¡Cómo son largas las semanas cuando no estás cerca de mí...! No sé qué fuerza sobrehumana me da valor lejos de ti. Muerta la luz de mi esperanza, soy como un náufrago en el mar; sé que me pierdo en lontananza, mas no me puedo resignar...
¡Ay, qué triste es recordar, después de tanto amar, esa dicha que pasó!. ¡Flor de una ilusión nuestra pasión se marchitó! ¡Ay, olvida mi desdén: retorna dulce bien, a nuestro amor!. Y volverá a florecer nuestro querer como aquella flor.
En nuestro cuarto tibio y rosa todo está igual, como otra vez; en cada adorno, en cada cosa, te sigo viendo como ayer... Tu foto sobre la mesita es credencial de nuestro amor, y aquella hortensia, ya marchita, que fue el canto de mi dolor...
Dai dai, conta su...ah be, sì be.... - Ho visto un re. - Sa l'ha vist cus'e`? - Ha visto un re! - Ah, beh; si`, beh. - Un re che piangeva seduto sulla sella piangeva tante lacrime, ma tante che bagnava anche il cavallo! - Povero re! - E povero anche il cavallo! - Ah, beh; si`, beh. - è l'imperatore che gli ha portato via un bel castello... - Ohi che baloss! - ...di trentadue che lui ne ha. - Povero re! - E povero anche il cavallo! - Ah, beh; sì, beh. - Ho visto un vesc... - Sa l'ha vist cus'e`? - Ha visto un vescovo! - Ah, beh; si`, beh. - Anche lui, lui, piangeva, faceva un gran baccano, mordeva anche una mano. - La mano di chi? - La mano del sacrestano! - Povero vescovo! - E povero anche il sacrista! - Ah, beh; si`, beh. - e` il cardinale che gli ha portato via un'abbazia... - Oh poer crist! - ...di trentadue che lui ce ne ha. - Povero vescovo! - E povero anche il sacrista! - Ah, beh; si`, beh. - Ho visto un ric... - Sa l'ha vist cus'e`? - Ha visto un ricco! Un sciur! - S'...Ah, beh; si`, beh. - Il tapino lacrimava su un calice di vino ed ogni go, ed ogni goccia andava... - Deren't al vin? - Si`, che tutto l'annacquava! - Pover tapin! - E povero anche il vin! - Ah, beh; si`, beh. - Il vescovo, il re, l'imperatore l'han mezzo rovinato gli han portato via tre case e un caseggiato di trentadue che lui ce ne ha. - Pover tapin! - E povero anche il vin! - Ah, beh; si`, beh. - Ho vist un villan. - Sa l'ha vist cus'e`? - Un contadino! - Ah, beh; si`, beh. - Il vescovo, il re, il ricco, l'imperatore, persino il cardinale, l'han mezzo rovinato gli han portato via: la casa il cascinale la mucca il violino la scatola di kaki la radio a transistor i dischi di Little Tony la moglie! - E po`, cus'e`? - Un figlio militare gli hanno ammazzato anche il maiale... - Pover purscel! - Nel senso del maiale... - Ah, beh; si`, beh. - Ma lui no, lui non piangeva, anzi: ridacchiava! Ah! Ah! Ah! - Ma sa l'e`, matt? - No! - Il fatto e` che noi villan... Noi villan... E sempre allegri bisogna stare che il nostro piangere fa male al re fa male al ricco e al cardinale diventan tristi se noi piangiam, e sempre allegri bisogna stare che il nostro piangere fa male al re fa male al ricco e al cardinale diventan tristi se noi piangiam!
Barrio plateado por la luna, rumores de milonga es toda su fortuna. Hay un fueye que rezonga en la cortada mistonga, mientras que una pebeta, linda como una flor, espera coqueta bajo la quieta luz de un farol.
Barrio... barrio.. que tenés el alma inquieta de un gorrión sentimental. Penas...ruego... ¡esto todo el barrio malevo melodía de arrabal! Barrio... barrio... perdoná si al evocarte se me pianta un lagrimón, que al rodar en tu empedrao es un beso prolongao que te da mi corazón.
Cuna de tauras y cantores, de broncas y entreveros, de todos mis amores. En tus muros con mi acero yo grabé nombres que quiero. Rosa, "la milonguita", era rubia Margot, en la primer cita, la paica Rita me dio su amor.
Μουσική: Carlos Gardel. Στίχοι: Alfredo Le Pera / Mario Battistella. Τραγούδι του 1932.
Mi Buenos Aires querido, cuando yo te vuelva a ver no habrá más pena ni olvido.
El farolito de la calle en que nací fue el centinela de mis promesas de amor, bajo su inquieta lucecita yo la vi a mi pebeta luminosa como un sol. Hoy que la suerte quiere que te vuelva a ver, ciudad porteña de mi único querer, y oigo la queja de un bandoneón dentro del pecho pide rienda el corazón.
Mi Buenos Aires, tierra florida, donde mi vida terminaré, bajo tu amparo no hay desengaños, vuelan los años, se olvida el dolor. En caravana, los recuerdos pasan, como una estela dulce de emoción. Quiero que sepas que al evocarte se van las penas del corazón.
La ventanita de mis calles de arrabal donde sonríe una muchacha en flor; quiero de nuevo hoy volver a contemplar aquellos ojos que acarician al mirar. En la cortada más maleva una canción dice su ruego de coraje y pasión; una promesa y un suspirar borró una lágrima de pena aquel cantar.
Mi Buenos Aires querido, cuando yo te vuelva a ver no habrá más pena ni olvido.
Música: Carlos Gardel. Letra: Alfredo Le Pera. Τραγούδι του 1934.
Corrientes tres cuatro ocho, segundo piso, ascensor; no hay porteros ni vecinos adentro, cóctel y amor. Pisito que puso Maple, piano, estera y velador... un telefón que contesta, una fonola que llora viejos tangos de mi flor, y un gato de porcelana pa que no maúlle al amor.
Y todo a media luz, que es un brujo el amor, a media luz los besos, a media luz los dos... Y todo a media luz, crepúsculo interior, que suave terciopelo la media luz de amor.
Juncal doce veinticuatro, telefonea sin temor; de tarde, te con masitas, de noche, tango y amor; los domingos, te danzante, los lunes, desolación. Hay de todo en la casita: almohadones y divanes como en botica... cocó, alfombras que no hacen ruido y mesa puesta al amor...
Στίχοι: Carlos César Lenzi. Μουσική: Edgardo Donatto. Τάνγκο του 1924.
T’ accumpagno vico vico sulo a tte ca si’ ‘n amico e te porto pe’ ‘e quartiere addò ‘o sole nun se vede ma se vede tutto ‘o riesto e s’ arapeno ‘e ffenèste e capisce comm’ è bella ‘a città ‘e Pulecenella. Comm’ è bella comm’ è bella ‘a città ‘e Pulecenella
Me dispiace sulamente ca l’ orgoglio ‘e chesta gènte se murtifica ogni juórno pe’ ‘na manica ‘e fetiénte che nun tèneno cuscienza e nun tèneno rispetto comme fanno a piglià suónno quann’ è ‘a sera dint’ ‘o liétto s Dint’ ‘o liétto dint’ ‘o liétto quann’ è ‘a sera dint’ ‘o liétto
Po’ te porto a Margellina sèmpe ca nun tiéne fretta verzo ‘e ccìnche d’ ’a matina quanno ‘o traffico ‘o ppermette cà è permesso tuttecose no pecché tiéne ‘o diritto ma pecché s’ è sèmpe fatto o è sultanto pe’ dispiétto Pe’ dispiétto pe’ dispiétto è sultanto pe’ dispiétto
Me dispiace sulamente ca l’ orgoglio ‘e chesta gènte se murtifica ogni juórno e nuje ce mettimmo scuórno ma nisciuno po’ ffà niénte ce zucammo ‘a caramella comm’ è ddoce e comm’ è bella ‘a città ‘e Pulecenella! Comm’ è ddoce e comm’ è bella ‘a città ‘e Pulecenella
Accatari vurria na virrinedda di notti la to porta spirtusari vidiri gioia mia quantu si bedda quannu ti spogli prima di curcari.
E temu ca nun fussi accusì bedda ca l’occhi nun m’avissiru annurbari lassa la porta misa a spaccazzedda ca ju stanotti ti vengu a truvari.
E na varcuzza banner banner sta dia d’amuri ni vinni a purtari ridianu tutti li cilesti sferi trimavanu li specchi di lu mari.
Binidiru lu Diu chi ti manteni c’accusì bedda ti vosi furmari spampinanu li ciuri unn’é ca veni l’ariu tribulatu fai sirinari.
Avia li trizzi din a Mantalena ntesta si miritava na curuna nni la to casa nun ci sta lumera lu lustru lu fait u, stidda Diana.
Catina ca mi teni ncatinatu catina chi ncatini l’arma mia beni ti vogliu cchiù di lu me ciatu accusì criu ca vo beni a mia.
***************************
ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΤΡΥΠΑΝΙ
Πά’ ν’ αγοράσω ένα μικρό τρυπάνι κι αργά θα ρθώ μιά πόρτα να τρυπήσω να δω το κοριτσάκι μου τί φτιάνει, γυμνούλι να το δω, να το κοιμίσω.
Φοβάμαι, όταν σε δω, μη με θαμπώσεις κι ορμήσω και την πόρτα σου τη σπάσω· άσε ανοιχτά, χαρά μου, να με νιώσεις, ζητάω να μπω, γλυκά να σ’ αγκαλιάσω.
Εφτά βαρκούλες με πανιά σε πάνε του έρωτα το λιμάνι για να πιάσεις, κι οι εφτά ουρανοί σου ανοίγουν και γελάνε, χαλάει η κάλμα απάνω της θαλάσσης.
Να’ναι καλά οι εφτά οι θεοί οι γενναίοι που σ’ έχουν φτιάξει, φως μου, ωραία τόσο. Κήπους μαραίνει ο ίσκιος σου όπου πνέει· ζήτα μου τη ζωή μου να σ’ τη δώσω.
Είσαι γλυκιά πολύ, σαν άγια εικόνα, σαν άγιο μύρο, σαν την Παναγία· φοράς στην κεφαλή χρυσή κορώνα και φέγγεις, κι όλα γύρω είν’ ευλογία.
Καδένα (και με δένεις και με ορίζεις), καδένα (την ψυχή μου οπού έχεις δέσει) είσαι, και τη ζωή μου μού χαρίζεις – κι αυτό εμένανε πολύ μ’ αρέσει.
No es que este arrepentido de haberte querido tanto, lo que me apena es tu olvido y tu traición me sume en amargo llanto; si vieras, estoy tan triste que canto por no llorar; si para tu bien te fuiste, para tu bien yo te debo perdonar!
Aquella tarde que yo te vi tu estampa me gusto, pebeta de arrabal, y sin saber por que te segui y el corazón te di y fue tan solo por mi mal. Mira si fue sincero mi querer que nunca imagine la hiel de tu traición. Que solo y triste me quede sin amor y sin fe y derrotado el corazón.
Despues de libar traidora en el rosal de mi amor te marchas engañadora para buscar el encanto de otra flor; y buscando la más pura, la más linda de color, la ciegas con tu hermosura para después engañarla con tu amor.
Ten cuidado, mariposa, de los sentidos amores, no te cieguen los fulgores de alguna falsa pasion, porque entonces pagaras toda tu maldad, toda tu traición.
Στίχοι: Celedonio Esteban Flores. Μουσική: Pedro Maffia. Πιάνο: Juanjo Hermida.
A chi mi aspetta in buona o mala fede a chi mi chiede «A Cuba cos'hai visto?» risponderò «La rivoluzione». Amico ho visto la rivoluzione da L'Avana a Santiago nella gente giorno per giorno la rivoluzione uomo per uomo la rivoluzione come lotta continua nel presente. A chi mi aspetta in buona o mala fede a chi mi chiede «Fidel tu l'hai visto?» risponderò «Amico si l'ho visto sette milioni ho visto di Fidel da L'Avana a Santiago nella gente giorno per giorno sempre con Fidel uomo per uomo sempre con Fidel nella lotta continua col presente» A chi mi aspetta in buona o mala fede a chi mi chiede «Fidel ti ha parlato» io urlerò «Cuba mi ha parlato». Il dovere del rivoluzionario è solo fare la rivoluzione e sola via è la lotta armata è la guerriglia nel Vietnam come in Bolivia come nel Vietnam. A chi aspetta in sola malafede e ancora chiede «Fidel ti ha parlato» io urlerò «Cuba mi ha parlato» io urlerò «Cuba mi ha parlato». Creare due tre molti Vietnam Creare due tre molti Vietnam Creare due tre molti Vietnam. Anche di te Cuba mi ha parlato anche per te Cuba mi ha parlato contro di te Cuba mi ha parlato è nella tua fabbrica il tuo Vietnam nel tuo padrone il tuo Vietnam nella tua scuola il tuo Vietnam nella carica della polizia il tuo Vietnam. Creare due tre molti Vietnam Creare due tre molti Vietnam Creare due tre molti Vietnam. Giorno per giorno sei nel Vietnam ora per ora sei nel Vietnam contro di te Cuba mi ha parlato contro di te Cuba mi ha parlato contro di te Cuba mi ha parlato. Creare due tre molti Vietnam Creare due tre molti Vietnam Creare due tre molti Vietnam.
Esta noche tengo ganas de buscarla, de borrar lo que ha pasado y perdonarla. Ya no me importa el qué dirán ni de las cosas que hablarán... ¡Total la gente siempre habla! Yo no pienso más que en ella a toda hora. Es terrible esta pasión devoradora. Y ella siempre sin saber, sin siquiera sospechar mis deseos de volver...
¿Qué me has dado, vida mía, que ando triste noche y día? Rondando siempre tu esquina, mirando siempre tu casa, y esta pasión que lastima, y este dolor que no pasa. ¿Hasta cuando iré sufriendo el tormento de tu amor?
Este pobre corazón que no la olvida me la nombra con los labios de su herida y ahondando más su sinsabor la mariposa del dolor cruza en la noche de mi vida. Compañeros, hoy es noche de verbena. Sin embargo, yo no puedo con mi pena y al saber que ya no está, solo, triste y sin amor me pregunto sin cesar.
Una veredita alegre con luz de luna o de sol tendida como una cinta con sus lazos de arrebol, arrebol de los geranios y sonrisas con rubor arrebol de los claveles y las mejillas en flor
Perfumadas de magnolias rociada de mañanitas la veredita sonríe cuando su pie lo acaricia y la cuculí se ríe y la ventana se agita cuando por esa vereda su fina estampa pasea
Fina estampa caballero, caballero de fina estampa un lucero, que sonriera bajo un sombrero nos sonriera más hermoso ni más luciera, caballero y en su andar andar reluce la acera al andar andar
Te lleva hacia los zaguanes y a los patios encantados te lleva hacia las plazuelas y a los salones soñados veredita que te arrulla con tafetanes bordados tacón de chapín de seda y fustes almidonados. Es un caminito alegre con luz de luna o de sol que he de recorrer cantando por si te puedo alcanzar fina estampa caballero, quién te pudiera cantar.
Fina estampa caballero, caballero de fina estampa un lucero, que sonriera bajo un sombrero nos sonriera más hermoso ni más luciera, caballero y en su andar andar reluce la acera al andar andar.
Laudatu sia lu Santu Sacramentu Sia lodato il Santo Sacramento e viva di lu carminu e Maria evviva il carmine e Maria San Pascale Baylonne prutitturi di li donne San Pasquale Baylonne protettore delle donne mannamillu nu maritu jancu russu e sapuritu mandamelo un marito bianco rosso e gradevole addi esseri tale e quali cumu a tia Santu Pascali deve essere tale e quale a te Santo Pasquale addi esseri tale e quali cumu a tia Santu Pascali deve essere tale e quale a te Santo Pasquale Si vu ciciri scippatinii se volete ceci prendetene ma cicerchi u’ nni tuccà ma cicerchiata non ve ne tocca ca li fimmini senza minni che le donne senza seno nun si potino ‘mmaretà non si possono sposare ca li fimmini senza minni che le donne senza seno nun si potino ‘mmaretà non si possono sposare E nna e nna neddra E nna e nna neddra quattru sordi di cacicaveddra e nu caucio a ‘ra gunnedda ed un calcio a quella gonnella e ‘u mantusinu pè l’ aria và ed il grembiule va a gambe all’aria e nu caucio a ‘ra gunnedda ed un calcio a quella gonnella e ‘u mantusinu pè l’ aria và ed il grembiule va a gambe all’aria E ‘ra figlia di Bellavia E quella figlia di Bellavia che natichi tunni che minni c’avia che natiche tonde che seni che aveva puru la mamma ce lu dicia pure la mamma glielo diceva chi natichi tunni mia figlia Lucia che natiche tonde figlia mia Lucia puru la mamma ce lu dicia pure la mamma glielo diceva chi natichi tunni mia figlia Lucia che natiche tonde figlia mia Lucia Abballati abballati Ballate ballate fimmini schiati e maritati donne nubili e sposate e si ‘unn abballati bonu e se non ballate basta nun ve canto e nun ve sono non vi canto e non vi suono e si ‘unn abballati pulitu e se non ballate correttamente ce lu dicu allu vostro zitu glielo dico al vostro fidanzato Sciù sciù sciù quanti Sciù sciù sciù quante fimmini ca ci sù. femmine che ci sono. oi nicchiu nicchiu chi vai ntumiannu oi forestiero che vai cercando gaddrini ‘un ci ni stannu non ci sono galline nta sti contuorni in questi dintorni gaddrini ‘un ci ni stannu non ci sono galline nta sti contuorni in questi dintorni Ci nne’ una sula e va cantannu Ce n’è una sola e va cantando u patri a dittu ma il padre ha detto ca è piccirninna che è piccolina u patri a dittu ma il padre ha detto ca è piccirninna che è piccolina Abballati abballati Ballate ballate uommini schietti e maritati uomini celibi e sposati e si ‘unn abballati buono e se non ballate bene e si ‘unn abballati pulitu e se non ballate come si deve ci lu dicu a la vostra zita glielo dico alla vostra fidanzata e ballati cummari natredda e ballate comare Natredda e vu cumpari cu tammureddu e voi compare col tamburello e ballati cummari natredda e ballate comare Natredda e vu cumpari cu tammureddu e voi compare col tamburello
Ο GEORGES BRASSENS ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ANTOINE POL
LES PASSANTES
Je veux dédier ce poème A toutes les femmes qu'on aime Pendant quelques instants secrets A celles qu'on connaît à peine Qu'un destin différent entraîne Et qu'on ne retrouve jamais A celle qu'on voit apparaître Une seconde à sa fenêtre Et qui, preste, s'évanouit Mais dont la svelte silhouette Est si gracieuse et fluette Qu'on en demeure épanoui A la compagne de voyage Dont les yeux, charmant paysage Font paraître court le chemin Qu'on est seul, peut-être, à comprendre Et qu'on laisse pourtant descendre Sans avoir effleuré sa main A celles qui sont déjà prises Et qui, vivant des heures grises Près d'un être trop différent Vous ont, inutile folie, Laissé voir la mélancolie D'un avenir désespérant Chères images aperçues Espérances d'un jour déçues Vous serez dans l'oubli demain Pour peu que le bonheur survienne Il est rare qu'on se souvienne Des épisodes du chemin Mais si l'on a manqué sa vie On songe avec un peu d'envie A tous ces bonheurs entrevus Aux baisers qu'on n'osa pas prendre Aux coeurs qui doivent vous attendre Aux yeux qu'on n'a jamais revus Alors, aux soirs de lassitude Tout en peuplant sa solitude Des fantômes du souvenir On pleure les lèvres absentes De toutes ces belles passantes Que l'on n'a pas su retenir
*******************************
ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο FABRIZIO DE ANDRÈ
LE PASSANTI
o dedico questa canzone ad ogni donna pensata come amore in un attimo di libertà a quella conosciuta appena non c'era tempo e valeva la pena di perderci un secolo in più.
A quella quasi da immaginare tanto di fretta l'hai vista passare dal balcone a un segreto più in là e ti piace ricordarne il sorriso che non ti ha fatto e che tu le hai deciso in un vuoto di felicità.
Alla compagna di viaggio i suoi occhi il più bel paesaggio fan sembrare più corto il cammino e magari sei l'unico a capirla e la fai scendere senza seguirla senza averle sfiorato la mano.
A quelle che sono già prese e che vivendo delle ore deluse con un uomo ormai troppo cambiato ti hanno lasciato, inutile pazzia, vedere il fondo della malinconia di un avvenire disperato.
Immagini care per qualche istante sarete presto una folla distante scavalcate da un ricordo più vicino per poco che la felicità ritorni è molto raro che ci si ricordi degli episodi del cammino.
Ma se la vita smette di aiutarti è più difficile dimenticarti di quelle felicità intraviste dei baci che non si è osato dare delle occasioni lasciate ad aspettare degli occhi mai più rivisti.
Allora nei momenti di solitudine quando il rimpianto diventa abitudine, una maniera di viversi insieme, si piangono le labbra assenti di tutte le belle passanti che non siamo riusciti a trattenere.
Dimane? Ma vurria partì stasera... Luntano no nun ce resisto cchiù! Dice che c'è rimasto sulo 'o mare ch'è 'o stesso e primma chillu mare blu!...
Munasterio 'e Santa Chiara... tengo 'o core scuro scuro ma pecché pecché ogni sera penzo a Napule comm'era penzo a Napule comm'è? Funtanella 'e Capemonte.. chistu core me se schianta.. quanno sento 'e di d''a ggente ca s'è fatto malamente stu paese ma pecché?
No...nun è overo... no nun ce credo e moro pe sta smania e turna a Napule ma c'aggià fa mme fa paura 'e ce turnà
Paura sì ...si fosse tutto overo se a ggente avesse ditte a verità tutta a ricchezza e Napule era 'o core.. dice ca perso pure chillu là
Funtanella 'e Capemonte mo si perdono n'amante già ne teneno atri ciento ca na femmena innocente dice a ggente nun c'è cchiù
No...nun è overo... no nun ce credo e moro pe sta smania e turna a Napule ma c'aggià fa mme fa paura 'e ce turnà
Munasterio 'e Santa Chiara... tengo 'o core scuro scuro ma pecché pecché ogni sera penzo a Napule comm'era penzo a Napule comm'è?
Las tardecitas de Buenos Aires tiene ese qué sé yo, ¿viste? Salgo de casa por Arenales, lo de siempre en la calle y en mí, cuando de repente, detrás de ese árbol, se aparece él, mezcla rara de penúltimo linyera y de primer polizonte en el viaje a Venus. Medio melón en la cabeza, las rayas de la camisa pintadas en la piel, dos medias suelas clavadas en los pies, y una banderita de taxi libre en cada mano... Ja...ja...ja...ja... Parece que sólo yo lo veo, porque él pasa entre la gente y los maniquíes me guiñan, los semáforos me dan tres luces celestes y las naranjas del frutero de la esquina me tiran azahares, y así, medio bailando, medio volando, se saca el melón, me saluda, me regala una banderita y me dice adiós.
Ya sé que estoy piantao, piantao, piantao, no ves que va la luna rodando por Callao y un coro de astronautas y niños con un vals me baila alrededor... Ya sé que estoy piantao, piantao, piantao, yo miro a Buenos Aires del nido de un gorrión; y a vos te vi tan triste; vení, volá, sentí, el loco berretín que tengo para vos. Loco, loco, loco, cuando anochezca en tu porteña soledad, por la ribera de tu sábana vendré, con un poema y un trombón, a desvelar tu corazón. Loco, loco, loco, como un acróbata demente saltaré, sobre el abismo de tu escote hasta sentir que enloquecí tu corazón de libertad, ya vas a ver.
Y así el loco me convida a andar en su ilusión súper-sport, y vamos a correr por las cornisas con una golondrina por motor. De Vieytes nos aplauden: Viva, viva... los locos que inventaron el amor; y un ángel y un soldado y una niña nos dan un valsecito bailador. Nos sale a saludar la gente linda y el loco, pero tuyo, qué sé yo, loco mío, provoca campanarios con su risa y al fin, me mira y canta a media voz:
Quereme así, piantao, piantao, piantao... trepate a esta ternura de loco que hay en mí, ponete esta peluca de alondra y volá, volá conmigo ya: vení, quereme así piantao, piantao, piantao, abrite los amores que vamos a intentar la trágica locura total de revivir, vení, volá, vení, tra...lala...lara...
Στίχοι: Horacio Ferrer. Μουσική: Astor Piazzolla. Γράφτηκε το 1969.
Dai dai, conta su...ah be, sì be.... - Ho visto un re. - Sa l'ha vist cus'e`? - Ha visto un re! - Ah, beh; si`, beh. - Un re che piangeva seduto sulla sella piangeva tante lacrime, ma tante che bagnava anche il cavallo! - Povero re! - E povero anche il cavallo! - Ah, beh; si`, beh. - è l'imperatore che gli ha portato via un bel castello... - Ohi che baloss! - ...di trentadue che lui ne ha. - Povero re! - E povero anche il cavallo! - Ah, beh; sì, beh. - Ho visto un vesc... - Sa l'ha vist cus'e`? - Ha visto un vescovo! - Ah, beh; si`, beh. - Anche lui, lui, piangeva, faceva un gran baccano, mordeva anche una mano. - La mano di chi? - La mano del sacrestano! - Povero vescovo! - E povero anche il sacrista! - Ah, beh; si`, beh. - e` il cardinale che gli ha portato via un'abbazia... - Oh poer crist! - ...di trentadue che lui ce ne ha. - Povero vescovo! - E povero anche il sacrista! - Ah, beh; si`, beh. - Ho visto un ric... - Sa l'ha vist cus'e`? - Ha visto un ricco! Un sciur! - S'...Ah, beh; si`, beh. - Il tapino lacrimava su un calice di vino ed ogni go, ed ogni goccia andava... - Deren't al vin? - Si`, che tutto l'annacquava! - Pover tapin! - E povero anche il vin! - Ah, beh; si`, beh. - Il vescovo, il re, l'imperatore l'han mezzo rovinato gli han portato via tre case e un caseggiato di trentadue che lui ce ne ha. - Pover tapin! - E povero anche il vin! - Ah, beh; si`, beh. - Ho vist un villan. - Sa l'ha vist cus'e`? - Un contadino! - Ah, beh; si`, beh. - Il vescovo, il re, il ricco, l'imperatore, persino il cardinale, l'han mezzo rovinato gli han portato via: la casa il cascinale la mucca il violino la scatola di kaki la radio a transistor i dischi di Little Tony la moglie! - E po`, cus'e`? - Un figlio militare gli hanno ammazzato anche il maiale... - Pover purscel! - Nel senso del maiale... - Ah, beh; si`, beh. - Ma lui no, lui non piangeva, anzi: ridacchiava! Ah! Ah! Ah! - Ma sa l'e`, matt? - No! - Il fatto e` che noi villan... Noi villan... E sempre allegri bisogna stare che il nostro piangere fa male al re fa male al ricco e al cardinale diventan tristi se noi piangiam, e sempre allegri bisogna stare che il nostro piangere fa male al re fa male al ricco e al cardinale diventan tristi se noi piangiam!
St'ammore mme teneva 'ncatenato, ma ho detto: "Basta!" e mme só' liberato... Mme pare cchiù turchino 'o cielo, mme pare cchiù lucente 'o sole... e 'o core canta p''a felicitá!
Chella llá, chella llá... mo va dicenno ca mme vò' lassá... Se crede ca mme faccio 'o sango amaro, se crede ca 'mpazzisco e po' mme sparo! Chella llá, chella llá... Nun sape che piacere ca mme fa... Mme ne piglio n'ata cchiù bella e zetèlla restarrá... Chella llá, chella llá, chella llá!
Ajere, mm'ha mannato nu biglietto p''a figlia d''o purtiere dirimpetto. Mme scrive ca nun è felice e ca vurría, cu me, fá pace... ma io mme stó' gudenno 'a libbertá!
Chella llá, chella llá... mo va dicenno ca mme vò' lassá... Se crede ca mme faccio 'o sango amaro, se crede ca 'mpazzisco e po' mme sparo! Chella llá, chella llá... Nun sape che piacere ca mme fa... Mme ne trovo n'ata cchiù bella e zetèlla restarrá... Chella llá, chella llá, chella llá!
Chella llá, chella llá... mo va dicenno ca mme vò' lassá... Se crede ca mme faccio 'o sango amaro, se crede ca 'mpazzisco e po' mme sparo! Chella llá, chella llá... Nun sape che piacere ca mme fa... Mme ne trovo n'ata cchiù bella e zetèlla restarrá... Chella llá, chella llá, chella llá! Chella llá, chella llá, chella llá! Chella llá, chella llá, chella llá!
Cu ti lu dissi ca t'haju a lassari megliu la morti e no chistu duluri ahj ahj ahj ahj moru moru moru moru ciatu di lu me cori l'amuri miu si tu.
Cu ti lu dissi a tia nicuzza lu cori mi scricchia a picca a picca a picca a picca ahj ahj ahj ahj moru moru moru moru ciatu di lu me cori l'amuri miu si tu.
Lu primu amuri lu fici cu tia e tu schifusa ti stai scurdannu a mia paci facemo oh nicaredda mia ciatu di l'arma mia (l'amuri miu si tu).
Tu madre kuando te pario I te kito al mundo Korason eya no te dio Para amar segundo Adio, Adio kerida No kero la vida Me l'amargates tu Va bushkate otro amor Aharva otras puertas Aspera otro pasion Ke para mi sos muerta.
Ohé! Chi sente? E chi mo canta appriesso a me? ohé, pe' tramente s'affaccia 'a luna pe' vedé! Pe' tutta 'sta marina 'a Pròceda a Resína, se dice: "Guarda llá, na femmena che fa!" Maruzzella, Maruzzè'... t'hê miso dint'a ll'uocchie 'o mare e mm'hê miso 'mpiett'a me nu dispiacere... Stu core mme faje sbattere cchiù forte 'e ll'onne quanno 'o cielo è scuro... Primma me dice "sí", po', doce doce, mme faje murí... Maruzzella, Maruzzé'... Ohé! Chi mm'ajuta? Si tu nun viene a mm'ajutá? Ohé, mm'è venuta na voglia ardente 'e te vasá. E vieneténne oje bella... e damme 'sta vucchella ca, pe' mm'avvelená, 'e zùccaro se fa...
En tus ojos negros hay lágrimas puras, de esas que profesan tu buenaventura. La niña de fuego te llama la gente, y te están dejando que mueras de sed.
¡Ay niña de fuego, ay niña de fuego! Dentro de mi alma yo tengo una fuente para que tu culpa se incline a beber. ¡Ay niña de fuego, ay niña de fuego!
Mujer, que siente y padece te ofrezco la salvación, te ofrezco la salvación y el cariño ciego de una mujer buena que te compadece, dentro de mi alma yo tengo una fuente para que tu culpa se incline a beber. ¡Ay niña de fuego, ay niña de fuego!
En tus ojos negros hay lágrimas puras, como una promesa de buenaventura. La niña de fuego te llama la gente, y te están dejando que mueras de sed.