28.6.10

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ!




*********************************




JORGE LUÍS BORGES


A UN GATO


No son más silenciosos los espejos
ni más furtiva el alba aventurera;
eres, bajo la luna, esa pantera
que nos es dado divisar de lejos.

Por obra indescifrable de un decreto
divino, te buscamos vanamente;
más remoto que el Ganges y el poniente,
tuya es la soledad, tuyo el secreto.

Tu lomo condesciende a la morosa
caricia de mi mano. Has admitido,
desde esa eternidad que ya es olvido,
el amor de la mano recelosa.

En otro tiempo estás. Eres el dueño
de un ámbito cerrado como un sueño.



*********************************


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ADRIANA VARELA


FRUTA AMARGA


¡Corazón!
En aquella noche larga
maduró la fruta amarga
de esta enorme soledad.
¡Corazón!
¿En las nubes de qué cielo
la tristeza de tu vuelo
sin consuelo vagará?

Bien lo se...
¡Aquel frío alucinante
de un instante, me cegó!
Fue en un viento de locura,
sin ternura, sin perdón.
Fue en el grito enronquecido
de un amor enloquecido
de dolor.

Eras la luz de sol
y la canción feliz
y la llovizna gris
en mi ventana.
Eras remanso fiel
y duende soñador
y jazminero en flor
y eras mañana.
Suave murmullo...
Viento de loma...
Cálido arrullo de la paloma.
Ya no serás jamás aroma de rosal,
frescor de manantial en mi destino.
Sólo serás la voz que me haga recordar
que en un instante atroz te hice llorar.

¡Ya no estás!
Y el recuerdo es un espejo
que refleja desde lejos
tu tristeza y mi maldad.
¡Ya no estas!
Y tu ausencia que se alarga
tiene gusto a fruta amarga,
a castigo y soledad.
¡Corazón!
Una nube puso un velo
sobre el cielo de los dos.
Y una nube solamente
de repente me perdió.
¡Una nube sin sentido,
sin clemencia, sin olvido,
sin perdón!



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε ο εικονιζόμενος φίλος του ιστολογίου κ. Carlos Tevez.

26.6.10

ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ! / URUGUAY





**********************************



JUANA DE IBARBOUROU


EL DULCE MILAGRO


¿Qué es esto? ¡Prodigio! Mis manos florecen.
Rosas, rosas, rosas a mis dedos crecen.
Mi amante besóme las manos, y en ellas,
¡oh gracia! brotaron rosas como estrellas.

Y voy por la senda voceando el encanto
y de dicha alterno sonrisa con llanto
y bajo el milagro de mi encantamiento
se aroman de rosas las alas del viento.

Y murmura al verme la gente que pasa:
"¿No veis que está loca? Tornadla a su casa.
¡Dice que en las manos le han nacido rosas
y las va agitando como mariposas!"

¡Ah, pobre la gente que nunca comprende
un milagro de éstos y que sólo entiende
que no nacen rosas más que en los rosales
y que no hay más trigo que el de los trigales!

Que requiere líneas y color y forma,
y que sólo admite realidad por norma.
Que cuando uno dice: "Voy con la dulzura",
de inmediato buscan a la criatura.

Que me digan loca, que en celda me encierren
que con siete llaves la puerta me cierren,
que junto a la puerta pongan un lebrel,
carcelero rudo carcelero fiel.

Cantaré lo mismo: "Mis manos florecen.
Rosas, rosas, rosas a mis dedos crecen".
¡Y toda mi celda tendrá la fragancia
de un inmenso ramo de rosas de Francia!


************************************





ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ALFREDO ZITARROSA


EL VIOLÍN DE BECHO


Becho toca el violin en la orquesta
cara de chiquilin sin maestra
y la orquesta no sirve, no tiene
mas que un solo violin que le duele

Porque a Becho le duelen violines
que son como su amor chiquilines
Becho quiere un violin que sea hombre
que al dolor y al amor no los nombre

Becho tiene un violin que no ama
pero siente que el violin lo llama
por la noche como arrepentido
vuelve a amar ese triste sonido

Porque a Becho le duelen violines
que son como su amor chiquilines
Becho quiere un violin que sea hombre
que al amor y al dolor no los nombre

Vida y muerte violin padre y madre
canta el violin y Becho es el aire
ya no puede tocara en la orquesta
porque amar y cantar eso cuesta



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε ο αγαπημένος φίλος μας κ. Luís Suarez.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΛΦΡΕΔΟ ΣΙΤΑΡΡΟΣΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ALFREDO ZITARROSA


ADAGIO A MI PAÍS


En mi país, que tristeza
La pobreza y el rencor
Dice mi padre que ya llegará
Desde el fondo del tiempo otro tiempo
Y me dice que el sol brillará
Sobre un pueblo que sueña
Labrando su verde solar
En mi país, que tristeza
La pobreza y el rencor.

Tu no pediste la guerra
Madre tierra, yo lo sé
Dice mi padre que un solo traidor
Puede con mil valientes
El siente que el pueblo
En su inmenso dolor
Hoy se niega a beber
En la fuente clara del honor
Tu no pediste la guerra
Madre tierra, yo lo sé.

En mi país somos duros
El futuro lo dirá
Canta mi pueblo una canción de paz
Detrás de cada puerta
Está alerta mi pueblo

Y ya nadie podrá
Silenciar su canción
Y mañana también cantará
En mi país somos duros
El futuro lo dirá

En mi país que tibieza
Cuando empieza a amanecer
Dice mi pueblo que puede leer
En su mano de obrero el destino
Y que no hay adivino ni Rey
Que le pueda marcar el camino
Que va a recorrer
En mi país que tibieza
Cuando empieza a amanecer

En mi país somos miles y miles
De lágrimas y fusiles
Un puño y un canto vibrante
Una llama encendida, un gigante
Que grita: adelante, adelante.

En mi país brillará
Yo lo sé el sol del pueblo
Arderá nuevamente
Alumbrando a mi tierra.

19.6.10

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΡΟΖΑ ΜΠΑΛΙΣΤΡΕΡΙ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ROSA BALISTRERI


NINNA NANNA DELLA GUERRA


Ed alavò... sunnuzzu viniti
ca ju l'annacu e vui l'addummisciti.
Ed alavò... figliuzzu ammannatu
suliddi semu to patri è surdato.
Ed alavò... figliuzzu di Diu
ca tu nascisti e to patri murìu.
Murìu a la guerra un ti potti vidìri
suliddi semu suliddi a patiri.
Bò bò bò dormi figliu e fai la vò
Bò bò bò dormi figliu e fai la vò
E fai la vò.

12.6.10

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ - ΝΙΓΗΡΙΑ 1-0




ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
- ΝΙΓΗΡΙΑ 1-0
με γκολ του Γαβριέλ Χέινσε (6΄π).

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ΛΟΣ ΒΑΝΔΟΛΕΪΡΟΣ


ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ LOS BANDOLEIROS: EL POROMPOMPERO

10.6.10

ΤΑΝΓΚΟ ΣΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ


A MEDIA LUZ

Ο ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ


CARLOS GARDEL’S LIKING FOR SOCCER

By Edmundo Guibourg and Justo Piernes



Ηe liked to watch it whenever he had the occasion because besides his show business engagements there were horse races on Sundays. His friend since childhood days and also neighbor who later became a theater man, Edmundo Guibourg, tells us about it:

«Gardel was in Spain when in 1928, on their way to Amsterdam, the Argentine delegation sent to the Olympic Games arrived. Carlos, then, was at all times with the soccer players. So much so that he continued with them up to Paris and he had booked the tickets to go to the location of the games when, suddenly, he had to travel to Italy. In Spain, I know for certain, he was a close friend of José Samitier (“The magician”). Also friend of the goalkeeper Ricardo Zamora (“The divine”) and of nearly all the players of the Barcelona team.

«The Spaniards truly loved him. And when in 1931 they went to London for a historical match with the English, Carlos who was in Paris, decided to go to see them. I went with him. Pierotti and Duggan, an owner of racing horses, traveled with us. We were about to travel by plane but Carlos was against it. He did not want it. Sometimes I think it was a premonition and then I’m sorry of having been the one who introduced him to Alfredo Le Pera. It was precisely the latter who convinced him that he had not to fear flying.

«When the Barcelona team arrived in Paris, on their way to an important match with the English, Carlitos went to see them. He could not let down Samitier and Zamora, with whom he had already shared an almost bloody final match with the Real Madrid by singing to them while they recovered after blows and bruises. (There is a photograph with Gardel seated on a chair, Samitier with bandages on head and neck lying on a hospital bed and another player on the opposite side with a head bandage).



Gardel with Samitier and Platko, players of Barcelona F.C.


«So we went to London. He was regarded as a mascot by the Barcelona but things did not turn out well. We took a taxi cab to go the stadium. We followed some buses that were taking fans. When we saw that those fans had got off we did the same. But then we had to walk over 15 blocks to get to the stadium. The stop was the bus terminal, not the stadium. Later something similar happened. While we walked back around one kilometer and a half Gardel was telling me: «What silly goals those “Johnnies” scored... And no fewer than 7-0, I’m not coming back to London unless one of our teams plays.»

«As a kid he liked soccer and probably he played in the “hollow” (In the old days that was the name given to vacant plots of land) of the orphanage. When he was an adult he was friend of players like Tarasconi, Mario Evaristo, Orsi...»

José Samitier (1902-1972) played from 1919 to 1936, always in the Barcelona, but by the end of his career he played two years in the Real Madrid. A street of his city bears his name.



Gardel with Samitier and the photographer Aguirre


The journalist Justo Piernes wrote about it:

«The day before the accident was Sunday. A very cold day with only 2 degrees C. But despite it there were races and soccer. River and Racing played and they ended up in a draw 1-1. River scored the first goal with a shot by Peucelle. According to the chronicles it was a match with much movement and beautiful passes.

«In other matches Independiente stood out with a goal by Orsi and three scored by the Paraguayan Arsenio Erico.

«But Racing was the team that Gardel liked, like most of the young of that time, because it meant the “Argentinisation of soccer” in the dawn of the twentieth century after the hegemony of the Alumni’s gringos. Besides its shirt’s color, its players were the Argentine sons of the Italian and Spanish immigrants.

«But there is not much concerning soccer in the profuse bibliography about Gardel. It was not one of his favorite hobbies as indeed horse races were. By searching we conclude that Gardel’s passion for Racing Club was lit in 1917 when that historical team that deserved the sobriquet “La Academia” appeared. The soccer player Natalio Perinetti, the last of those boys to die, affirmed that Gardel was in their dressing room to congratulate them when their team became champion. Since then he kept a friendship with that player and with another crack, Pedro Ochoa. A fundamental obstacle to go often to watch soccer was that on Sundays there were races.

«Gardel also was linked to the first world championship that took place in Montevideo in 1930. At the final match Uruguay defeated Argentina 4-2. Two days before the match he turned up at dinner time at the Barra de Santa Lucía hotel where they were gathered. There he sang for the team until midnight because it was his day on leave. He appeared daily at the Teatro Artigas. This event so was recalled by Carlos Peucelle».

(Sources: Guibourg, Edmundo: “Primer diccionario gardeliano”. By José Barcia, Enriqueta Fulle and Luis Macaggi. Ed. Corregidor, 1985. Page 106. Piernes, Justo: excerpted from the daily paper “Tiempo argentino”, June 20, 1985).

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΛΒΕΡΤΟ ΑΡΕΝΑΣ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ALBERTO ARENAS


ADIÓS PAMPA MIA


¡Adiós, pampa mía!...
Me voy... Me voy a tierras extrañas
adiós, caminos que he recorrido,
ríos, montes y cañadas,
tapera donde he nacido.
Si no volvemos a vernos,
tierra querida,
quiero que sepas
que al irme dejo la vida.
¡Adiós!...

Al dejarte, pampa mía,
ojos y alma se me llenan
con el verde de tus pastos
y el temblor de las estrellas...
Con el canto de tus vientos
y el sollozar de vihuelas
que me alegraron a veces,
y otras me hicieron llorar.

¡Adiós, pampa mía!...
Me voy camino de la esperanza.
Adiós, llanuras que he galopado,
sendas, lomas y quebradas,
lugares donde he soñado.
Yo he de volver a tu suelo,
cuando presienta
que mi alma escapa
como paloma hasta el cielo...
¡Adiós!...
¡Me voy, pampa mía!...
¡Adiós!...



Στίχοι: Ivo Pelay.
Μουσική: Francisco Canaro y Mariano Mores.
Πάιζουν οι Francisco Canaro y su orquesta típica.
Τάνγκο του 1945.

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ΕΓΙΑ ΒΑΪΛΑ ΣΟΛΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ELLA BAILA SOLA


PARECE MENTIRA


Parece mentira que pudiera confiar en ti
Mi alegría y mi desgracia para ver este final
Te agradezco que supieras sacar de mí tanta fuerza
Fallo mío regalarte mi vida en tu ausencia
Y al volver encuentro miedo
De vergüenza y de secretos
Que rompen todos tus besos
Y despiertan mi tristeza
Y al volver encuentro nada
Miro atrás y me arrepiento
De entregar a quien no debo
Todo lo que ya no tengo
Parece distinto el sentido de lo justo
Qué me das y qué te debo para cerrar este juego
Sólo me queda saber dónde irá lo que te di
Si no supiste tenerlo y conmigo no ha vuelto
Y al volver encuentro miedo
De vergüenza y de secretos
Que rompen todos tus besos
Y despiertan mi tristeza
Y al volver encuentro nada
Miro atrás y me arrepiento
De entregar a quien no debo
Todo lo que ya no tengo
Y al volver encuentro nada
Miro atrás y me arrepiento
De entregar a quien no debo
Todo lo que ya no tengo
Ya no miraré tus ojos, no quiero volver a verlos
Fallo mío dar un sueño a quien no sabe tenerlo.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΡΟΖΑ ΜΠΑΛΙΣΤΡΕΡΙ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ROSA BALISTRERI: 'A SIMINZINA

9.6.10

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΛΙΒΕΡΤΑΔ ΛΑΜΑΡΚ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η LIBERTAD LAMARQUE


SUS OJOS SE CERRRARON


Sus ojos se cerraron...
y el mundo sigue andando,
su boca que era mía
ya no me besa más,
se apagaron los ecos
de su reír sonoro
y es cruel este silencio
que me hace tanto mal.
Fue mía la piadosa
dulzura de sus manos
que dieron a mis penas
caricias de bondad,
y ahora que la evoco
hundido en mi quebranto,
las lágrimas pensadas
se niegan a brotar,
y no tengo el consuelo
de poder llorar.

¡Porqué sus alas tan cruel quemó la vida!
¡porqué esta mueca siniestra de la suerte!
Quise abrigarla y más pudo la muerte,
¡Cómo me duele y se ahonda mi herida!
Yo sé que ahora vendrán caras extrañas
con su limosna de alivio a mi tormento.
Todo es mentira, mentira es el lamento.
¡Hoy está solo mi corazón!

Como perros de presa
las penas traicioneras
celando mi cariño
galopaban detrás,
y escondida en las aguas
de su mirada buena
la suerte agazapada
marcaba su compás.
En vano yo alentaba
febril una esperanza.
Clavó en i carne viva
sus garras el dolor;
y mientras en las calles
en loca algarabía
el carnaval del mundo
gozaba y se reía,
burlándose el destino
me robó su amor.



Μουσική: Carlos Gardel.
Στίχοι: Alfredo Le Pera.
Τραγούδι του 1935.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΚΑΡΜΕΛΑ ΡΕΜΙΤΖΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η CARMELA REMIGIO: DA TEMPESTE

Από την όπερα «Ιούλιος Καίσαρ» του HAENDEL

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΡΟΖΑ ΜΠΑΛΙΣΤΡΕΡΙ


ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ROSA BALISTRERI


MAFIA E PARRINI


La mafia e li parrini
Si déttiru la manu
Poviru cittadinu
Poviru paisanu

E mafia e parrini
Si déttiru la manu
E mafia e parrini
Si déttiru la manu

La mafia e li parrini
Eternu sancisuca
Poviru cittadinu
Poviru paisanu

E mafia e parrini
Si déttiru la manu
E mafia e parrini
Si déttiru la manu

Unu isa la cruci
Lautru punta e spara
Unu minaccia 'nfernu
L'autru la lupara

E mafia e parrini
Si déttiru la manu
E mafia e parrini
Si déttiru la manu

Chi semu surdi o muti
Rumpemu sti catini
Sicilia voli gloria
Né mafia e né parrini

E mafia e parrini
Si déttiru la manu
E mafia e parrini
Si déttiru la manu

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΟΤΕΛΛΟ ΠΡΟΦΑΤΣΙΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο OTELLO PROFAZIO: TARANTELLA CANTATA

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΟΤΕΛΛΟ ΠΡΟΦΑΤΣΙΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο OTELLO PROFAZIO: CALABRISELLA

8.6.10

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΛΑΜΑΡΟ



ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ANDRÉS CALAMARO


ESTADIO AZTECA


Prendido
a tu botella vacía,
esa que antes, siempre tuvo gusto a nada.
apretando los dedos, agarrándole, dándole mi vida,
a ese para-avalanchas
cuando era niño,
y conocí el estadio azteca,
me quedé duro, me aplastó ver al gigante,
de grande me volvió a pasar lo mismo,
pero ya estaba duro mucho antes...
dicen que hay,
dicen que hay,
un mundo de tentaciones,
también hay caramelos
con forma de corazones...
dicen que hay,
bueno, malo,
dicen que hay mas o menos,
dicen que hay algo que tener,
y no muchos tenemos...
y no muchos tenemos...
prendido,
a tu botella vacía,
esa que antes, siempre tuvo gusto a nada.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ O CARLOS GARDEL


MILONGA SENTIMENTAL


Milonga pa' recordarte.
Milonga sentimental.
Otros se quejan llorando
yo canto pa' no llorar.
Tu amor se seco de golpe
nunca dijiste por que.
Yo me consuelo pensando
que fue traición de mujer.

Varon, pa' quererte mucho,
varon, pa' desearte el bien,
varon, pa' olvidar agravios
porque ya te perdone.
Tal vez no lo sepas nunca,
tal vez no lo puedas creer,
tal vez te provoque risa
!verme tirao a tus pies!

Es facil pegar un tajo
pa' cobrar una traición
o jugar en una daga
la suerte de una pasión.
Pero no es facil cortarse
los tientos de un metejon
cuando estan bien amarrados
al palo del corazón.

Varon, pa' quererte mucho, etc.
Milonga que hizo tu ausencia.
Milonga de evocación.
Milonga para que nunca
la canten en tu balcon.
Pa' que vuelvas con la noche
y te vayas con el sol.
Pa' decirte que si, a veces,
o pa' gritarte que no.

ΦΡΑΝΘΙΣΚΟ ΚΑΝΑΡΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΝΤΙΝΟ ΛΕΔΕΣΜΑ


FRANCISCO CANARO & ARGENTINO LEDESMA


A MEDIA LUZ


Corrientes tres cuatro ocho,
segundo piso, ascensor;
no hay porteros ni vecinos
adentro, cóctel y amor.
Pisito que puso Maple,
piano, estera y velador...
un telefón que contesta,
una fonola que llora
viejos tangos de mi flor,
y un gato de porcelana
pa que no maúlle al amor.

Y todo a media luz,
que es un brujo el amor,
a media luz los besos,
a media luz los dos...
Y todo a media luz,
crepúsculo interior,
que suave terciopelo
la media luz de amor.

Juncal doce veinticuatro,
telefonea sin temor;
de tarde, te con masitas,
de noche, tango y amor;
los domingos, te danzante,
los lunes, desolación.
Hay de todo en la casita:
almohadones y divanes
como en botica... cocó,
alfombras que no hacen ruido
y mesa puesta al amor...



Στίχοι: Carlos César Lenzi.
Μουσική: Edgardo Donatto.
Τάνγκο του 1924.

6.6.10

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο ΡΕΝΑΤΟ ΚΑΡΟΖΟΝΕ ΚΑΙ Ο ΤΖΕΤΖΕ ΝΤΙ ΤΖΑΚΟΜΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο RENATO CAROSONE ΚΑΙ Ο GEGÈ DI GIACOMO


SERENATELLA SCIUÈ SCIUÈ


Ha ditto 'o core mio:"Fa' 'o tentativo,
a mezanotte va' sott''o barcone,
chella ll'ha fatto sulo pe' currivo
ma se fa 'ntennerí cu na canzone".

E i' só' turnato ccá,
e i' só' turnato ccá,
cu 'sta chitarra mia
pe' t''a cantá.

Ma 'sta serenatella
ca i' porto a te
è na serenatella
sciué sciué.

Pecché, si nun mme siente,
io resto indifferente,
'a mille vocche ardente
mme voglio fá vasá.

Perciò 'sta canzuncella
ca i' canto a te
è na serenatella
sciué sciué.

Tu nun mm'hê dato pace nu mumento
e mme ll'hê fatta perdere 'a pacienza.
Si mo, cantanno, metto 'o sentimento,
'o ffaccio cchiù pe' scrupolo 'e cuscienza.

'O core ha ditto: "Va'"
'O core ha ditto: "Va'"
E nun mme só'
pututo rifiutá.

Ma 'sta serenatella
ca i' porto a te
è na serenatella
sciué sciué.

Pecché, si nun mme siente,
io resto indifferente,
'a mille vocche ardente
mme voglio fá vasá.

Perciò 'sta canzuncella
ca i' canto a te
è na serenatella
sciué sciué.

Pecché, si nun mme siente,
io resto indifferente,
'a mille vocche ardente
mme voglio fá vasá.

Perciò 'sta canzuncella
ca i' canto a te
è na serenatella
sciué sciué.

4.6.10

VAMOS XENEIZES!


ΖΗΤΩ Η ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ!

LA 12: VAMOS XENEIZES!


Y me persigue la policia
No se asta cuando me van a correr
No se dan cuenta que vos sos mi vida
Vamos xeneizes
Que hay que poner mas huevos
Con esta hinchada
Tenes que ser primero.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΠΙΝΟ ΝΤΕ ΒΙΤΤΟΡΙΟ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο DE VITTORIO DE VITTORIO


TARANTELLA DEL GARGANO


Comma dei fari pi ama' 'sta donni?
Di rose dee fari 'nu bellu ciardini.

'Nu bellu ciardini
di rose dee fari 'nu bellu ciardini
'ntorni d'intorni lei annammurari.

Lei annammurari
'ntorni d'intorni lei annammurari
di prete preziosi e ori fini
a mezzo ce la cava 'na brava funtani.

'Na brava funtani
a mezzo ce la cava 'na brava funtani
e ja ja fa' corri l'acqua sorgentivi.

L'acqua sorgentivi
e ja ja fa' corri l'acqua sorgentivi
'ncoppa ce lu mette n'auciello a cantari.

N'auciello a cantari
'ncoppa ce lu mette n'auciello a cantari
cantava e repusava bella dicevi.

Repusava bella dicevi
cantava e repusava bella dicevi
pi voi so' addivintato n'auciello
pi' fareme 'nu sonno accanto a voi bella madonna.
Me l'ha fatto annammura'
la cammenatura e lu parla'
si bella tu nun ci jve
annammura' nun me facivi
me l'ha fatto annammura'
la cammenatura e lu parla'.

Pure la cammenatura e lu parla'
me l'ha fatto annammura'
la cammenatura e lu parla'
si bella tu nun ci jve
annammura' nun me facivi.
A voie llì, a voie llì, a voie llà.

E sta 'ncagnata che vuo' da me?
mammeta lu ssape e lo vuo' dice pure a te.
Ah! pinciuè
sta 'ncagnata che vuo' da me?
mammeta lu ssape e lo vuo' dice pure a te.

Ah pinciuè
sta 'ncagnata che vuo' da me?

3.6.10

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο ΓΙΑΪΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΣΙΟΝ ΧΙΤΑΝΑ





ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο YAIRO ΚΑΙ ΟΙ PASIÓN GITANA: LA NOCHE DE MI AMOR & POR BULERIA

2.6.10

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΑΟΥΛ ΛΑΒΙΕ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο RAÚL LAVIÉ


TINTA ROJA


Paredón,
tinta roja en el gris
del ayer...

Tu emoción
de ladrillo feliz
sobre mi callejón
con un borrón
pintó la esquina...

Y al botón
que en el ancho de la noche
puso el filo de la ronda
como un broche...

Y aquel buzón carmín,
y aquel fondín
donde lloraba el tano
su rubio amor lejano
que mojaba con bon vin.

¿Dónde estará mi arrabal?
¿Quién se robó mi niñez?
¿En qué rincón, luna mía,
volcás como entonces
tu clara alegría?

Veredas que yo pisé,
malevos que ya no son,
bajo tu cielo de raso
trasnocha un pedazo
de mi corazón.

Paredón
tinta roja en el gris
del ayer...

Borbotón
de mi sangre infeliz
que vertí en el malvón
de aquel balcón
que la escondía...

Yo no sé
si fue negro de mis penas
o fue rojo de tus venas
mi sangría...

Por qué llegó y se fue
tras del carmín
y el gris,
fondín lejano
donde lloraba un tano
sus nostalgias de bon vin.



Μουσική: Sebastián Piana.
Στίχοι: Cátulo Castillo.
Τάνγκο του 1941.

1.6.10

Η ΚΛΑΡΑ ΜΟΝΤΕΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΑΝΤΟΝΙΟ ΓΑΛΑ


Η CLARA MONTES ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ANTONIO GALA


NO POR AMOR


No por amor, no por tristeza,
no por lo nueva soledad:
porque he olvidado ya tus ojos
hoy tengo ganas de llorar.
Se va la vida deshaciendo
y renaciendo sin cesar:
la ola del mar que nos salpica
no sabemos si viene o va.
La mañana teje su manto
que la noche destejerá.
Al corazón nunca le importa
quién se fue sino quién vendrá.
Tú eres mi vida y yo sabía
que eras mi vida de verdad,
pero te fuiste y estoy vivo
y todo empieza una vez más.
Cuando llegaste estaba escrito
entre tus ojos el final.
Hoy he olvidado ya tus ojos
y tengo ganas de llorar.