde este lejano país.
Contemplo la nieve que cae blandamente
desde mi ventana, que da al bulevar
las luces rojizas, con tono muriente,
parecen pupilas de extraño mirar.

Lejano Buenos Aires ¡qué lindo que has de estar!
Ya van para diez años que me viste zarpar...
Aquí, en este Montmartre, faubourg sentimental,
yo siento que el recuerdo me clava su puñal.

¡Cómo habrá cambiado tu calle Corrientes..!
¡Suipacha, Esmeralda, tu mismo arrabal..!
Alguien me ha contado que estás floreciente
y un juego de calles se da en diagonal...
¡No sabes las ganas que tengo de verte!
Aquí estoy varado, sin plata y sin fe...
¡Quién sabe una noche me encane la muerte
y, chau Buenos Aires, no te vuelva a ver!



Στίχοι: Enrique Cadícamo.
Μουσική: Guillermo Desiderio Barbieri.
Τραγούδι του 1931.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΖΟΥΖΕΠΠΕ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ: "ΜΑΡΕΚΙΑΡΕ"


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο GIUSEPPE DI STEFANO


A MARECHIARE


Quanno sponta la luna a Marechiare
pure li pisce nce fann' a l'ammore,
se revotano l'onne de lu mare,
pe la priezza cagneno culore
quanno sponta la luna a Marechiare.

A Marechiare nce sta na fenesta,
pe' la passione mia nce tuzzulea,
nu carofano adora int'a na testa,
passa l'acqua pe sotto e murmuléa,
A Marechiare nce sta na fenesta
Ah! Ah!
A Marechiare, a Marechiare,
nce sta na fenesta.

Chi dice ca li stelle so lucente
nun sape l'uocchie ca tu tiene nfronte.
Sti doje stelle li saccio io sulamente.
dint'a lu core ne tengo li ponte.
Chi dice ca li stelle so lucente?

Scetate, Carulì, ca l'aria è doce.
quanno maie tanto tiempo aggio aspettato?
P'accompagnà li suone cu la voce
stasera na chitarra aggio portato.
Scetate, Carulì, ca l'aria è doce.
Ah! Ah!
O scetate, o scetate,
scetate, Carulì, ca l'area è doce.



Στίχοι: Salvatore Di Giacomo.
Μουσική: Francesco Paolo Tosti.
Τραγούδι του 1885.

17.12.07

Ο ΜΑΡΙΟ ΝΤΕΛ ΜΟΝΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ: "Ο ΗΛΙΟΣ ΜΟΥ"


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο MARIO DEL MONACO


'O SOLE MIO


Che bella cosa na jurnata 'e sole,
n'aria serena doppo na tempesta!
Pe' ll'aria fresca pare gia' na festa
Che bella cosa na jurnata 'e sole.
Ma n'atu sole
cchiu' bello, oi ne'.
'O sole mio
sta 'nfronte a te!
'O sole, 'o sole mio
sta 'nfronte a te,
sta 'nfronte a te!
Lùcene 'e llastre d''a fenesta toia;
'na lavannara canta e se ne vanta
e pe' tramente torce, spanne e canta
lùcene 'e llastre d'a fenesta toia.

Ma n'atu sole
cchiu' bello, oi ne'.
'O sole mio
sta 'nfronte a te!
Quanno fa notte e 'o sole se ne scenne,
me vene quase 'na malincunia;
sotto 'a fenesta toia restarria
quanno fa notte e 'o sole se ne scenne.

Ma n'atu sole
cchiu' bello, oi ne'.
'O sole mio
sta 'nfronte a te!


Στίχοι: Giovanni Capurro.
Μουσική: Eduardo di Capua.
Τραγούδι του 1898.

ΜΙΛΕΝΑ ΚΑΙ ΜΙΓΕΛ ΑΝΧΕΛ

Ο Miguel Angel Zotto και η Milena Plebs χορεύουν το "Chiqué".

13.12.07

Ο ΝΤΙΝΟ ΒΑΛΕ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΤΟ "ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΝΑΠΟΛΗΣ"


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο DINO VALLE


'A CANZONE 'E NAPULE


Mme ne vogl'í a ll'America,
ca sta luntana assaje:
Mme ne vogl'í addó' maje
te pòzzo 'ncuntrá cchiù.
Mme voglio scurdá 'o cielo,
tutt''e ccanzone...'o mare,
mme voglio scurdá 'e Napule,
mme voglio scurdá 'e mámmema,
mme voglio scurdá 'e te!

Nun voglio cchiù nutizie
d'amice e de pariente...
Nun voglio sapé niente
'e chello ca se fa!...
Mme voglio scurdá 'o cielo,

Ma quanto è bella Napule,
Napule è bella assaje!...
Nun ll'aggio vista maje
cchiù bella 'e comm'a mo!
Comme mme scordo 'o cielo?
Tutt''e ccanzone...'o mare?
Comme mme scordo 'e Napule?
Comme mme scordo 'e mámmema?!
Comme mme scordo 'e te?...


Στίχοι: Libero Bovio.
Μουσική: Ernesto De Curtis.

ΕΝΑ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΒΙΛΛΗ: Η ΡΟΘΙΟ ΧΟΥΡΑΔΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΛΟΛΑΣ ΦΛΟΡΕΣ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η ROCIO JURADO


LA ZARZAMORA


En en café de Levante entre palmas y alegrías,
cantaba la zarzamora;
se lo pusieron de mote porque dicen que tenia
los ojos como la mora.
Le hablo primero a un tratante, y olé,
y luego fue de un Marques
que la lleno de brillantes, y olé,
de la cabeza a los pies.
Decía la gente que si era de hielo,
que si de los hombres se estaba burlando,
hasta que una noche, con rabia de celos,
a la zarzamora pillaron llorando.

¿Que tiene la zarzamora
que a todas horas
llora que llora por los rincones,
ella que siempre reía
y presumía de que partía los corazones?
De un querer hizo la prueba
y un cariño conoció
que la trae y que la lleva
por la calle del dolor.
Los flamencos del colmado
la vigilan a deshora
porque se han empestillado
en saber del querer desgraciado
que embrujo a la zarzamora.

Cuando Sonaban las doce una copla de agonía
lloraba la zarzamora,
mas nadie daba razones ni el intríngulis sabia
de aquella pena traidora.
Pero una noche al levante, y olé,
fue a buscarla una mujer;
cuando la tuvo delante, y olé,
se dijeron no se que.
De aquello que hablaron ninguno ha sabido
mas la zarzamora lo dijo llorando
en una coplilla que pronto ha corrido
y que ya la gente la va publicando.

Lleva anillo de casado,
me vinieron a decir,
pero ya lo había besado
y era tarde para mi.
Que publiquen mi pecado
y el pesar que me devora
y que todos me den de lado
al saber del querer desgraciado
que embrujo a la zarzamora.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΟΥΡΟΛΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO MUROLO


'NA VOCE, 'NA CHITARRA E 'O POCO 'E LUNA


'Na voce, 'na chitarra e 'o poco 'e luna
e che vvo cchiu pe fà 'na serenata
pe suspirà d'ammore chiano chiano
parole doce e 'nnamurate
te voglio bene, tanto tanto bene
luntana 'e te nun pozzu cchiu campà.
'Na voce, 'na chitarra e 'o poco 'e luna
e comm'è doce chesta serenata
a vocca toia s'accosta cchiu vicina
e tu te strigne a mme cchiu appassionato
cu 'na chitarra e nu filille 'e voce
cu te vicine canto e so felice
ammore nun pozzu cchiu scurdarme 'e te.

Te voglio bene, tanto tanto bene
luntana 'e te nun pozzu cchiu campà.
'Na voce, 'na chitarra e 'o poco 'e luna
e comm'è doce chesta serenata
a vocca toia s'accosta cchiu vicina
e tu te strigne a mme cchiu appassionato
cu 'na chitarra e nu filille 'e voce
cu te vicine canto e so felice
ammore nun pozzu cchiu scurdarme 'e te.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΧΟΥΛΙΕΤΑ ΒΕΝΕΓΑΣ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η JULIETA VENEGAS

DE MIS PASOS


No conoceré la cara de el tiempo pasado
y tu y yo
no viviré por la experiencia de sentir,
tu aroma reconocer


No pararé, el viento que me empuja
me aleja de ti
mientras tu sentado cierras los ojos
y pides ayuda a tu destino


Ah ah, ah ah
aprendo de mis pasos, entiendo en mi caminar…
oh oh, oh oh

Palabras borradas, nostalgia olvidada bebiéndonos completo cada momento
palabras borradas, nostalgia olvidada bebiéndonos completo cada momento
Hace bien para pasar, memorizarlo
cuando llegue otra vez, reconoceré,
no olvidaré, no olvidaré


Aprendo de mis pasos, entiendo en mi caminar…
aprendo en mis pasos, sí
entiendo en mi caminar y aprendo en mi pasos
¡entiendo en mi caminar!

Aprendo de mis pasos, entiendo en mi caminar....

12.12.07

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ "ADIOS MUCHACHOS"

Μόνο μουσική, που τη συνοδεύουν διάφορες εικόνες.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η ΦΛΟΡΙΑΝΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η FLORIANA

SCALINATÈLLA


Scalinatèlla,
longa
longa
longa
longa
Strettulélla
strettulélla,
addó' sta chella
'nnammuratèlla?

Nun spónta ancora...
zuc
zuc
zuc
zuc:
zucculillo
zucculillo,
pe' 'sta viarèlla
scarrupatèlla!

Addó' mme ne vogl'í, t''o ddico...e crídeme...
addó' se ne pò ghí chi è stanco 'e chiágnere?!

Scalinatèlla
saglie
'ncielo
o scinne
a mare
cercammélla
trovammélla,
pòrtame a chella
sciaguratèlla!

Chella s'è 'nnammurata 'e nu pittore
ca pitta Capre e parla furastiero...
e i' porto 'mpiétto nu dulore 'e core
e sento che mm'accide stu penziero!

Scalinatèlla
longa
longa
ecc.

A ghiuorne a ghiuorne parte nu vapore...
A ghiuorne 'ammore mio se vótta a mare!


Στίχοι: Enzo Bonagura.
Μουσική: Gabriele Cioffi.

11.12.07

Ο ΛΟΥΙΣ ΑΡΜΣΤΡΟΝΓΚ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ: "ADIOS MUCHACHOS"

ΕΝΑ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΓΑΡΔΕΛ ΓΙΑ ΚΙΘΑΡΑ ΚΑΙ ΦΛΑΟΥΤΟ: "ADIOS MUCHACHOS"


"Adios Muchachos" για κιθάρα και φλάουτο.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CARLOS GARDEL


EL DÍA QUE ME QUIERAS


Acaricia mi ensueño
el suave murmullo
de tu suspirar.
Cómo ríe la vida
si tus ojos negros
me quieren mirar.
Y si es mío el amparo
de tu risa leve
que es como un cantar,
ella aquieta mi herida,
todo todo se olvida.

El día que me quieras
la rosa que engalana
se vestirá de fiesta
con su mejor color.
Y al viento las campanas
dirán que ya eres mía,
y locas las fontanas
se contarán su amor.

La noche que me quieras
desde el azul del cielo,
las estrellas celosas
nos mirarán pasar.
Y un rayo misterioso
hará nido en tu pelo,
luciérnaga curiosa que verás
que eres mi consuelo.

El día que me quieras
no habrá más que armonía.
Será clara la aurora
y alegre el manantial.
Traerá quieta la brisa
rumor de melodía.
Y nos darán las fuentes
su canto de cristal.

El día que me quieras
endulzarán sus cuerdas
el pájaro cantor.
Florecerá la vida,
no existirá el dolor.

La noche que me quieras
desde el azul del cielo,
las estrellas celosas
nos mirarán pasar.
Y un rayo misterioso
hará nido en tu pelo.
Luciérnaga curiosa que verás
que eres mi consuelo.


Μουσική: Carlos Gardel.
Στίχοι: Alfredo Le Pera.
Τραγούδι του 1935.

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ


Ο φίλτατος Λάμπρος Τσουκνίδας "μού" θύμισε στα "ΛΕΞΙΔΙΑ" του ότι σαν σήμερα γεννήθηκε ο Κάρλος Γαρδέλ. Περί του Γαρδέλ αμέσως παρακάτω.

Carlos Gardel fue un cantante y compositor naturalizado argentino, considerado el más importante tanguero de la primera mitad del siglo XX. Según algunos investigadores nació en Toulouse, Francia el 11 de diciembre de 1890 y según otros nació en Tacuarembó, Uruguay, el 11 de diciembre de 1887. Falleció el 24 de junio de 1935 en Medellín, Colombia.


BIOGRAFÍA

Existe una controversia sobre si su lugar de nacimiento fue Toulouse (Francia) o Tacuarembó (Uruguay). Creció en la Argentina y se nacionalizó en este país en 1923 y murió, en un accidente aéreo durante una gira, en Medellín (Colombia).
Gardel creció en el Abasto, un barrio de Buenos Aires en el que funcionaba el mercado central de frutas y verduras, cuyo edificio estilo art decó se conserva reciclado y convertido en centro comercial. A muy temprana edad comienza a ser reconocido por su canto, y trasciende su fama como el Morocho del Abasto. El payador José Betinotti, le daría un nuevo apodo que también se haría popular: El Zorzal Criollo y lo motivaría a cantar en los centros políticos. También se le conoce como El Mudo, con base en un fino sentido del humor que hace referencia a su excepcional voz.
Estudió en el Colegio Salesiano de Buenos Aires, donde fue compañero de curso de Ceferino Namuncurá, futuro santo argentino.
En 1902, siendo tramoyista en el teatro La Victoria, comienza a escuchar a distintos cantantes de zarzuela y ópera, entre los que se destacan el barítono italiano Titta Ruffo y el zarzuelista español Sagi Barba.
En 1911 celebró un duelo musical con 'El Oriental' José Razzano en la calle Guardia Vieja del barrio del Abasto. En ese duelo no ganó ninguno de los dos: más bien surgió el dúo Gardel-Razzano, que trabajó unido durante quince años. Poco tiempo después Gardel grabaría sus primeros discos, marca Columbia Record, para la Casa Taggini.
Gardel recibiría en 1915 un balazo durante un altercado a la salida del Palais de Glace (salón de baile de la época en el barrio de la Recoleta). Cantaría el resto de su vida con esa bala alojada en su pulmón izquierdo.
Dos años más tarde es protagonista del film mudo Flor de Durazno.
En 1923, ya metido de lleno en el tango, realiza con Razzano y la Compañía Rivera-De Rosas, una gira que lo llevará a Uruguay, Brasil y España, debutando en el Teatro Apolo de Madrid.
Hacia mediados de la década del 20 el duo cantor se separa, pasando Razzano a ejercer las funciones empresariales. Gardel vuelve a realizar giras por Europa, donde actúa en España (1925) y Francia (1928), y actúa en varias películas para la Paramount. Debuta en el cabaret Florida de París, con enorme éxito y graba varios discos.
En 1929 visita brevemente Italia y el 5 de febrero vuelve a Francia, donde actúa en la Opera de París, triunfando de manera rotunda.
De regreso en Buenos Aires debuta en el Teatro Empire, para volver a viajar a España donde actúa en el Principal Palace de Barcelona y en el Teatro Avenida de Madrid. Comienza entonces a grabar los cortometrajes que lo harían famoso.
Volvería a Francia en 1930 donde filma para la Paramount francesa la película Luces de Buenos Aires.
Tras una breve vuelta por Buenos Aires y Montevideo viaja otra vez a Europa, pero sin sus guitarristas. Realiza giras por la Costa Azul, Italia, Londres, París, Viena, Berlín y Barcelona. Filma nuevamente para la Paramount francesa "Espérame", "La casa es seria" y "Melodía de arrabal". En estas películas se incorpora como colaborador el poeta y periodista Alfredo Le Pera, con quien Gardel escribirá muchos tangos (Mi Buenos Aires Querido, Silencio, Volver, El Día Que Me Quieras, etc.).
En 1933 regresa a Buenos Aires. Su conjunto de guitarras estaba integrado por Barbieri, Riverol, Vivas y Pettorossi, trabajan en Montevideo y en el interior de la Argentina y del Uruguay.
Su público nunca más lo volvería a ver: el 7 de noviembre de 1933 se va un tiempo corto a Barcelona y París, y luego viaja a los Estados Unidos donde debuta en la NBC de Nueva York, el 31 de diciembre. En 1934 filma "Cuesta abajo", "Mi Buenos Aires querido" y "Tango en Broadway", para la Paramount de Nueva York.
Vuelve por poco tiempo a Francia, a fines de 1934 vuelve a actuar en la NBC y a filmar en el musical de la Paramount "Cazadores de estrellas" junto a Bing Crosby, Richard Tauber y Ray Noble entre otros grandes.
En 1935 filma El día que me quieras y Tango Bar donde canta sus éxitos más recordados.
En abril emprende su fatídica gira, programada para ir por Puerto Rico, Venezuela, Aruba, Curaçao, Colombia, Panamá, Cuba y México, pero el destino impidió que esta se completara. El 24 de junio de 1935 Carlos Gardel, junto con Alfredo Le Pera y algunos de sus músicos, entre ellos el Indio Aguilar (ver su biografía para una descripción del accidente) falleció en el choque de dos aeroplanos a punto de despegar sobre la pista del aeropuerto Enrique Olaya Herrera de la ciudad de Medellín (Colombia).
Gardel se encontraba en lo mejor de su carrera, millones de sus admiradores lo lloraron. Entonces "El Zorzal criollo" se ganó la gloria: popularmente, la gente dice que "Gardel cada día canta mejor". Un verso de su tango Volver se convirtió en un refrán famoso en toda América latina: "Veinte años no es nada".
Carlos Gardel está enterrado en el cementerio de la Chacarita de Buenos Aires. Se conservan más de setecientas grabaciones de Gardel. No sólo grabó tangos; también música folclórica como milongas, zambas, rancheras, tonadas, estilos, etc. Grabó algunos Fox trots en inglés, como así también algunas canciones tradicionales en francés e italiano.


SU VIDA AMOROSA

Aunque fueron varias las mujeres con las que se relacionó Gardel ninguna lo atrajo lo suficiente como para mantener una relación pasional duradera.
Una de las más conocidas fue Isabel Martínez del Valle, quien intentó casarse con él, pero esto no se concretó, pues por algún motivo los sentimientos del Zorzal criollo cambiaron. Se comentó que una de las causas podría haber sido que la familia de la novia abusó de la generosidad del cantor y él acabó agobiado por la situación. Varias veces Gardel intentó cortar su relación con ella, pero terminaban reconciliándose. Ella nunca reconoció públicamente que su relación con él estuviese rota.
En el diario El Nacional de Bogotá del 18 de junio de 1935 (seis días antes de su trágica muerte) el inolvidable cantor mantuvo el siguiente diálogo con el periodista:
“–¿Cuál fue su primer amor?
–He amado muchas veces en mi vida y conservo de ello gratísimos recuerdos, como que en todos mis amores he sido feliz. En ellos he querido de diferente manera según el temperamento de la chica, las circunstancias y el ambiente. Sin embargo, cada vez que me enamoro creo ser ésta la única ocasión en que verdaderamente he querido.
–¿Cuál es el tipo de mujer que prefiere?
–Prefiero las latinas, indudablemente, por ser de mi misma raza y por lo tanto comprender más mi temperamento, pero todas las mujeres atractivas e inteligentes me agradan.
–¿Es Ud. partidario del divorcio?
–Debido a mi carrera no soy partidario del casamiento.”


DÍA DE CARLOS GARDEL

El 24 de junio de 2005, por decisión conjunta de las autoridades municipales de las ciudades de Buenos Aires, Montevideo, Tacuarembó y Medellín (donde falleció), se recordaron los 70 años de la muerte de Carlos Gardel. Por primera vez, se obvió la conmemoración del llamado "Día de Carlos Gardel" en la ciudad francesa de Toulouse.


CONTROVERSIAS SOBRE SU LUGAR DE NACIMIENTO

Existen dos teorías que argumentan el nacimiento de Carlos Gardel. La teoría francesista que sostiene que nació en Toulouse, Francia el 11 de diciembre de 1890. La teoría uruguayista, en cambio, sostiene que nació en Tacuarembó, Uruguay, aunque se afirma que fue en 1883 o en 1887.
La teoría francesista basa sus argumentos en un acta de nacimiento en Toulouse donde consta el nombre de Charles Romuald Gardès, hijo de Berthe Gardès y en su testamento ológrafo, donde Gardel también declara haber nacido en Toulouse, Francia y ser hijo de Berthe Gardès (según esta teoría).
La teoría uruguayista sostiene que Gardel es hijo ilegitimo del Coronel Carlos Escayola de Tacuarembó producto de una relación impropia para la época. Esta teoría, entre otras cuestiones, pone el acento en una serie de documentos cuando Gardel se nacionaliza argentino (registro de nacimiento, cédula de identidad, pasaporte) que lo afirman nacido en Tacuarembó. El registro de nacimiento lo hace en 1920 en el consulado uruguayo en Buenos Aires. Estos investigadores sostienen que Gardel lo debió realizar tardíamente, ya que al haber nacido en el marco de una relación adultera, esto fue lo que impidió que fuera inscripto en el momento de su nacimiento.
El hecho de que existan un testamento que declara a Gardel nacido en Francia y unos documentos del cantante que lo declaran nacido en el Uruguay, llevan a los investigadores de ambas teorías a dar un punto de vista diferente respecto a este tema.
Los francesistas sostienen que los documentos de Gardel, como su registro de nacimiento, su cédula y sus pasaportes, son falseados.
A su vez, los uruguayistas ponen en duda al testamento que se da a conocer cuando Gardel muere, ya que este justificaría el malentendido de su nacionalidad francesa como una maniobra legal para que Berthe Gardès (madre adoptiva según esta teoria) pudiese heredarlo en su testamento de acuerdo a las leyes argentinas de la época.
El estado uruguayo como otras entidades no gubernamentales, propusieron realizar una prueba de ADN al cantante para verificar si era o no hijo biológico de Berthe Gardès y así establecer con exactitud su lugar de origen. Una jueza argentina en su fallo, prohibió que se le realizara ese estudio a Gardel, alegando el origen francés del cantante, sosteniendo que:
"en ambos juicios sucesorios (en Argentina y Uruguay) se ha resuelto que la única heredera fue la madre del reconocido cantante argentino (Gardel tuvo nacionalidad argentina), la señora Berta Gardès... ¿Acaso debe hacerse eco de versiones cuando la cuestión supuestamente atacada ya ha sido resuelta en sede judicial? Entiendo que la respuesta es negativa".
El estado uruguayo a través de un ley de 1996 establece cada 24 de junio (fecha de la muerte del cantante) como el Día de Carlos Gardel, con festejos en la ciudad de Tacuarembó.
Desde el 1º de septiembre de 2003, la voz de Carlos Gardel es Patrimonio de la Humanidad, por declaración de la UNESCO (Organización de las Naciones Unidas para la Educación, la Ciencia y la Cultura). En su registro Memoria del Mundo, la UNESCO anotó a Carlos Gardel como "cantor argentino nacido en Francia".
Es evidente que las investigaciones de varios interesados en el tema generaron tantas opiniones opuestas con el asunto a lo largo de los años, que todavía siguen generando controversia.
Cuando sus allegados le preguntaban la cuestión sobre su nacionalidad, sorprendía con frases ingeniosas evitando dar una respuesta concreta, como por ejemplo: "Nací en Buenos Aires, Argentina, a los 2 años y medio de edad" (que es cuando llegó a esta ciudad).


ALGUNAS DE LAS CANCIONES QUE INTERPRETÓ:

Brisas de la tarde (1912)
Pobre mi madre querida (1912)
Mi noche triste (1917)
Flor de fango (1917)
Desdén (1930)
Tomo y obligo (1931)
Lejana tierra mía (1932)
Silencio (1932)
Amores de estudiante (1933)
Golondrina (1933)
Melodía de arrabal (1933)
Guitarra guitarra mía (1933)
Cuesta abajo (1934)
Mi Buenos Aires querido (1934)
Soledad (1934)
Volver (1934)
Por una cabeza (1935)
Sus ojos se cerraron (1935)
Volvió una noche (1935)
El día que me quieras (1935).

ΤΙΤΙΝΑ ΝΤΕ ΦΙΛΙΠΠΟ



Ένα ποίημα της μεγάλης ηθοποιού Titina, με μουσική του Brunello Canessa, ερμηνεύει η Mariella Nava.

Στη φωτογραφία είναι η Τιτίνα μαζί με τους αδελφούς της Εντουάρντο και Πεππίνο.

ΓΚΟΓΕΝΕΤΣΕ ΚΑΙ ΝΤΙΣΕΠΟΛΟ: ΘΡΥΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΝΓΚΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO GOYENECHE


CAFETÍN DE BUENOS AIRES


De chiquilín te miraba de afuera
como a esas cosas que nunca se alcanzan,
la ñata contra el vidrio,
en un azul de frío
que sólo fue después viviendo
igual que el mío.
Como una escuela de todas las cosas,
ya de muchacho me diste entre asombros
el cigarrillo...
la fe de mis sueños
y una esperanza de amor.

¿Cómo olvidarte en esta queja,
cafetín de Buenos Aires?
Si sos lo único en la vida
que se pareció a mi vieja.
En tu mezcla milagrosa
de sabihondos y suicidas
yo aprendí filosofía... dados... timba
y la poesía cruel
de no pensar más en mi...

Me diste en oro un puñado de amigos,
que son los mismos que alientan mis horas;
José el de la quimera,
Marcial que aún cree y espera
y el flaco Abel... que se nos fue,
pero aún me guía.
Sobre tus mesas que nunca preguntan
Lloré una tarde el primer desengaño.
Nací a las penas,
bebí mis años,
y me entregué sin luchar.



Letra: Enrique Santos Discépolo.
Música: Mariano Mores.
Τραγούδι του 1948.

10.12.07

Η ΜΙΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΝΑΠΟΛΙΤΑΝΙΚΑ!



ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η MINA

CANZONE APASSIUNATA


N'albero piccerillo aggiu piantato,
criscènnolo cu pena e cu sudore...
Na ventecata giá mme ll'ha spezzato
e tutt''e ffronne cágnano culore...
Cadute só' giá 'e frutte: e tuttuquante,
erano doce, e se só' fatte amare...
Ma 'o core dice: "Oje giuvinotto amante,
'e ccose amare, tiénele cchiù care..."
E amara comme si', te voglio bene!
Te voglio bene e tu mme faje murí...

Era comm''o canario 'nnammurato,
stu core che cantaje matina e sera...
"Scétate!" - io dico - e nun vò' stá scetato...
e mo, nun canta manco a primmavera!...
Chi voglio bene nun mme fa felice:
forse sta 'ncielo destinato e scritto.
Ma i' penzo ca nu ditto antico dice:
"Nun se cummanna a 'o core". E i' mme stó' zitto!...
E mme stó' zitto, sí...te voglio bene...
Te voglio bene e tu mme faje murí..

Chiagno p'ammore, e cade 'o chianto mio
dint'a 'sta testa: 'o chianto 'a sta arracquanno...
Schiòppa na bella rosa e i', pe' gulio,
a chi mm'ha fatto chiagnere nce 'a manno.
Lle dico: "Rosa mia tu mme perduone
si te scarpesarrá senza cuscienza..."
Ce sta nu ditto ca mme dá ragione:
"Fa' bene e scorda e si faje male penza..."
Pènzace buono sí...te voglio bene...
Te voglio bene e tu mme faje murí...


Στίχοι – Μουσική: E.A. Mario.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΑΣΟΥΘΕΝΑ ΜΑΪΣΑΝΙ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η AZUCENA MAIZANI

9.12.07

ΜΑΡΤΙΝ ΠΑΛΕΡΜΟ... DALE BOCA!

ΚΑΙ Η ΜΙΛΒΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΟ "TANGO DELLE CAPINERE"


Από δίσκο του 1963.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΟ CAFE TRIESTE




ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ZIGHI BACI


TANGO DELLE CAPINERE


Laggiù nell'Arizona
terra di sogni e di chimere
se una chitarra suona
cantano mille capinere
hanno la chioma bruna
hanno la febbre in cuor
chi va cercar fortuna
li troverà L'amor.

A mezzanotte va
la ronda del piacere
e nell'oscurità
ognuno vuol godere
son baci di passion
L'amor non sa tacere
e questa è la canzon
di mille capinere.

Il bandolero stanco
scende la sierra misteriosa
sul suo cavallo bianco
spicca la vampa di una rosa
quel fior di primavera
vuol dire fedeltà
e alla sua capinera
egli lo porterà.

A mezzanotte va
la ronda del piacere
e chi ritornerà
lasciando le miniere
forse riporterà
dell'oro in un forziere,
ma il cuore lascerà
fra mille capinere!


Στίχοι - Μουσική: Cesare Andrea Bixio - Cherubini.
Τραγούδι του 1928.
Στην πρώτη εικόνα βλέπουμε τη διάσημη τραγουδίστρια Mistinguette, η οποία έκανε διάσημο το Il tango delle capinere με τον τίτλο Le tango des fauvettes.

ΑΣΤΟΡ ΠΙΑΣΣΟΛΛΑ: "VERANO PORTEÑO"

Ο Michael Lucarelli παίζει με κλασική κιθάρα το "Verano Porteño" του Astor Piazzolla.

8.12.07

"ΓΥΡΝΑ ΣΤΟ ΣΟΡΡΕΝΤΟ" - ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΙΟ ΛΑΝΤΣΑ!



ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο MARIO LANZA


TORNA A SURRIENTO


Vide 'o mare quant'è bello!
Spira tantu sentimento.
Comme tu a chi tiene mente
Ca scetato 'o faje sunnà.

Guarda, gua' chistu ciardino;
Siente, sie' sti sciure arance.
Nu prufumo accussì fino
Dinto 'o core se ne va...

E tu dice "I' parto, addio!"
T'alluntane da stu core...
Da la terra da l'ammore...
Tiene 'o core 'e nun turnà

Ma nun me lassà
Nun darme stu turmiento!
Torna a Surriento,
Famme campà!

Vide 'o mare de Surriento,
Che tesoro tene 'nfunno:
Chi ha girato tutto 'o munno
Nun l'ha visto comm'a ccà.

Guarda attuorno sti sserene,
Ca te guardano 'ncantate
E te vonno tantu bene...
Te vulessero vasà.

E tu dice "I' parto, addio!"
T'alluntane da stu core...
Da la terra da l'ammore...
Tiene 'o core 'e nun turnà

Ma nun me lassà
Nun darme stu turmiento!
Torna a Surriento,
Famme campà!


Στίχοι: G. De Curtis.
Μουσική: E. De Curtis.
Τραγούδι του 1904.

7.12.07

ΦΕΡΔΙΝΑΝΔΟΣ Α΄, ΒΑΣΙΛEYΣ ΤΗΣ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ



Film del 1959 con i maggiori artisti dell'epoca:
Eduardo, Peppino e Titina De Filippo, Renato Rachel, Aldo Fabrizi,Marcello Mastroianni Nino Taranto.
Σκηνοθεσία: Gianni Franciolini.

Ferdinando I, che i napoletani chiamano Re Lazzarone, mentre desidera vivamente di ottenere il favore del popolo, nulla fa per meritarlo. A Napoli e in tutto il regno c'è molta miseria a le disagiate condizioni economiche favoriscono il diffondersi del malcontento, del desiderio di cambiamenti politici e di maggiore libertà. Intanto il re dedica solo rari momenti alle cure del governo, e le riunioni del ministri servono al monarca per dare sfogo al suo umore bizzarro. Ferdinando si c ompiace di girovagare, travestito, frequentando bettole e locali malfamati, dove gioca d'azzardo e bara; ma la sua maggiore preoccupazione sono le avventure amorose, che non sempre si svolgono secondo i suoi desideri. In questo campo Ferdinando trova un serio competitore nel figlio, che egli stesso ha ammaestrato. Intanto gli agitatori politici si danno da fare per tenere viva l'aspirazione del popolo alla libertà; e tra questi si distingue un noto saltimbanco, che porta sempre il costume di Pulcinella. Egli diffonde una sua canzone satirica, contenente evidenti accenni alle poco edificanti avventure del re, e con l'aiuto della sua figliola, della quale Ferdinando è invaghito. riesce a far uscire dalla città' dei manifesti compromettenti. Allorchè il Re Lazzarone è informato delle malignità che la canzone diffonde sul suo conto, la polizia viene mobilitata per scoprire l'autore. Le ricerche sono varie, perchè la gente non vuole parlare: ma Ferdinando viene per caso in possesso di una lettera che i rivoluzionari avrebbero voluto inviare ai capi del movimento insurrezionale, fuori del reame. La lettera contiene le indicazioni che la Polizia aveva cercato invano di ottenere: il re si reca con il suo seguito nel teatrino, dove seralmente recita Pulcinella, deciso a dare un esempio. Ma in quel momento gli giunge notizia delle sollevazioni che mettono in pericolo il trono: con l'aiuto del suo fido servitore e protetto da un travestimento, il re fugge. Con canti e danze il popolo festeggia l'avvenimento.

ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΣΕΒΙΛΛΗ ΜΕ ΤΗ ΣΑΡΑ ΜΟΝΤΙΕΛ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η SARA MONTIEL


FALSA MONEDA


Crucé los brazos pa no matarla
cerré los ojos por no llorar.
Temí ser débil y perdonarla
y abrí las puertas de par en par.

Vete mujer mala, vete de mi vera
rueda lo mismito que una maldición
que un Dios me permita que el gacho que quieras
pague tus quereres, tus quereres pague
con mala traición.

Gitana que tú serás como la falsa moneda
que de mano en mano va y ninguno se la queda.

Ver celos negros, martillo fino
que allí dejaras cuando se fue.
Y aquellas trenzas de pelo entrino
en otro tiempo yo le corté.

Cuando se marchaba no intenté mirarla
ni lancé un quejio ni le dije adiós.
Entorné la puerta y pa no llamarla
me clavé las uñas
me clavé las uñas en el corazón.

Gitana que tú serás como la falsa moneda
que de mano en mano va y ninguno se la queda.


Στίχοι: Ramón Perelló και S. Cantabrana.
Μουσική: Juan Mostazo.

6.12.07

ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΓΚΟΛ ΤΗΣ ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΪΤ

Το ότι υποστηρίζω φανατικά τη Μπόκα Τζούνιορς το γνωρίζουν οι αναγνώστες του μπλογκ. Το ότι η Ρίβερ Πλέιτ είναι "gallinas", ήτοι "κότες", δεν χρειαζόταν ίσως να το γράψω. Το ξέρουν και οι ... κότες. Είναι, ωστόσο, ο αιώνιος αντίπαλός μας, γι' αυτό και (όσο νά 'ναι) έχει μια μικρή θέση σε αυτό το ιστολόγιο.

ΤΡΑΓΟΥΔΑEI KAI ΑΛΛΗ MIA ΑΝΝΑ ΤΩΡΑ: Η ΑΝΝΑ ΓΑΒΡΙΕΛ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ANA GABRIEL


ERES TODO EN MI


Eres todo en mi
el sol que me ilumina
y me hace tan feliz
la fuerza que conduce mi existir
solo tu mi amor

si me abrazo a tì
yo siento que tu escencia
se dispersa en mi
no queda ningun espacio
en mi sentir
eres tù mi luz

Eres todo en mi
y llevo entre mis labios
todo tu sabor,cruzare mi bien
oceanos mas profundo
por saber de ti

eres todo en mi
por siempre y para siempre
desde que te vi

Nunca màs tendre
temor pues con tu amor
volvi a sentir
y a renacer

volare por ti
a un mundo donde beba solo de tu amor
dejando la distacia tras de mi
solo tù y yo

Eres todo en mi
y llevo entre mis labios
todo tu sabor
cruzarè mi bien
oceanos màs profundos
por saber de ti.

Eres todo en mi
por siempre y oara siempre
desde que te vi

nunca mas tendrè
temor puès con tu amor
volvì a sentir y a reenacer

bailaremos hoy
sobre una nube blanca
que en el cielo esta
tus ojos como estrellas brillaran
para mi, de mi.

ya jamàs se ira
la magìa de sentir
tu aliento sobre mi
volcabndo mis sentidos
para amar, solo por tu amor
mi amor

bailemos hoy
sobre una nube blanca que en cielo esta
tus ojos como estrellas brillaran
para mi, por mi...

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΑΝΝΑ ΤΑΤΑΝΤΖΕΛΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η ANNA TATANGELO

TU SI ‘NA COSA GRANDE PER ME


Tu si 'na cosa grande per me
'na cosa ca mi fa 'nonamurà
'na cosa che si tu guarda a me
me ne moro accussì guardanono a te
Vurria sapè
'na cosa da tè
pecchè cuanono te guardo accussì
si pure tu te sienti morì
nom me o dice a nun me fai capì
ma pecchè
A dille 'na vota sola
che pure tu stai tremanono
dimmi ca me vuò bene
comm'io, comm'io, comm'io voglio bene a te
Tu si 'na cosa grande



Στίχοι – Μουσική: Roberto Gigli – Domenico Modugno.
Τραγούδι του 1964.

5.12.07

ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΠΟΘΟΣ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η TANIA LIBERTAD

TE QUIERO


Tus manos son mi caricia,
mis acordes cotidianos;
te quiero porque tus manos
trabajan por la justicia.

Si te quiero es porque sos
mi amor, mi cómplice, y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.

Tus ojos son mi conjuro
contra la mala jornada;
te quiero por tu mirada
que mira y siembra futuro.

Tu boca que es tuya y mía,
Tu boca no se equivoca;
te quiero por que tu boca
sabe gritar rebeldía.

Si te quiero es porque sos
mi amor mi cómplice y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.

Y por tu rostro sincero.
Y tu paso vagabundo.
Y tu llanto por el mundo.
Porque sos pueblo te quiero.

Y porque amor no es aurora,
ni cándida moraleja,
y porque somos pareja
que sabe que no está sola.

Te quiero en mi paraíso;
es decir, que en mi país
la gente vive feliz
aunque no tenga permiso.

Si te quiero es por que sos
mi amor, mi cómplice y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.


Στίχοι: Mario Benedetti
.

ΠΟΘΟΣ


Τραγουδάει ο CARMINE DE DOMENICO συνοδευόμενος από το IL QUARTETTO A PLETTRO NAPOLETANO

DESIDERIO


Nun ce vulimmo bene sissignore
E' sulo 'o desiderio ca ce struie
Stu desiderio nun se chiamma ammore
Stammo sbaglianno strada tutt''e dduje

E' desiderio chillo ca nce 'ncatena
a tutte e dduje
Stu desiderio quanno è passato
se ne ride 'e nuje
Cchiù nun putimmo fingere
Perciò ce avimma spartere
Pace nun ce po' da' sta verità

Stu desiderio cercammo d''o svià
Cagnammo vita, perchè si passa 'a giuventù
Nun ce sta niente cchiù.

Si nu capriccio è stato
Tu dimmello
Perchè 'o capriccio è stato pure 'o mio
Si 'o core tujo 'o vò a nato
Tu dancello
E' meglio assaje si ce dicimmo addio.

E' desiderio


Στίχοι: Albanese Trusiano.
Μουσική: Salvatore Mazzocco.

4.12.07

"ΦΙΛΟΥΜΕΝΑ ΜΑΡΤΟΥΡΑΝΟ" ΤΟΥ ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΟ ΝΤΕ ΦΙΛΙΠΠΟ


Απόσπασμα από τη "Filumena Marturano" του Eduardo De Filippo.