ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΑΔΡΙΑΝΑ ΒΑΡΕΛΑ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ:

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ADRIANA VARELA


BARRIO DEL TANGO

Un pedazo de barrio, allá en Pompeya,
durmiéndose al costado del terraplén.
Un farol balanceando en la barrera
y el misterio de adiós que siembra el tren.
Un ladrido de perros a la luna.
El amor escondido en un portón.
Y los sapos redoblando en la laguna
y a lo lejos la voz del bandoneón.

Barrio de tango, luna y misterio,
calles lejanas, ¡cómo estarán!
Viejos amigos que hoy ni recuerdo,
¡qué se habrán hecho, dónde estarán!
Barrio de tango, qué fue de aquella,
Juana, la rubia, que tanto amé.
¡Sabrá que sufro, pensando en ella,
desde la tarde que la dejé!
Barrio de tango, luna y misterio,
¡desde el recuerdo te vuelvo a ver!

Un coro de silbidos allá en la esquina.
El codillo llenando el almacén.
Y el dramón de la pálida vecina
que ya nunca salió a mirar el tren.
Así evoco tus noches, barrio 'e tango,
con las chatas entrando al corralón
y la luna chapaleando sobre el fango
y a lo lejos la voz del bandoneón.


********************************************


ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΑΝΓΚΟ

’Κεί κάτω σε μια γειτονιά της Πομπηΐας
στα λούκια ο ύπνος σ’ άρπαζε ξεθεωμένο.
Φανάρι κόκκινο στην άκρη της γωνίας
και το μυστήριο αντίο που σφυράει το τραίνο.
Και δώσ’ του, τα σκυλιά αλυχτάνε στη σελήνη,
και πίσω από ’να κρύβετ’ ο έρωτας πορτόνι·
ραγίζουν βάτραχοι της λίμνης τη γαλήνη
και απόηχος μπαντονεόν με αναστατώνει.

Του τάνγκο γειτονιά, μυστήριο και φεγγάρι,
στα στενοσόκακά σου πώς και νά ’ναι τώρα;
Παλιόφιλοι καλοί... – της λήθης το σφουγγάρι
τους έσβησε: πού νά ’ναι;... πώς περνούν την ώρα;
Του τάνγκο γειτονιά, η Χουάνα τί έχει γίνει; –
η ξανθομάλλα που ’χα τόσο αγαπήσει...
Να ξέρει ιδέα πως έ μ μ ο ν η μού έχει μείνει
απ’ τη βραδιά που σύξυλη την έχω αφήσει;
Του τάνγκο γειτονιά, μυστήριο και φεγγάρι,
στη μνήμη μου και πάλι μέσα σ’ έχω πάρει.

Πιό πέρ’ απ’ τη γωνία κόρο σφυριγμάτων
και το αλμασέν με τράπουλες θα πλημμυρίσει.
Χλωμή γειτονοπούλα, σκέλεθρο δραμάτων,
το τραίνο να περνά δεν θα ξαναντικρύσει.
Του τάνγκο γειτονιά, η νύχτα σου με ντύνει
με μάντρες και με αλάνες στο μικρό σου αλώνι·
στις λασπουριές τσαλαβουτά η χρυσή σελήνη
και απόηχος μπαντονεόν με αναστατώνει.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.